قانون 1+50 چیست؟
قانون «1+50» بندی از مقررات سازمان لیگ آلمان(DFL) است که در اکتبر 1998 به تصویب رسید. طبق این قانون باشگاه همچنان 50 درصد به علاوه 1 سهم را در اختیار خود دارد تا هیچ‌گاه یک سرمایه‌گذار نتواند سهامدار عمده باشگاه شود. به این ترتیب اکثریت حق رای نیز همچنان دراختیار اعضای باشگاه می‌ماند.
تبصره: بنگاه های اقتصادی و اشخاصی که دست‌کم برای 20 سال «بی‌وقفه» از یک باشگاه حمایت مالی کرده‌اند میتوانند سهام دار عمده باشگاه شوند. دو شرکت بزرگ «فولکس‌واگن» و «بایر» از این تبصره استفاده کردند و سهمادار عمده تیم های وولفسبورگ و بایر لورکوزن شدند. همچنین دتمار هوپ مالک هوفنهایم اولین شخصی هست که از این تبصره استفاده کرد.
نکات مثبت و موافقان:
آکادمی ها و زیرساخت های قوی، ثبات اقتصادی، پرتماشاگرترین لیگ فوتبال در دنیا، قیمت ارزان بلیط ها و رابطه نزدیک هواداران با باشگاه ها در کنار یک تیم ملی قوی و با ثبات از جمله نکات مثبت این قانون هست.
هانس-یواخیم واتسکه مدیر اجرایی دورتموند:
"هواداران آلمانی به طور سنتی رابطه نزدیکی با باشگاه هایشان دارند و اگر احساس کنند بجای «هوادار» به عنوان «مشتری» در نظر گرفته میشوند آنوقت مشکل خواهیم داشت."
"فواید قانون 1+50 در آلمان به طور قابل ملاحظه ای بیشتر از ضرراتش است."
در مارس 2018 تمام 36 تیم حاضر در بوندسلیگا و بوندسلیگا 2 به باقی ماندن قانون 1+50 رای مثبت دادند.
نکات منفی و مخالفان:
عدم استقبال سرمایه گذاران داخلی و خارجی از بوندسلیگا به دلیل نداشتن اختیار کامل در باشگاه و عقب افتادن باشگاه های آلمانی نسبت به دیگر لیگ های معتبر اروپا از لحاظ مالی اصلی ترین دلیل انتقاد از این قانون هست.
کارل-هاینس رومنیگه مدیر اجرایی بایرن مونیخ:
"تاریخ قانون 50+1 گذشته و این قانون برای باشگاه های آلمانی بین المللی یک ضرر محسوب می شود. بوندس لیگا قطعا از وجود مالکیت بر اکثریت سهام باشگاه ها سود خواهد برد. باید حتما گزینه سرمایه گذاری برای سرمایه گذاران جدید به شرطی که هویت باشگاه ها تغییر نکند را بررسی کنیم."
سقوط آزاد مونیخ 1860
حسن ایسماک سرمایه دار اردنی در سال 2011 با پرداخت 18 میلیون یورو 60 درصد از سهام تیم قدیمی و ریشه دار مونیخ 1860 را خرید ولی طبق قانون 50+1 فقط 49% از کنترل باشگاه را در اختیار داشت. پس از سقوط مونیخ 1860 از بوندسلیگا 2 باشگاه باید بودجه 11 میلیون یورویی برای شرکت در بوندسلیگا 3 را فراهم میکرد ولی ایسماک برای پرداخت پول کنترل بیشتری بر باشگاه میخواست که خلاف قانون بود و به همین دلیل حاضر به پرداخت بودجه نشد و مونیخ 1860 به لیگ آماتور سقوط کرد!
آر بی لایپزیش و دور زدن قانون 1+50:
همانطور که گفته شد طبق قانون 1+50 در فوتبال آلمان اشخاص یا شرکت های سرمایه گذار فقط قادر به کنترل 49 درصد باشگاه هستند(به غیر از تبصره ای که گفته شد) و 51 درصد باقیمانده در اختیار هواداران و هیئت مدیره است که با رای هواداران مشخص میشود.
کمپانی ردبول در سال 2009 باشگاه مارکرانشتات را خرید و با تغییر نام آن به راسن بال اشپورت لایپزیش یا به اختصار آر بی لایپزیش کارش رو از دسته 5 شروع کرد. مدیران تیم لایپزیش برای دور زدن قانون و کنترل کامل بر باشگاه 51 درصد سهام مربوط به هواداران را با قیمت نجومیه سالیانه 1000 یورو به فروش گذاشتند آن هم بدون حق رای در باشگاه در حالی که این قیمت برای تیم بایرن مونیخ 80 یورو و بروسیا دورتموند 62 یورو در سال است! مطابق انتظار لایپزیش فقط چند عضو ویژه دارد و آنها هم کارمندان شرکت ردبول هستند. به این ترتیب کنترل کامل تیم لایپزیش در اختیار شرکت ردبول است.
