چلسی در دوران کونته از مشکل ایستایی بیش از حد رنج می‌برد - کانته جزو معدود بازیکنان پویای دوران کونته بود که با دوندگی بی‌امان خود و توپ‌ربایی‌های منحصر به فردش درخشش خاصی در خط هافبک داشت.
اما در حال حاضر با جوان‌تر شدن ترکیب، پویایی تیم خصوصاً در خط هافبک چشمگیر شده است.
این پویایی بیش از حد، در بازی‌های فشرده چه در دفاع و چه در حمله برای تیم لمپارد مشکل‌ساز شده است.
یکی از راه های رفع این مشکل، فروش جورجینیو و خرید دکلان رایس است.
رایس ۲۱ ساله محصول آکادمی چلسی است و رابط‌ای نزدیک با میسن مونت دارد. رایس در سال ۲۰۱۳ به‌عنوان مدافع، از آکادمی چلسی به وست‌هم منتقل شد.
در سال ۲۰۱۷، بلیچ از او در خط دفاعی سه نفره و در سال ۲۰۱۸ پیگرینی از او در پست هافبک تدافعی بازی گرفت.
رایس بازیکنی توانا در توپ‌گیری و تخریب بازی حریف، همچنین پاسوری باهوش در زمان مالکیت توپ است.
داشتن چنین توانایی‌هایی در کنار قد ۱۸۵ سانتی متری، سبب می‌شود تا رایس بتواند در هر دو پست مدافع مرکزی و هافبک تدافعی، به‌خوبی ایفای نقش کند.
زوج رایس در کنار رودیگر می‌تواند به آشوب و بی‌نظمی خط دفاع پایان دهد.
همچنین زوج او در کنار کواچیچ نیز، می‌تواند کمربند میانی ما را محکم کند و به کواچیچ آزادی عمل بیشتری در کار هجومی بخشد.
در بازی‌های بزرگتر نیز، رایس و کانته می‌توانند بازی را در زمین خودی کنترل و به حریف اجازه‌ی بازی‌سازی ندهند.
رایس به تنهایی نیز در سیستمی مانند ۴۱۴۱ می تواند عقب زمین را کنترل کند. او در زمان مناسب بین مدافعین قرار گرفته و با گرفتن توپ از آنها تیم را از پرس خارج و در زمان از دست دادن توپ در زمین حریف، می‌تواند سریعا فاصله خطوط را کم کند.
مرز مشخصی میان مدافعین مدرن و هافبک های تخریبی نمی‌توان متصور شد. داوید لوییز و سرخیو راموس، در بازی‌های بزرگ توانستند در پست هافبک نیز به‌خوبی بازی کنند یا هافبک‌هایی نظیر رافا مارکز، تیموشوک، ماسکرانو، کیمیش و فرناندینیو نیز به خط دفاع نظم دهند.
حضور بازیکنی مانند رایس علاوه بر دلایل و تنوع تاکتیکی، می‌تواند نوید یک تیم جوان و یک‌دست، با هسته‌ی انگلیسی (مونت، لوفتوس چیک، اودوی، گیلمور، جیمز، آبراهام و...) به هواداران بدهد. حضور بازیکنان بومی همواره مزیت‌هایی نظیر وفاداری و تعصب را همراه دارد.
همچنین این جو دوستانه از بازیکنان بومی می‌تواند باعث تقویت روحیه‌ی بازیکنان آکادمی شده و تلاش بیشتر آنها برای رسیدن به تیم اصلی شود.
بازیکنان آکادمی حتی اگر بتوانند نیمکت تیم را تقویت کنند، دست مدیریت برای خرید ستاره‌های بزرگ بازتر می‌ماند و لزومی برای خرید بازیکن‌های متوسط و لیست پرکن نظیر درینک‌واتر و زاپاکوستا و... نخواهد بود.
نویسنده: عرفان غفرانی
