طرفداری- به جز آرژانتین و برزیل به عنوان دو قدرت همیشگی و کلاسیک در قاره آمریکای جنوبی، در هر مقطعی از تاریخ، یک یا چند تیم دیگر نیز قدرتنمایی کرده و چند صباحی به عنوان قدرت های ثانویه در فوتبال این منطقه ظاهر می شوند. شیلی که میزبان کوپا آمریکا 2015 بود، با تکیه بر نسلی از بازیکنان مستعد و چند ستاره درجه یک همچون آرتورو ویدال، الکسیس سانچز و کلودیو براوو برای اولین بار توانست به قهرمانی کوپا آمریکا آن هم در خاک خود دست یافته و از قضا در فینالی به یاد ماندنی که حدود یک سال قبل برگزار شد، تیم ملی آرژانتین را در جهنم سانتیاگو (جهنم برای حریفان) به زانو در آورد.
حالا این دو تیم پس از یک سال و این بار در ورزشگاه لیوایز سانتاکلارا در چارچوب کوپا آمریکا 2016 به مصاف یکدیگر رفتند ولی این بار نوبت آرژانتین بود که پاسخی محکم به رقیب خود داده و انتقام شکست در فینال سال گذشته را از شیلی بگیرد. در روزی که لیونل مسی به علت مصدومیت مهره کمر در کنار سرخیو آگوئرو روی نیمکت نشسته بود، همه امید آرژانتین در خط حمله به گونزالو هیگواین و انخل دی ماریا دوخته شد. در این بازی هم یک اشتباه مضحک دیگر در لحظه پخش سرود ملی شیلی رخ داد و در حین پخش آن، به ناگاه سرود ملی قطع شده و آهنگ «پیت بول» از بلندگو پخش گردید! البته در مورد فیلمبرداری های نه چندان حرفه ای این تورنمنت نیز هر چه بگوییم کم گفته ایم. این فیلمبرداری ها به هیچ وجه هوشمندانه نیست و شاید اگر لیونل مسی این قدر مشهور نبود، حتی یک کلوز آپ از او نیز روی نیمکت آرژانتین نمی دیدیم. به طور کلی هوشمندی و کیفیت فیلمبرداری های اروپا را به هیچ وجه در این تورنمنت ندیده ایم.
در نیمه اول، دو تیم یک نمایش پایاپای و متعادل را ارائه دادند و حتی در بسیاری از دقایق، تیم شیلی از برتری محسوسی برخوردار بود. شاید اگر مهاجمان شیلی به ویژه الکسیس سانچز کمی بیشتر دقت می کردند، این تیم در نیمه اول به گل می رسید. اما در نیمه دوم ورق برگشت و به ویژه در 15 دقیقه نخست این نیمه، یک نمایش مفتضحانه از شیلی و بر عکس، یک واکنش کوبنده از آرژانتین را شاهد بودیم که منجر به زدن دو گل طی 8 دقیقه برای آلبی سلسته شد. آرژانتین در این بازه زمانی به دو گل رسید که هر دو گل نیز بسیار مشابه بودند. هر دو گل با پاس های عمقی به پشت خط دفاعی شیلی و ضربات دقیق بدون معطلی به ثمر رسیدند.
جالب اینکه اور بانگا هافبک آماده این روزهای آرژانتین، در هر دو گل نقش مستقیم ایفا کرد. بانگا در گل اول، یک پاس فوق العاده را برای دی ماریا فرستاد تا او هفدهمین گلی ملی خود را با گریه جشن بگیرد و با نشان دادن یک پیراهن برای یادبود مادربزرگش که روز یکشنبه از دنیا رفت، احساساتی شده و شادی پس از گل خود را جلوی دوربین ها به نمایش بگذارد. گل دوم آرژانتین هم توسط بانگا زده شد تا ستاره بی بدیل این میدان باشد. تا دقیقه 75 برتری کامل با آرژانتین بود ولی به تدریج جریان بازی به تعادل رسید و حتی شیلی توانست در دقایق پایانی، بازی خود را به حریف تحمیل کرده و در آخرین ثانیه های بازی، توسط خوان فوئنزالیدا یک گل نه چندان مؤثر بزند تا فقط و تنها فقط شکست خود را خفیف تر جلوه دهد. شیلی باخت و آرژانتین انتقام باخت در فینال کوپا آمریکا 2015 را گرفت.
جالب اینکه کلودیو براوو دروازه بان و کاپیتان شیلی که یک فصل عالی و بسیار کم اشتباه را در بارسلونا سپری کرده بود، در هر دو گل به نوعی مقصر بود چرا که از زاویه نزدیک گل خورد. همچنین زوج گونزالو خارا و گری مدل که وظیفه خنثی کردن هیگواین و دی ماریا را بر عهده داشتند، فقط در نیمه اول موفق به انجام این مهم شدند. شاید بتوان آرتورو ویدال و مارسلو دیاز را بدترین بازیکنان شیلی در این مسابقه دانست.
دیاز که توپ های زیادی را در نیمه زمین خودی لو می داد و ویدال که در بسیاری از بازی های بایرن مونیخ در بین آن همه ستاره، خودنمایی می کرد، حتی نزدیک به روزهای خوبش هم نبود. ویدال بیش از اینکه متمرکز به بازی و توپ باشد، مشغول اعتراض های گاه و بیگاه به داور و البته لو دادن های توپ بود. او هرگز نقش یک رهبر را برای شیلی ایفا نکرد هر چند که الکسیس عملکرد بسیار بهتری داشت به ویژه در نیمه اول. الکسیس در این بازی بزرگ ترین خطر برای آرژانتین بود که حداقل سه فرصت عالی را خراب کرد ولی او نیز همچون ویدال، توپ های بسیاری را در میانه زمین لو داد.
گابریل مرکادو در پست مدافع راست توانست به خوبی فضای لازم برای ژان بوسژور را کاهش داد و هر چند بوسژور حداقل 3 سانتر خطرناک داشت، اما مرکادو اجازه مانور بیش از حد را به او نداد و علاوه بر آن، پوشش خوبی برای نیکولاس گایتان در سمت راست بود. نیکولاس اوتامندی و رامیرو فونس موری دو مدافع میانی آلبی سلسته هم توانستند به خوبی از الکسیس سانچز و ادواردو وارگاش مراقبت کرده و عملکرد بی نقصی داشته باشند. مارکوس روخو در سمت چپ خط دفاعی، در امور تدافعی بسیار موفق بود هر چند که در سانترها و کارهای هجومی دقت بالایی نداشت.
خاویر ماسکرانو را باید کلیدی ترین بازیکن آرژانتین در این بازی دانست. او در خط هافبک بازی می کرد ولی در عمل کمک زیادی به خط دفاعی تیمش کرد و همچون یک رهبر واقعی درون زمین، آلبی سلسته را به سوی پیروزی هدایت نمود. آگوستو فرناندز، نیکولاس گایتان و اور بانگا سه هافبک آرژانتین که پشت سر زوج خط حمله یعنی گونزالو هیگواین-انخل دی ماریا حضور داشتند، نمایش کم نقصی را ارائه داده و به ویژه بانگا و گایتان فرا تر از حد تصور ظاهر شدند. حتی آنتونیو پیتزی مربی شیلی به تعریف و تمجید از گایتان پرداخت. یکی از بزرگ ترین نقاط ضعف آرژانتین، عدم تغذیه مناسب هیگواین توسط هافبک ها باشد که البته می توان عدم آمادگی کامل مهاجم ناپولی را هم در این مسئله دخیل دانست. معلوم نیست که آیا یورگن کلوپ مربی لیورپول که برای تماشای بازی هیگواین رنج سفر را بر خود هموار کرده بود، از تصمیم خود پشیمان بشود یا خیر؟
طبق معمول، خشونت به عنوان جزء لا ینفک فوتبال آمریکای لاتین، در سراسر جریان بازی به چشم می خورد. 31 خطا و 6 کارت زرد حاصل این بازی پر برخورد بود. به هر حال آرژانتین پیروز شد، بدون مسی و بدون دردسر و حالا هواداران تشنه آلبی سلسته منتظر بازگشت مسی به ترکیب تیم محبوبشان در بازی مقابل پاناما هستند تا با قدرت به سوی فینال کوپا آمریکا 2016 گام بردارند و برای اولین بار از سال 1993، به یک عنوان قهرمانی معتبر در رده بزرگسالان دست یابند.
