مطلب ارسالی کاربران
موریانه بی پولی به پایه فوتبال حمله کرده است.
ورزشگاه پیر, شاهد سال ها افت و خیز این تیم بود. شاید به دست روس ها بنا شده است ولی وجود و دوامش را مدیون این تیم است.
در سرمای پاییز و زمستان سکو های سردش چشم انتظار هوادارانی است که با گرمای وجودشان تاب و توانی دوباره به سکو های فرسوده این ورزشگاه میدهند.
این ورزشگاه همانند پدر بزرگ پیری است که دوست دارد نوه هایش حتی برای هفته ای یک بار به او سر بزنند, و چه باشکوه است آن همه فریادی که از خانه پدر بزرگ پیر شهر قائم شهر شنیده می شود.
ورزشگاه شهید وطنی قائم شهر که در گذشته معروف به شهنا بود, سالهاست که در دل شهر جا خوش کرده.
آرزوی او شاید کمی با فوتبال دوستان شهر که دوست دارند تیمشان یعنی نساجی در بالاترین سطح فوتبال کشور حضور داشته باشد متفاوت است. آرزوی اوتنها جمع شدن هواداران در روزهای فوتبالی به دور زمین نه چندان مرغوب خود است.
در شهری که آب و هوای معتدل ومرطوبی دارد دیدن یک چمن مصنوعی در مرکز این ورزشگاه یک پرسش را در ذهن مان به وجود می آورد:
دلیل این همه کمبود در فوتبال مازندران واللخصوص باشگاه نساجی چیست؟
استانی که تعداد زیادی از بازیکنان خود را در تیم های لیگ برتری می بیند از داشتن یک نماینده در این لیگ باز مانده است. شاید جادوگران, که این روزها اسمشان بیش از پیش بر سر زبان هاست مانع این کار میشوند.
ولی تمامی عزیزان فوتبال دوست می دانند که در دنیای فوتبال حرفه ای, بحث در مورد این مسائل شبیه به حماسه های ملانصرالدین معروف است.
در صحبت با اکثر طرفداران نیم نساجی به این موضوع می رسیم که دلیل همه ناکامی ها مشکل مالی است.
همان مشکلی که شموشک نوشهر را نابود کرد. همان مشکلی که فجر شهید سپاسی شیراز را به لیگ ۱ تبعید کرد. این مشکلات فقط در ایران تا این حد مخرب است.
زمانی که مشکلات مالی به ایتالیا سرایت کرد, دو باشگاه بزرگ شهر میلان کماکان خریدهای بی تاثیر و بزرگی را انجام می دادند, ولی این تیم اول شهر تورین بود که تمام کاپ های قهرمانی موجود را یکی پس از دیگری درو می کرد. شاید به جز مشکل مالی مشکل بزرگتری وجود دارد.
مدیریتی که کارش فقط تزریق پول است وضعش بهتر از این نمی شود. در استانی که در ورزش بهترین ها را دارد هیچ برنامه مدیریتی درستی را پیش روی خود نمی بیند.
زمانی که می شود با یک هماهنگی ساده بین وزارت آموزش و پرورش و وزارت ورزش و جوانان استعدادهای نظیر بهداد سلیمی, امید عالیشاه, حسن یزدانی, نوشاد عالمیان و صدها تن از عزیزان و بزرگان دنیای ورزش را از نوجوانی به سوی قهرمانی سوق داد, مدیران استانی دست روی دست گذاشته و فقط دم از مشکلات مالی می زنند.
دوستان عزیز نمی توان منکر مشکلات مالی و تاثیر آن شد ولی از دل همین مشکلات می توان اتفاق جدیدی را رقم زد.
تا زمانی که تار عنکبوت از روی آکادمی های تیم های باشگاهی کشور برداشته نشود این شرایط پایدار خواهد بود.
مردم قائم شهر پس از هر برد تیم نساجی روحیه ای مضاعف و شاد برای ادامه روز به دست می آورند. امیدوار هستیم شرایطی به وجود بیاید, مدیرانی که تنها بهانه خود را مشکلات مالی میدانند در راس کار قرار نگیرند.
دیدن تیم نساجی در لیگ برتر برای هواداران و مردم شهر بسیار جذاب است.به امید آن روز...
