هر مربی سبک خودش رو داره و روش کیروش اینه ، با پرتغال هم بود این روش بازی رو پیاده میکرد
سیستمی مبتنی بر دفاع و نخوردن گل دروهله اول و بعد بفکر زدن گل بودن ، و باید گفت محشر بود تو پیاده کردنش حداقل تو فاز دفاعیش ولی بله میشه دربحث هجوم و یا استفاده از ضد حمله ها بهتر بود .
این که مثال کره و ژاپن و استرالیا زده بهش بنظرم درست نیست ، اولا یک نگاه به بازیکنای اونا بندازیم اکثرا تو سطح یک اروپا بازی میکنن یعنی تجربه کار با بهترین مربی ها رو دارن درثانی با فوتبال روز دنیا آشنا هستن
سرعت فوتبالی که تو جزیره انجام میشه رو با لیگ ایران که نه لیگ هلند مقایسه کنیم ، شما وقتی تو فضا باشین بناگاه سرعت تصمیم گیری بازیکن بالا میره تو جایی که تو کمتر از ۲ ثانیه فرصت فکر کردن حرکت با توپ و انتخاب گزینه مناسب رو داشته باشی تا بازی که ۱۰ ثانیه این زمان رو ب تو بدن
شاید مسخره بیاد ولی خیلی تاثیر گذار هست ، بازی تیم ملی رو ینگاه بکنیم زیر مرس زیر توپ میزنن یک دلیلش همین مسئله هست
البته که دلیل اصلی آموزش هست تو سنین پایه
انتظار بی جایی هست بازیکنی که با استپ ، توپ یک مترازش فاصله میگیره بخواد تیکی تاکا انجام بده
برگردیم به امکاناتی که ب کیروش دادیم ، کدوم زمین تمرین استاندارد ، کدوم بازی تدارکاتی درست
غیر جنگ اعصاب چیزی به کیروش هدیه ندادیم و انتظار داریم شاهد یک معجزه باشیم
کره رو چند بازی پشت هم هست شکست میدیم ؟ چرا ازاین حرف نمیزنیم
چرا نمیگیم ۴ سال بهترین تیم اسیا بودیم
چرا نمیگیم قبل اومدن کیروش به تعداد انگشتان یک دست بازیکن لژیونر نداشتیم و الان بالای ۱۰ بازیکن خارج از ایران فوتبال بازی میکنن
مثال ج ج ۲۰۰۶ رو میزنی ؟ ما جلو پرتغال دقیقا کدوم بازی زیبا رو انجام دادیم ؟
یک تیمه فقط یک نیمه برابر مکزیک خوب بودیم همین برابر انگولا هم اب رو قطع کرده بودیم
میگی ما جلو اسپانیا ضربه درچارچوب نداشتیم چرا میگیم حق اسپانیا برد نبوده ؟
خوب میشه بگی اسپانیا جلو ما چکار کرد ؟
سوال دیگه ایا اگه بجای کیروش دایی بود یا قلعه نوعی ما اصلا الان تو ج ج بودیم ؟
