بارها شده که دیدیم رئالی ها میگن بارسا تاریخ قوی نداره،فقط ده ساله که تبدیل به یه تیم مدعی شده و با عبارت هایی مثل "2009 فن ها" و "تیم یک دهه ای" نمک پراکنی می کنن! اینکه به رئالی جماعت سعی کنید توضیح بدید که بارسا از زمان اومدن یوهان کرایوف از آژاکس (زمانی که رینوس میشل مربی بود) و یک دهه بعد زمان مربیگری خود کرایوف اوج گرفت و وقتی که ما اولین لیگ قهرمانان رو گرفتیم سال 1992 بود که میشه حدودا 27 سال پیش کاری بس اسفناک و دشوار هست !
سفید پوشان مادرید رو اصولا یاد دادن بهشون که هر وقت کم اوردن کتابچه تاریخ رو باز کنن و از اون جایی که اکثر این عزیزان با سرچ کردن عبارت " کدوم تیم تو اروپا بیشتر از همه جام داره؟" تو گوگل رئالی شدن،احتمالا چیز زیادی از همون تاریخی که بهش افتخار می کنن ندونن.به خاطر همین لازم دونستم چند تا فکت تاریخی رو یادآور بشم :)
* دی استفانو کی بود؟ آلفردو دی استفانو بازیکن و مربی سابق آرژانتینی-اسپانیایی یکی از بزرگترین بازیکنای تاریخ فوتبال به حساب میاد که در دهه 50 تو تیم ریورپلاته آرژانتین تو 65 بازی 49 گل به ثمر رسوند.آمار خیره کننده گلزنی دی استفانو باعث شد که هر دو تیم رقیب یعنی بارسا و رئال برای خریدنش تو تابستون 1952 اقدام کنن.بارسلونا به سرعت تو فرآیند جذب دی استفانو از رئال پیشی گرفت و با مالک واقعی این بازیکن از نظر فیفا که ریورپلاته محسوب می شد به توافق رسید.دی استفانو به اسپانیا اومد و حتی در 3 بازی دوستانه هم برای بارسا بازی کرد.
فیفا انتقال رو به رسمیت شناخته بود و فقط مهر تایید فدراسیون فوتبال اسپانیا لازم بود تا همه چیز نهایی بشه.به طرز عجیبی فدراسیون فوتبال اسپانیا به بهونه اینکه بارسلونا با باشگاه میلوناریوس به توافق نرسیده انتقال دی استفانو به بارسا رو غیر قانونی اعلام کرد.از اون طرف هم رئال فرصت رو غنیمت دونست و با توافق با میلوناریوس دی استفانو رو از بارسا هایجک کرد! کمی بعدتر معلوم شد کارشکنی رئیس وقت باشگاه بارسا (انتصابی و تحمیلی از طرف رژیم فرانکو) و دخالت اکید شخص فرانکو و نفوذ وی در ساختار دولتی فدراسیون فوتبال اسپانیا در روند این انتقال تاثیرگذار بود.
فوق ستاره رویایی اون روز های فوتبال همون طور که حدس زده می شد در تیم جدیدش خوش درخشید و در سال اول حضورش رئال لالیگا(1954) رو فتح کرد. دی استفانو با 27 گل زده در مجموع آقای گل لالیگا شد.موفقیت ها برای رئال به واسطه ماشین گلزنی جدیدشون پشت سر هم تو لالیگا و یکی دو سال بعدتر در شروع لیگ قهرمانان(1955) تکرار می شد. دی استفانو روی هم در 282 بازی برای رئال ، 216 گل به ثمر رسوند.
نکته جالب داستان اینه که لالیگای سال 1954، سومین قهرمانی تاریخ رئال در لالیگا به حساب میاد؛در صورتی که بارسا سال قبلش یعنی 1953، ششمین عنوان خودش رو کسب کرده بود! دومین قهرمانی رئال تو لالیگا بر میگشت به سال 1932 (چیزی حدود 22 سال قبل از سومین قهرمانی!).شاید جالب باشه که بدونید رئال مادرید تو این پریود 22 ساله بزرگترین دستاوردش فقط 3 جام کوپا دل جنرالیسمه (کوپا دل ری) بود و هیچ افتخار دیگه ای این تیم نداشت!
رئال تو این 22 سال به عنوان یک تیم متوسط میانه جدولی شناخته می شد که بعضی موقع ها جزو 4 تای اول میومد و بعضی موقع ها هم مثل سال 1943 تو رتبه دهم قرار می گرفت و فقط یک رده تا سقوط به دسته دوم فاصله پیدا می کرد!
این قضیه ادعای رئالی ها رو نسبت به اینکه اونا از ازل تیم خوبی بودن و به قول خودشون تیم تاریخ محسوب میشن کاملا رد می کنه و نشون میده که رئال هم با اومدن یه فوق ستاره ای مثل دی استفانو اوج گرفت و از این رو به این رو شد درست مثل کرایوف،گواردیولا و مسی که باعث شدن بارسا از دوران تاریکش بیاد بیرون.
اختلاف بین تاریخ رئال و بارسا فقط و فقط به خاطر یک بازیکن تاریخی به اسم آلفردو دی استفانو هست و اگه دی استفانو به بارسا میومد اون موقع رئال تا زمان رسیدن پوشکاش دیگه هیچ حرفی نمی تونست از تاریخ بزنه.
