در دنیای فوتبال کم نبوده‌اند بازیکنانی که به آنچه مستحقش بودند نرسیدند، کم نبوده‌اند فوتبالیست‌هایی که دوران اوجشان کوتاه بود و دیوار حسرت‌هایشان بلند. گروهی را مصدومیت‌های بدموقع از پای درآورد (مانند فان باستن) و عده‌ای دیگر را حاشیه‌ها (مثل جرج بست). در این مطلب سعی داریم به مواردی از این دسته بازیکنان ایرانی حیف شده!! که به دلایل بالا به اوج مورد انتظارشان نرسید‌ه‌اند بپردازیم:
1- مجتبی محرمی
یکی از پرحاشیه‌ترین فوتبالیست‌های ایرانی که خیلی‌ها او را بهترین دفاع چپ فوتبال ایران می‌دانند. محرمی پس از به اوج رسیدن در پرسپولیس، بلافاصله به تیم ملی هم راه یافت اما انواع و اقسام حاشیه‌ها، درگیری‌ها و محرومیت‌ها اجازه نداد محرمی روند پیشرفتش را ادامه دهد. او به دلیل درگیری فیزیکی با داور دیدار ایران و ژاپن در سال 1992، یک سال از سوی کنفدراسیون فوتبال آسیا محروم شد، در سال 1373 هم به خاطر درگیری‌اش با امیر قلعه‌نویی در مسابقه دربی، سه سال از سوی کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال محروم شد، تمام این محرومیت‌ها باعث شد او بیشتر از 37 بازی ملی در کارنامه‌اش نداشته باشد و در پرسپولیس هم دوران پرفراز و نشیبی تجربه کرده باشد.
2- جواد منافی
منافی هم مانند محرمی دفاع چپ پرسپولیس بود اما بر خلاف او چندان اهل حاشیه نبود. منافی در سال‌های ابتدایی حضورش در سطح اول فوتبال ایران بسیار آینده‌دار نشان می‌داد و در همین مدت کوتاه هم 8 بازی ملی و 2 گل ملی را در کارنامه خود ثبت کرد اما یک تصادف شدید و مصدومیت جدی در سال 1373 باعث شد تا او در 24 سالگی مجبور به خداحافظی از فوتبال شده و برای همیشه بابت این اتفاق تلخ حسرت بخورد.
3- مجاهد خذیراوی
یک جوان بااستعداد خوزستانی که با حضور در استقلال چشم‌ها را خیره کرد، بازیکن مورد علاقه بلاژویچ در تیم ملی شد و حتی در آستانه پیوستن به آکادمی بارسلونا قرار گرفت اما یک حضور بد موقع در مکانی نامناسب!! که البته کسان دیگری هم آنجا بودند، تمام رویاهایش را بر باد داد. مجاهد با تکنیک، قربانی بیرحمی و افراط و تفریط فوتبال ایران شد. از خامی و اشتباهات خودش نمی‌توان گذشت اما آنچه با خذیراوی شد فوتبال ایران را از یک استعداد آینده‌دار محروم کرد و او دیگر هیچوقت آن بازیکن سابق نشد.
4- محرم نویدکیا
مصدومیت، مصدومیت و مصدومیت... این بود قصه‌ی دوران فوتبال استاد پاس‌های تودر در فوتبال ایران. دوران جوانی محرم در سپاهان و تیم ملی امید نوید ظهور یک هافبک خلاق و بازیساز می‌داد که حتی می‌توانست در سطح اول فوتبال اروپا بدرخشد اما یک مصدومیت شدید رباط صلیبی در بازی امید ایران و کره جنوبی، محرم را از رسیدن به این آرزوها محروم کرد. گرچه نویدکیا بعد از گذراندن این مصدومیت، بارها با سپاهان قهرمان ایران شد، به فینال باشگاه‌های آسیا رسید و حتی مقطعی در بوخوم آلمان هم بازی کرد اما اثرات طولانی مدت این مصدومیت تا پایان دوران فوتبالش هم با او همراه بود و اجازه نداد او آن چنان که استحقاقش را داشت در تیم ملی و فوتبال اروپا درخشش داشته باشد.
5- مجتبی جباری
هشت شاکی یا زیدان استقلالی‌ها هم سرنوشتی مشابه محرم نویدکیا داشت. مجتبی جباری بعد از درخشش فوق‌العاده در استقلال امیر قلعه‌نویی و دعوت به تیم ملی توسط برانکو، در اردوی پیش از جام جهانی 2006 دچار مصدومیت زانو شد و ضمن از دست دادن جام جهانی تا مدت‌ها اثرات این مصدومیت کهنه را به همراه داشت. جباری باز هم در استقلال درخشید و باز هم در تیم ملی بازی کرد اما مطمئناً توانایی و مهارت‌های این هافبک خلاق و خوش فکر بسیار بیشتر از این بود. بدون اغراق جباری توانایی درخشش در فوتبال اروپا و انجام بازی‌های ملی بیشتر را داشت اما مصدومیت‌های پی در پی و البته مصاحبه‌های تند و اعتراضی او، مانع چنین پیشرفتی شد.
6- پیام صادقیان
بازیکن سابق ذوب‌آهن و پرسپولیس، درخشش را از تیم ملی نوجوانان در سال 2009 آغاز کرد و با حضور در پرسپولیس خیلی‌ها را بابت ظهور یک ستاره خوش تکنیک در فوتبال ایران امیدوار کرد. اما پس از درخشش در سال ابتدایی حضورش در پرسپولیس، انواع و اقسام حاشیه‌ها و درگیری‌ها او را از فرم ایده‌آل خارج کرده و روند نزولی او را آغاز کرد. صادقیان از پرسپولیس کنار گذاشته شد وحضور در نفت تهران و صبا و ماشین سازی و حتی عثمانلی اسپور در لیگ ترکیه هم او را احیا نکرد و در آخرین پرده از سیر قهقرایی صادقیان، او در 27 سالگی و به دلیل مشارکت در فعالیت‌های شرط‌بندی، 15 سال از هر گونه فعالیت در فوتبال محروم شد!!!
به نظر شما چه بازیکن دیگری می‌توانست در این لیست حیف شده‌ها قرار بگیرد؟؟
