مطلب ارسالی کاربران
نا امیدی عمومی جامعه
نا امیدی عمومی جامعه
نا امیدی افراد جامعه،بیش از هر چیز می تواند متاثر از عوامل اقتصادی باشد.یعنی اوضاع نابسامان اقتصادی جامعه میتواند نگرانی هایی را به مردم وارد کند و افزایش و انباشت این نگرانی ها،یک نوع هراس و ترس در تصور از شرایط زندگی آنها در آینده را شکل می دهد و باعث ناامید شدن آنها می شود.
این هراس و اضطراب جمعی،می تواند محصول شایعات و خبر های دلهره آوری باشد که گاها به طور متوالی شنیده می شود.مثال ملموس این امر،خبر های گران شدن سوخت ها،افزایش قیمت برخی از مواد غذایی پر مصرف،حذف یارانه های بخش عمده ای از مردم و...بود که پشت سر هم شنیده شد و بازتاب ها واکنش هایی هم که به ناههنجاری کشیده شد را در پی داشت.
این نا امیدی،زمانی حاد تر می شود که در افکار،اینگونه القا شود که اقدام و عملی در جهت رفع این مشکلات صورت نخواهد گرفت.مثلا مردم مالباخته در موسسات اعتباری مالی،اقدام جدی جهت رفع مشکل خود را ندیدند و اعتراضات خود را بی اثر دیده بودند.علاوه بر این،هشتگ هایی در ابراز پشیمانی،در انتخاب خود در انتخابات اردیبهشت ماه ریاست جمهوری ترند می شد که احساس،این بود که این وضعیت اقتصادی،تا چهار سال آینده حل نخواهد شد و حتی بد تر هم خواهد شد.
پس صرف مشکلات اقتصادی،نمی تواند سبب نا امیدی شود و هنگامی این احساس ناامیدی رشد می یابد که احساس شود،این صدای اعتراض از سوی دولتمردان شنیده نمی شود و فاصله ی بین مردم و دولتمردان ایجاد شود.
این نا امیدی عمومی جامعه،میزان اشتیاق مردم در انجام فعالیت های اجتماعی_سیاسی را کاهش خواهد داد و در عرصه انتخابات،هنگامی میزان مشارکت عمومی بالا خواهد رفت که یک منجی و حلال مشکلات اقتصادی،در انتخابات مطرح شود و در صورت پائین بودن سطح بینش سیاسی مردم،زمینه را برای ظهور پوپولیسم فراهم خواهد کرد.
