مطلب ارسالی کاربران
آه و حسرت از وداع جلال حسینی از تیم ملی
سید جلال حسینی با انتشار متنی در فضای مجازی به طور رسمی از بازی های ملی خداحافظی کرد. در همین چند ساعت از انتشار نامه خداحافظی سیل تقدیر و تشکر به سوی او روانه شده که بس جای تقدیر دارد از بازیکنانی که بیش از ۱۲ سال در سطح اول فوتبال ملی بود و حقیقتا یکی از برترین بازیکنان بود. نکته ای که از بعضی از این تقدیر و تشکر منعکس شده این است که با حالتی افسوس از خداحافظی حسینی صحبت می کنند و معتقدند در حق او جفا شده چرا که حداقل توانایی بازی در همین جام ملت ها را هم داشته است. در اینکه جلال حسینی چه از نظر فنی و چه از نظر بدنی در شرایطی است که توانایی بازی در تیم ملی را دارد جای هیج سوالی نیست ولی نکته ای که باید مورد توجه قرار گیرد این است که بازی کردن در تیم ملی با باشگاهی متفاوت است درست که بازیکنان تا مرحله ای که دارای آمادگی بدنی و فنی است می تواند بازی کند ولی در تیم ملی برای اینکه بتوان شرایط آینده را هم بیمه کرد می بایست به هر حال در یک‌مقطعی حتی آماده ترین بازیکن را به دلیل بالا بودن سن کنار گذاشت. کافی است فقط به فوتبال دنیا نگاهی بیاندازیم ببینیم بازیکنان ملی در چه مقطعی از تیم ملی یا کنار گذاشته شده اند یا خود کناره گیری کردند . خیلی سخت نیست به یاد بیاوریم بازیکنانی مثل فلیپ لام، ایکر کاسیاس، رائول گونزلس، میشل بالاک، فرانک لمپارد، استیون جرارد، پیرلو، گتوزو، توتی، دیوید بکهام، زانتی،کاکا و خیلی های دیگه به راحتی از تیم کنار گذاشته شدند و یا خداحافظی کردند بدون اینکه احساس شود دشنمی در کار بوده که ضربه به لیاقت یک بازیکن بزنند. نه اینکه جلال حسینی لیاقت بازی در تیم ملی را نداشت نه بلکه باید قبول کرد که اگر هم امسال بازی می کرد خوب چهار سال دیگه توی جام جهانی باید منتظر حضور حسینی ۴۰ ساله باشیم پس کی بازیکنی مثل مجید حسینی باید بازی کند. پس خیلی متعصبانه به یک موضوع نگاه نکنیم و کمی هم منطق داشته باشیم درست که جلال حسینی بازیکنی خوبی بود و هست ولی دیگر کارایی لازم برای طولانی مدت برای فوتبال ملی را ندارد.
