اوزیل ورق را برگرداند
بعد از پیروزی در داربی شمال لندن، ونگر یک سورپرایز دیگر برای آرسنالی ها رو کرد و آن حضور یک ستاره آلمانی در این تیم بود. آرسنالی که تمام فصل در جستجوی بازیکنان بزرگ فوتبال جهان ناکام مانده بود و فریاد هواداران را بلند کرده بود، حالا اوزیل را جذب کرده بود که مثل یک شوک مثبت و مهم بود. آنها که در جذب هیگواین، کاسیاس، فابرگاس و سوارز ناکام مانده بودند بازیکنی را اضافه کردند که به واقع شاه ماهی نقل و انتقالات لقب گرفته و حضور گرت بیل را در رئال مادرید در سایه افکنده بود. بسیاری دلایل پیشرفت آرسنال را حضور مسوت اوزیل می پندارند و الحق می توان پذیرفت که بدون داشتن چنین ستاره ای آرسنال در این فصل چالش های بیشتری می داشت و تلاش برای قهرمانی برای آنها تا حدود زیادی بعید بود. این آلمانی با حضورش ترس زیادی را در رقبا ایجاد کرد. مورینیو حاضر نشد مهاجم تیمش را به آرسنال بدهد، چون معتقد بود که حالا آرسنال مدعی قهرمانی است. بقیه مربیان هم بر برگشتن ورق توپچی ها با حضور این ستاره آلمانی تاکید داشتند.
با این حال تنها حضور اوزیل نمی تواند عامل مهم موفقیت های آرسنال باشد. به طور کل این تیم نسبت به فصل قبل تفاوت های عظیمی کرده است. حتی اگر به زیبایی سال های نه چندان دور حضور بازیکنان برگمپ، آنری، پیرس، لیونبرگ و ویه را نباشد نشانه های زیادی از موفقیت در خود می بیند.
همه آماده اند، مصدومان هم می رسند
به جز اوزیل، آرسنال این فصل بازیکنان دیگری هم در اختیار دارد که برای قهرمانی در جزیره به توپچی ها کمک کنند. آرون رمزی که تا سال قبل هرگاه گل می زد یک شخصیت برجسته از دنیا می رفت و به گلزن مرگ تبدیل شده بود، حالا به ستاره گلزن این تیم تبدیل شده که هرگاه گل می زند آرسنال برنده از زمین خارج می شود. جک ویلشیر هم که فصل قبل بازی های زیادی را به دلیل مصدومیت نتوانست انجام دهد در این فصل در ده بازی لیگ برتر حضور داشته است و این هم می تواند خبر خوب دیگری برای توپچی ها باشد که دیگر هافبک خلاقشان را مدام مصدوم نمی بیند. البته آرسنال این فصل از مصدومیت تئو والکات (بهترین گلزن آرسنال در فصل گذشته) و لوکاس پودولسکی رنج می برد که این دو مصدومیت، خط حمله آرسنال را دچار ضعف فراوانی کرده است. با این حال اولیور ژیرو برخلاف فصل گذشته که در 34بازی 11 گل به ثمر رساند تاکنون در 11بازی 5گل زده است که هرچند زیاد نیست، ولی امیدوار کننده است. بزرگترین چالش آرسنال در همین خط حمله است که مهاجمان خود را مصدوم می بیند. با این حال آنها به زودی مشکل شان حل خواهد شد و با بازگشت شان آرسنال را امیدوار می کنند. مخصوصا والکات که آرسنال به واقع به او نیاز زیادی دارد.
راهی که دیگران باز کردند
این تنها خود آرسنال نیست که مسیر خود را برای قهرمانی هموار می کند. این فصل لیگ برتر تمام تیم های مدعی با معضلات بزرگی روبه رو هستند. چلسی به عنوان اصلی ترین رقیب آرسنال آن چنان که باید با اقتدار فصل را دنبال نمی کند و در هفته های دهم و یازدهم تنها یک امتیاز به دست آورده است. این چلسی با آن تیم مورینیو در دو سال اول حضورش در استنفوردبریج که در همان هفته های اول فاصله خود را با دیگران زیاد کرد فرسنگ ها فاصله دارد. وحالا دیگر نمی توان روی قهرمانی حتمی آنها شرط بندی کرد. در چند سال گذشته سابقه نداشته است که تیمی با قرار گرفتن در رتبه های میانی جدول در هفته های دهم به بعد خود در پایان به مقام قهرمانی برساند. شکست مقابل اورتون و نیوکاسل نشان داد که چلسی تیم شکست ناپذیری نیست. هرچند آنها توانستند آرسنال را در جام اتحادیه حذف کنند و شاید در بازی رودررو قوی تر به نظر برسند، با این حال تنها بازی مستقیم ملاک نمی باشد. چلسی در بازی با تیم های دیگر برخلاف آرسنال خوب عمل نمی کند.
منچستری ها هم حال و روز خوبی ندارند. تیم یونایتد بعد از تساوی با ساوتهمپتون (پدیده این فصل)، کم کم به مرز آمادگی می رسد، اما به نظر نمی رسد این تیم برای قهرمانی خود را آماده کند. هواداران آنها به مقام چهارمی و حضور در لیگ قهرمانان هم قانع هستند. در سوی دیگر اوضاع منچستر سیتی نا امید کننده تر است. بسیاری با خریدهای بزرگ آبی های منچستر آنها را دارای شانس بیشتری از همشهری شان برای قهرمانی می دانستند، اما قیافه مهندس پلگرینی بعد از هر شکست مشخص است که این تیم تا اینجا موفق عمل نکرده است و حالا حتی از منچستریونایتد میانه جدولی هم پایین تر ایستاده است. شکست های منسچتر سیتی در این فصل بیشتر از همشهری شان به چشم می آید که شاید از همان اول مشخص بود که با رفتن فرگوسن مشکلات زیادی خواهد داشت. لیورپول و تاتنهام هم دیگر رقبایی هستند که هرچند تا اینجا خوب عمل کرده اند اما هم در بازی رودرو و هم در بازی با سایر رقبا، عقب تر از آرسنال به نظر می رسند. پیروزی قدرتمند آرسنال مقابل لیورپول نشان داد که تیم بندری باز هم نمی تواند روی قهرمانی در لیگ حساب کند. تاتنهام هم که بعد از شروع خوب چند هفته اول، کم کم نشان داد افت کرده است.
آرسنال قهرمان لیگ برتر می شود؟
جواب دادن به این سوال با همان جواب کلیشه ای "فوتبال قابل پیش بینی نیست" مواجه می شود. اما آرسنال چالش های به مراتب آسان تری نسبت به بقیه برای این مهم دارد. آرسنال به احتمال زیاد روند مثبت خود را در مقابل تیم های ضعیف تر از خود ادامه خواهد داد. امری که تیم های دیگر از آن بی بهره شده اند و حتی در خانه هم احتمال شکست شان مقابل تیم های های متوسط وجود دارد. در فصلی که مدعیان اصلی جام آن طور که باید در مرز آمادگی قرار ندارند این آرسنال است که خوش می درخشد. آن ها شاید در حدی نباشند که بتوانند در لیگ قهرمانان به جایگاه مناسبی برسند و حتی سه گانه را فتح کنند، چون از لحاظ بازی مستقیم در جایگاه پایین تری قرار دارند. ولی در لیگ برتر این مسائل نقش کمتری ایفاء می کند. آن ها همین که می توانند برخلاف من سیتی و چلسی تیم هایی چون تاتنهام، ساندرلند ، استوک را ببرند مشخص است که شانس بیشتری برای قهرمانی دارند. درست است هیچگاه در تاریخ لیگ برتر آرسنال با شکست هفته اول قهرمان نشده است، اما تجربه این سال ها به ما ثابت کرده که ثبات در هفته های اول برای قهرمانی مهم ترین مساله است. چیزی که آرسنال تنها تیمی است که از آن برخوردار است.
