اگر امروز بود، در ۶۹ سالگی خود به سر می برد.
اگر امروز بود، می توانست از دربی های گذشته و گل هایی که زده بگوید اما او دیگر نیست که تعریف کند.
او 4 دربی را در اوج ورزشی خود از دست داد وگرنه شاید می توانست به 10 گل برسد!
او در دربی شش تایی در میدان نبود و جزو مصدومین بود و هنوز بعد از پیوس و علی پروین سومین گلزن برتر تاریخ پرسپولیس است.
بیوگرافی:
صفر ایرانپاک متولد 2 دی 1325 در مسجد سلیمان، از بازیکنان سابق تیم ملی و باشگاه پرسپولیس بود. او در 11 بهمن 1387 در سن 62 سالگی بر اثر ابتلا به سرطان ریه در استکهلم سوئد درگذشت و جسدش در قبرستان بهشت آباد در اهواز به خاک سپرده شد.
او بهترین گلزن دربی (پرسپولیس-استقلال) بوده و در 12 بازی موفق به زدن هفت گل شده است. ایرانپاک در سال 1350 با به ثمر رساندن دوازده گل در چهارده مسابقه آقای گل لیگ باشگاههای ایران شد.
او نقشی عمده در قهرمانی تیم ملی فوتبال ایران در جام ملت های آسیا در سال 1972 داشت و گل او در فینال مرحله مقدماتی المپیک مونیخ (در همان سال) مقابل کره شمالی به پیروزی ایران و صعود تیم فوتبال ایران به المپیک انجامید.
همچنین او در دربی هفتم (28 خرداد 1350) یکی از حساس ترین گل ها در تاریخ این رویارویی را به ثمر رساند و با زدن گلی در دقیقه 90 پرسپولیس را از شکست نجات داد (نتیجه بازی: 1-1).
صفر ایرانپاک در روز سیزدهم تیرماه سال 1359 و در دربی بیست و سوم (که با تساوی بدون گل به پایان رسید) از باشگاه پرسپولیس و فوتبال خداحافظی کرد. در آن بازی محراب شاهرخی هدایت پرسپولیس را به عهده داشت و غلامرضا فتح آبادی، محمود خوردبین، حمید درخشان از جمله بازیکنانی بودند که در کنار ایرانپاک به میدان رفتند.
سه بار قهرمان ایران با پرسپولیس (شامل دو جام تخت جمشید و سه نایب قهرمانی)
آقای گل ایران در سال ۱۳۵۰، آقای گل دربی با ۷ گل زده، صاحب شنل مرد سال با کفش طلایی.
۷ گل عمو صفر ایرانپاک:
گل اول
* اما داربی هفتم چیزی دیگری بود 28 خرداد 1350 دو تیم در چهار چوب جام باشگاههای تهران رو در روی هم ایستادند در حالی که تاج با گل مظلومی تا آخرین لحظه پیش بود و پیروزی را قطعی میدید شوت پروین از زاویه بسته که با یک عکس العمل ناقص از سوی ناصر حجازی همراه شد این شانس را به او بخشید تا توپ با نوک پای ایرانپاک به درون دروازه تاج بغلتد ...... در این لحظه ساعت امجدیه دقیقه نود بازی را گواهی میداد .
گل دوم
* هشت ماه بعد و داربی هشتم 15 بهمن 1350 از سری مسابقات جام باشگاههای ایران ( جام منطقه ای ) یکی از خاطرات شیرین دوران بازیگری ایرانپاک بود پیروزی جالب و مقتدرانه 4 بر یک بر حریف آبیپوش , اوج آرزوهای سرخپوشان و هوادارانشان بود و صفر گل دوم پرسپولیس را در دقیقه 56 وارد دروازه تاج و ناصر حجازی نمود شوت سر ضرب او از روی خط 18 قدم و اشتباه محاسبه ناصر حجازی موجب رویش این گل شد.
گل سوم
* کمتر از دو ماه بعد روز سوم فروردین 1351 دو تیم دیدار بر گشت خود را در چهار چوب جام باشگاههای ایران برگزار کردند که با پیروزی 2 بر صفر سرخپوشان همراه شد ایرانپاک در این دیدار گل اول تیمش را در دقیقه 50 بثمر رساند این گل بسیار اتفاقی بثمر رسید چرا که بدنبال شوت سنگین ایرانپاک و در مقابل واکنش حجازی , توپ از دستان او لغزید و بدرون گل رفت زمین لغزنده امجدیه نیز در ثبت این گل موثر بود ( سالها ناصر حجازی از این گل بعنوان بدترین گل یا گل مفت , که دریافت داشته یاد مینمود ) این روز , سرخپوشان اولین قهرمانی باشگاههای ایران را , جشن گرفتند .
گل چهارم
* بین گل سوم و چهارم نزدیک به سه سال فاصله بود ..... ابتدا تولد پرسپولیس حرفه ای نزدیک به یک سال و نیم ستارگان پرسپولیس را از دیدارهای داخلی دور ساخت و سپس در آستانه داربی معروف دوازدهم یک آسیب دیدگی گریبان گیر ایرانپاک شد . او سرانجام پس از حدود سه سال وقفه , در آخرین دیدار جام دوم تخت جمشید , روز 27 آذر 1353 بار دیگر برابر تاج گلزنی کرد در اوایل نیمه دوم حدود دقیقه 50 و روی توپسازی حسین کلانی , دروازه تاج و طبق معمول ناصر حجازی , گشوده شد.
گل پنجم
* پنج ماه بعد داربی شانزدهم روز 5 اردیبهشت 1354 از سری مسابقات جام سوم تخت جمشید ( دور رفت ) علیرغم بازی هجومی سرخپوشان یک شکست تلخ 3 بر یک نصیب آنها شد .... در این بین صفر ایرانپاک گلزنی به تاج را فراموش نکردد و با یک شوت محکم دروازه را گشود تا پنجمین گل او طی 5 سال ( 1354 - 1349 ) به تاج و دروازه بان نامدار آن ناصر حجازی تثبیت شود .
گل ششم و هفتم
* روز 18 آذز 1356 داربی بیست و یکم از سری مسابقات جام پنجم تخت جمشید - دور برگشت آنروز سرخپوشان با نتیجه 2 بر یک پیروز شدند ایرانپاک در یکی از بهترین روزهای پایان دوران بازیگری , هر دو گل تیمش را وارد دروازه تاج نمود تا از این پس سلطان جدید گلزنان دربی تهران باشد . تا قبل ازآن دیدار حسین کلانی ( دیگر مهاجم سرخپوشان ) با ثبت 6 گل , عنوان مذکور را در اختیار داشت ( حسین کلانی نزدیک به یکسال قبل , کفش ها را آویخته بود )
شرح گلهای ششم و هفتم :
گل نخست : دقیقه 12 سانتر تند وتیز و زمینی دانایی فرد را وازگن صفریان با هوشیاری مهار نمود و بلافاصله با یک شوت بلند , توپ را به مرکز زمین ارسال نمود . توپ او پس از یک بار برخورد به زمین به زیر پای ایرانپاک افتاد که مسلمی و اسکندریان را پیش روی دشت اما از تعلل آنها سود برد و با روی پا , توپ را پشت سر اسکندریان انداخت تا با یک دریبل دوطرفه از او گذشته و سپس با یک بغل پای دقیق کار خودرا تکمیل کرد تا توپ در گوش چپ دروازه آرام گیرد یک گل زیبا ساده و تماما انفرادی .....
نشریه دنیای ورزش در باب گلزنی او چنین نوشت:
حسابهای جگیچ تقریبا درست بود اگر چه خوب از کار در نیامد . وقتی نظری را در میانه ای میدان داشت میتوانست همه نفوذ هایی را که معمولا پرسپولیسی ها از این نقطه آغاز میکردند در نطفه خفه کند اما هیچیک از سه مدافع ملیپوش تاج یعنی نظری - اسکندریان و مسلمی نتوانستند در مقابل نفوذ ایرانپاک و گل اول پرسپولیس بیگناهی خود را ثابت کنند ایرانپاک درست از نقطه ای دیوار دفاعی تاج را شکسته بود که بنظر بتونی تر از همه قسمتهای دیگر بود .
۲۶ آذر 1356 - دنیای ورزش شماره 374
خاطره صفر ایرانپاک از ناصر خان حجازی:
🔻ایرانپاک و حجازی رفیق صمیمی بودند. بعد از دربی سوم فروردین ۵۱ که پرسپولیس آلن راجرز با گلهای ایرانپاک و کلانی برد، به مجله دنیای ورزش گفت: بچه‌های تیم‌مان شادمانی میکردند اما طرف حجازی رفتم. در آغوشش گرفتم و چهره نازنینش را بوسیدم. مثل باران اشک می‌ریخت. پیروزی تیمم را فراموش کردم. دلم آتش گرفته بود ولی بازی است دیگر. همین ها را به ناصر گفتم. او هم مرا بوسید و گفت: «نمی‌دونم چرا اشک می‌ریزم... خیلی دلم گرفته»
روحش شاد و یادش گرامی 🌷❤
