برخلاف این که به نظر می‌رسد مهدی رحمتی روز پرفروغی را مقابل تراکتورسازی پشت سر گذاشت، ولی او بیشتر از همه مورد اتهام این باخت است. استقلال باز هم به ضعف رحمتی روی خروج‌ها شکست خورد.
ترس در خروج
مهدی در این دیدار حساس هر بار که توپی روی دروازه‌اش ارسال می‌شد، ضعف در تصمیم گیری داشت. نمی‌دانست که حالا موقع خروج است یا نه. حتی درگیری‌اش با محمد نوری هم به همین قضیه مربوط می‌شود. رحمتی می‌ترسد با مهاجم حریف به هوا بپرد. همین فشار روانی باعث شد که در اولین فرصت، نگرانی زیادش به عصبانیتش از محمد نوری منجر شود و چند دقیقه‌ای را صرف درگیری با او کند. در صورتی که پرش به هوا و خطای مهاجم روی دروازه‌بان، انقدرها هم شلوغ‌کاری ندارد. چند فریم از این اتفاق را مشاهده می‌کنید.
گل اول / تغییر استراتژی اجباری
در تمام طول بازی، لئاندرو پادوانی یارگیر فرزاد حاتمی بود. مدافع برزیلی به مهاجم حریف اجازه نفس کشیدن نداده بود. در این مسابقه این دو بازیکن چهارده نبردهوایی داشتند و دو بار هم روی زمین درگیر شدند. پادوانی 198 سانتری‌متری، 13 نبرد روی هوا و یک نبرد روی زمین را از حاتمی می‌برد. فرزاد فقط و فقط یک بار در نبرد رو در رو با پادوانی موفق می‌شود که ضربه اول را بزند. البته پادوانی مقابل او یک بار هم مرتکب خطا می‌شود.
اما چرا حاتمی گل زد؟ باز هم به ضعف مهدی رحمتی برمی‌گردد. با توجه به این که مهدی رحمتی روی خروج‌ها ضعف دارد، علیرضا منصوریان به مدافع بلند قامتش وظیفه پر کردن فضای جلوی مهدی رحمتی را داد. پادوانی روی کرنرها به جای حاتمی، باید فضای جلوی رحمتی را پوشش می‌داد. هر توپی که به نزدیکی دروازه ارسال می‌شد را پادوانی جلوتر از رحمتی دور می کرد. به همین دلیل است که ده سانتر سروش رفیعی در این بازی دور شد. ولی یک بار کافی بود سروش توپ را بالاتر از پادوانی ارسال کند. که همین اتفاق هم افتاد و تراکتورسازی به گل رسید. از ابتدای مسابقه هم مشخص بود که در توان علی قربانی نیست که مقابل مهاجم قدرتی حریف دفاع کند. در نهایت هم یک غفلت کافی بود تا فرزاد حاتمی زهر خودش را بریزد. ضمن این که رحمتی در توپی که توی شش قدم ارسال شده هم بیرون نمی‌آید و فرزاد حاتمی از دو قدمی توپ به ضربه سر به تور چسباند، ولی رحمتی یک قدم جلو نیامد تا با دست، توپ را دفع کند.
گل دوم / دستورات ناقص مهدی رحمتی و تاکتیک ناقص علیمنصور
علیرضا منصوریان در کنفرانس مطبوعاتی پس از بازی گفت: «پررنگ ترین بازیکن داخل زمین خالد شفیعی بود. باید قبول کنیم که اوت دستی هم یک تاکتیک است و نمی شود آن را نفی کرد.» اما برنامه علیمنصور برای این تاکتیک حریف چه بود؟ اولا که هیچ تلاشی نکرد تا حریف به این خواسته‌اش نرسد. در حالی علیرضا منصوریان به این تاکتیک حریف اقرار کرد که تیمش هفت مرتبه در دو طرف محوطه جریمه توپ را به اوت زد و خالد شفیعی هفت اوت پرتاب کرد. بهتر نبود توپ‌های استقلال جای دیگر دفع می‌شدند؟ حالا که اوت داده شد، برنامه چیست؟ پادوانی و رحمتی با هم هماهنگ می‌شدند. پادوانی دقیقا جایی می‌ایستاد که نیاز به خروج رحمتی نباشد. استقرار سایر بازیکنان هم با نظر مستقیم مهدی رحمتی صورت می‌گرفت. در صحنه پرتاب اوت پیش از گل، یعقوب کریمی سر جایش ایستاده بود. منطقهای که اگر از آن جا تکان نمی‌خورد، نه آفساید را پر می‌کرد و نه آن فضای خالی به تراکتوری‌ها می‌رسید. ولی رحمتی با فریاد او را صدا زد که منطقه سمت راستش را پوشش دهد. یعقوب هم دوید به منطقهای رفت که رحمتی گفت. ولی در نهایت چه شد؟ با یک دفع توپ، فضای یک سمت استقلال خالی شد و رحمتی برای بار دوم گل خورد.
