اختصاصی طرفداری - آنها دوباره برابر همسایه قدیمی شان شکست خوردند تا فاصله با صدر جدول بیشتر شود. شاید اگر سویا توانسته بود بارسلونا را متوقف کند تلخی این شکست تا حدی کمتر به نظر می رسید، ولی حتی بارسای نزول کرده هم سرانجام 1-2 پیروز شد تا طی 34 بازی آخر نباخته باشد. کاتالان ها اکنون در 19 دیدار لیگ طعم شکست را نچشیده اند و به سوی قهرمانی می روند. در حالی که رئال متوقف شده برابر مالاگا 1-1 در هفته پیش اجازه از دست دادن سه امتیاز برابر آتلتیکو مادرید را نداشت، با این وصف حتی زین الدین زیدان هم نتوانست آتلتیکو را به زانو درآورد. همه می دانستند مدافعان آتلتیکو چه جان سخت هستند. همان هایی که در این فصل تاکنون فقط 11 گل در لیگ خورده اند. 10 گل کمتر از بارسلونا و 14 گل کمتر از رئال. ولی مردان زیدان نه تنها آن خط دفاع را مغلوب نکردند، بلکه شکست را هم پذیرا شدند.
جایی که مهاجم فرانسوی 24 ساله آتلتیکو، مربی فرانسوی 43 ساله افسانه ای رئال را ناکام کرد. آنتوان گریزمان بهترین گلزن آتلتیکو در این فصل که تاکنون یک سوم گل های تیمش را به ثمر رسانده (20 گل در 36 دیدار) او توپ را با پاس فلیپه لوییز گرفت و دروازه را گشود. گشود تا زیزو طعم نخستین شکست روی نیمکت رئال را بچشد و رکورد شیرین آتلتیکو در لیگ برابر رئال را حفظ کند. دیدار دو تیم در نیم فصل در ویسنته کالدرون 1-1 تمام شده بود. همان شبی که بنزما با گل دقیقه 9 مردان رافا بنیتز را جلو انداخت، گریزمان در نیمه اول ضربه پنالتی را از دست داد، ولی ویتو هفت دقیقه به پایان ضربه تساوی بخش را درون دروازه ناواس جای داد تا رئال پیروز نشود. تا زیدان که به عنوان بازیکن رئال هرگز برابر آتلتیکو نباخته بود، روی نیمکت زانو بزند. او آن زمان کنار رونالدو و فیگو بازی می کرد و در رئال کهکشانی را شکل داده می درخشید. ولی خوب آتلتیکو در آن دوران این آتلتیکو نبود. این آتلتیکو پس از 14 سال ناکامی از 1999 تا 2013 برابر رئال سرانجام در فینال جام حذفی رئال را به زانو درآورد و پس از آن فصل جدیدی را در حیات خود رقم زد که قهرمانی در لیگ هم در آن خودنمایی می کند.
این آتلتیکو با دیگو سیمونه پیشترها هم راهی برنابئو شده و هم ژوزه مورینیو را شکست داده و هم کارلو آنچلوتی را و اکنون هم زیدان را به زانو درآورده است. یعنی مربی آرژانتینی توانسته دو مربی پرتغالی و ایتالیایی که احتمالا بهترین های جهان هستند را شکست داده و حالا نیز زیزو را رام کرده است. این که آتلتیکو طی سه فصل در لیگ مغلوب رئال نشده چیزی نیست که رئالی ها را آزار ندهد. آنها در فصل 14-2013 در برنابئو با یک گل پیروز شدند و در کالدرون به تساوی 2-2 دست یافتند. در فصل 15-2014 در برنابئو 2-1 بردند و در کالدرون 0-4 که بزرگ ترین پیروزی آنها برابر رئال طی 28 سال به شمار می رفت. آنها در آن فصل پس از 64 سال در هر دو دیدار لیگ رئال را به زانو درآوردند.
تک گل گریزمان مقدمه ای بود برای رو شدن تنش های جاری در برنابئو. روزنامه های کاتالان فردای شکست کنار تصاویری از کریستیانو رونالدو سخنانش را تیتر کردند. اشاره او به تعداد مصدوم ها را، سفر خسته کننده پیش از آغاز فصل را، اشاره او به هم تیمی هایش را. رونالدو گفته بود "... آمار دروغ نمی گویند. اگر سایر بازیکنان در سطح من قرار داشتند شاید در رده اول قرار داشتیم". آمار نشان می دادند کریستیانو هم در حد خودش بازی نکرده است. با این وصف در سخنان او حقیقتی هم موج می زد: بازیکنان رئال 11 کیلومتر کمتر از مردان آتلتیکو دویده بودند. اما بر زبان آوردن حقیقت در این برهه از فصل چه کمکی به زیدان و رئال می کند؟
هنوز دوازده بازی تا پایان راه مانده و رسانه های اسپانیایی می گویند اگر قرار است تیمی با بارسا برای قهرمانی رقابت کند آتلتیکو خواهد بود و نه رئال. چنان که زیدان برابر میکروفون ها گفت "پیش از این که بپرسید می گویم تمام شد" و سپس افزوده بود "...شاید سال بعد باید به تغییراتی روی آوریم که شاید یکی از تغییرات عوض کردن مربی تیم باشد". در حالی که سیمئونه در مصاحبه اش خوشبینانه سخن گفت؛ از آتلتیکوی جوان حرف زد، از آینده روشن تر در ویسنته کالدرون.
زیدان می دانست با سوت پایان همه به جدول خیره شده اند و اعداد را کم می کنند و زیاد. بارسا 66 امتیازی بود و رئال 54 امتیازی. با 12 امتیاز اختلاف. آتلتیکو 58 امتیازی بالاتر از رئال قرار دارد و ویارئال با 52 امتیاز در یک قدمی رئال. همان ویارئال که پیش از پایان سال 2015 با یک گل رئال را شکست داده بود. حالا به قول خیلی ها "طعنه آمیزترین طعنه این خواهد بود که رئال راهی لیگ قهرمانان فصل بعد هم نشود". با این وصف همه می دانند رئال بارها در فصل هایی که در لیگ ناکام مانده در اروپا چه غوغایی کرده است. این که در هفت بار آخری که رئال بر بام اروپا نشسته، در لیگ قهرمان نشده است. چنان که در سال 2014 و 2002 که قهرمان اروپا شد در لیگ سوم شد، در سال 2000 به رتبه پنجم قناعت کرد و در 1998 در رده چهارم قرار گرفت. همه می دانند فتح لیگ قهرمانان برای زیدان چه معبر دشواری خواهد بود، ولی قاعدتا اگر او می خواهد در صف بازیکنان نامدار ناکام روی نیمکت قرار نگیرد، باید این مسیر را بپیماید.
