من خودم یه مثال غم انگیزی رو که خودم تجربه کردم رو مثال میزنم:
رفیق دوران کودکی و نوجوانی من پسر خاله ام بود
مثل یه برادر بود برام
واقعا دوسش داشتم و باهاش کلی خاطره دارم با اینکه هفت سال ازم بزرگتر بود
پسر خاله ام یه استقلالی دو آتیشه بود
به طوری که خیلی از فامیل رو استقلالی کرد!!!!
منم تحت تاثیرش استقلالی شدم
البته رفقای پرسپولیسی هم داشت
تا اینکه تو دربی سه سال پیش که استقلال اون بازی رو سه بر دو برد تو محله با چند تا از رفقا و برادرم و خودم شروع کردیم به پرچم آبی نشون دادن کری خوندن برای بقیه!!!!
تا اینکه همسایه خونه خالم اینا که دوتا پسراش پرسپولیسی بودن و تازه برادر کوچکیه هم رفیق پسر خاله ام بود شروع کردن به دعوا کردن با بقیه
تو اون اوضاع به هم ریخته دوستش با چکش زد تو سرش!!!!!!
پسر خاله ام بعد دو روز تو کما بودن سرانجام مرگ مغزی شد
پسر همسایه هم پس از کلی دادگآه و بدبختی آخرش خاله ام و شوهر خاله ام بخشیدنش
من هیچ وقت اونو مقصر نمیدونم چون اونم یه آدم بود که تحت تاثیر جو کورکورانه فوتبال و هواداری قرار گرفته بود
من بیشتر جو مریض حاکم بر فوتبالمان رو مقصر میدونم جوی که به جای احترام و کری بدون توهین و بی احترامی و به سخره گرفتن کسی بیشتر رقابت طلبی و فحش و بد بیراه و هوچیگری رو بین همه به وجود میاره!!!!
با آرزوی یادگیری احترام به همدیگر❤❤❤❤❤
