در طول این سال ها کنفدراسیون فوتبال آسیا چه در زمینه باشگاهی و چه ملی با عملکردی ضعیف در مدیریت و برنامه ریزی همیشه مورد انتقاد قرار گرفته است. این کنفدراسیون با برنامه های منحصر به فرد خود مانند برگزاری جام ملت های آسیا در زمستان و بین بازی های باشگاهی و یا عدم برنامه ریزی صحیح رقابت های لیگ قهرمانان آسیا همیشه انتقاد اهالی فوتبال قاره کهن را در بر داشته است.
حال با این اوصاف داشتن رابطه خوب با کنفدراسیونی که از یک برنامه ریزی مناسب ناتوان است نمی تواند چندان هم مورد توجه و باعث افتخار باشد. البته فدراسیون فوتبال ما نیز از حیث بی نظمی و برنامه ریزی های عجیب کم از کنفدراسیون فوتبال آسیا ندارد. بدون شک در چنین شرایطی داشتن یا نداشتن رابطه مناسب با کنفدراسیون فوتبال آسیا دردی را دوا نمی کند و چیز خاصی به فوتبال ما اضافه نمی کند.
در زمینه شانس ایران برای اخذ میزبانی جام ملت های آسیا نیز نقد بسیاری بر صحبت های رئیس فدراسیون فوتبال ایران وارد است. علی کفاشیان در این رابطه از داشتن شانس بالا برای میزبانی این مسابقات صحبت می کند و این در حالی است که امارات هم به شدت بدنبال این میزبانی است و رقابت با این کشور که از لحاظ سخت افزاری بسیار مجهزتر از ماست چندان آسان به نظر نمی آید. از سویی دیگر کشور ایران در حال حاضر استادیوم در خور شان برای میزبانی از رویداد بزرگی در چنین سطحی را ندارد و باعث تعجب است که رئیس فدراسیون آن از شانس بالا برای میزبانی صحبت می کند.
وضعیت ناامید کننده چمن اکثر استادیوم ها در کنار فرسوده بودن امکانات رفاهی و سایر امکانات سخت افزاری مورد نیاز برای برگزاری چنین رویدادی عملاٌ ایران را در وضعیت پایین تر نسبت به رقیبش امارات قرار می دهد. با توجه به نفوذ بالای اعراب در کنفدراسیون فوتبال آسیا صحبت از داشتن رابطه خوب با این کنفدراسیون برای بدست آوردن میزبانی کمی دور از منطق به نظر می رسد.
البته کنفدراسیون فوتبال آسیا بارها با تصمیات عجیب خود نظیر انتخاب فدراسیون فوتبال ایران به عنوان فدراسیون برتر در مقطعی که بی نظمی در این فدراسیون اوج می زد می تواند مسئولان فوتبال ما را امیدوار به تکرار چنین تصمیاتی این بار در زمینه اعطای میزبانی جام ملت های آسیا بکند.
به هر حال بایستی کمی منطقی تر از اینی که هست باشیم و به جای صحبت های این چنینی و امیدواری به احتمالات در فکر تجهیز اماکن ورزشی خود و رسیدن به حدی باشیم که بدون اما و اگر از کسب چنین میزبانی هایی سخن بگوییم. انتظار لطف و توجه ویژه از ارگانی که خود نظم و انظباطی در هیچ قسمتی از قسمت های خود ندارد نمی تواند عقلانی و موجه باشد.
