اولین جرقه‌های امید برای فوتبال ملی ولز در قرن جدید را گری اسپید روشن کرد. در سال دوهزار و ده، بالاخره می‌رفت که اژدهای بریتانیا بعد از نیم قرن به جام‌جهانی برسد. این رویا اما خیلی زود حلق‌آویز شد.
اسپید که تازه دهه پنجم زندگی‌‌اش را آغاز کرده بود در ۲۷ نوامبر ۲۰۱۱ با یک طناب دار در هانتینگتونِ انگلستان به زندگی خود پایان داد. مرگ او مساوی بود با متلاشی شدن روحیه تیم ملی ولز و تحقق رویای رسیدن به یک تورنومنت بزرگ چند سال به تعویق افتاد.
دو سال بعد از خودکشی اسپید بود که گرت بیل با یک رکوردشکنی صد میلیون یورویی به رئال مادرید پیوست. با حضور او در رئال مادرید بود که تغییرات آغاز شد. تیم ملی ولز زیر ذره‌بین رفت و توقع‌ها از گرت بیل برای رساندن این تیم به یک تورنومنت معتبر، افزایش پیدا کرد. آدیداس در همین سال به عنوان تامین‌کننده البسه ورزشی ولز پای به میدان گذاشت.
حالا توجه همه دنیا به تیم کریس کولمن بود. او باید راه اسپید را می‌رفت و ماموریت ناتمام و البته غیرممکن او را به سرانجام می‌رساند.
اما با حضور بیل، کدام ماموریت غیرممکن است؟ مردی که با حضورش در مادرید رویای دسیما را بعد از دوازده سال محقق کرد و تنها دو سال بعدش اوندسیما را هم به کهکشانی‌ها هدیه داد؛ چه چیزی می‌خواهد جلویش را بگیرد؟ او خیلی راحت ولز را به یورو ۱۶ رساند.
این اژدهای مهارناشدنی، ولز را در کمتر از چهار سال بیش از صد رتبه در رنکینگ فیفا بالا کشید و حالا شب‌ها مردم ولز، خواب‌های عجیب‌تری نسبت به همیشه می‌بینند. آنها جام قهرمانی یورو را در دستان اشلی ویلیامز تصور می‌کنند. تماشاگرانی که به خاطر تساوی برابر انگلستان تا آخرین دقایق بازی اشک می‌ریختند، حالا بالاتر از آنها در جدول گروه دوم رقابت‌ها به مرحله حذفی یورو صعود کرده‌اند.
گرت ییل یک ملی‌گرای افراطی است. او پیشتر اعلام کرده بود هیچ یک از ملی‌پوشان انگلیسی شایستگی پوشیدن پیراهن تیم ملی ولز را ندارند. جمله‌ای که نشان از اعتماد به نفس بالای این مرد دارد. اعتمادبه‌نفسی که موفق شد به تیمش هم تزریق کند و حالا هیچ سقفی برای پرواز این اژدهایان نیست.
ولزی‌ها فقط به پرواز فکر می‌کنند و لذت بردن از آن. اگر لستر توانسته در یک لیگ سخت قهرمان شود، چرا ولز نتواند فاتح یک تورنومنت بشود؟ شگفتی در ۳۸ بازی بسیار سخت‌تر از تاریخ‌سازی در ۶ بازی است. وقتی اولی محقق شده، ولزی‌ها می‌توانند امیدوار باشند دومی هم روزی تیتر تمام رسانه‌های جهان شود.
علی کربلایی
