طرفداری- در جریان هفته سوم رقابت های لیگ برتر، شیاطین سرخ و مرغان دریایی به مصاف یکدیگر رفتند که درنهایت با برتری قرمز ها در فالمر به پایان رسید.
ترکیب دو تیم
منچستر یونایتد
برایتون
یونایتد در بازی شنبه هفته گذشته خوش شانس بود. نه به خاطر قانون هند بال یا وجود VAR بلکه به خاطر پیروز شدن و گرفتن سه امتیاز در دیداری که عملکرد خوبی نداشتند. اما یونایتد به لحاظ تیمی عملکرد خیلی بدی نداشت اما به طور جداگانه تقریبا هر 11 بازیکن عملکرد ضعیفی داشتند؛ تعجب بر انگیز هم نیست زیرا آن ها پیش فصل درستی نداشتند و هنوز نتوانستند به آمادگی صد در صد برسند. اما وقتی که شما در خانه متحمل شکست سه بر یک می شوید دیگر انتظارات متفاوت می شود، کارشناسان شما را زیر سوال می برند و هواداران یک جمله را تکرار می کنند: اوله تاکتیک ندارد... من می توانم مقالات زیاد و مفصلی پیدا کنم که نشان می دهد این حرف کاملا غلط است و در واقع تیم او با برنامه بازی می کند...
در دیدار شنبه گذشته یونایتد مانند یک تیم تحت هدایت سولسشر بازی کرد (به لحاظ تاکتیکی). کمبود های فردی حس می شد اما بازیکنان آن طور که اوله میخواست بازی کردند. اما اوله از بازیکنان چه می خواهد؟
وقتی توپ را پس می گیرید، سریع باشید و به بازی سرعت دهید. دو گیف زیر را ببینید.
این کار باعث شد تا منچستر یونایتد یک ضد حمله سریع داشته باشد. میسون گرینوود ارسالی تند و تیز به محوطه داشت و مارکوس رشفورد کار را تمام کرد که البته او در موقعیت آفساید قرار داشت.
آنتونی مارسیال به عنوان فالس ناین عقب بیاید و برای مارکوس رشفورد و دیگر مهاجمان یونایتد فضا سازی کند. نگاه کنید:
وقتی یونایتد توپ را در عرض در اختیار دارد، اوله سانتر های بلند را در دستور کار قرار نداده و از ارسال های زمینی و کاتبک ها استفاده می کند. دقیقا همان کاری که فصل گذشته بارها و بارها شاهدش بودیم و برای مثال این گل مارسیال به شفیلد یونایتد را ببینید:
وقتی لوک شاو در نیمه دوم مقابل برایتون به خط حمله رسید، این دقیقا همان کاری بود که او انجام داد. وقتی بلاک شد، دوباره همان کار را تکرار کرد.
این مسابقه برای یونایتد بود. هر آنچه که سولسشر می خواهد وجود داشت، اما یا اتفاق نمی افتاد یا اشتباهات فردی رخ می داد.
برای مثال صحنه زیر را بررسی کنید. پوگبا به محوطه خودی می آید و توپ را پس می گیرد. او بلافاصله تلاش می کند تا مارکوس رشفورد را پیدا کند و ضد حمله ای سریع ترتیب دهد_دقیقا همان چیزی که سولسشر خواستار آن است_ اما توپ ارتفاع کافی را ندارد و قطع می شود.
توپ به برونو می رسد. فرناندزبا یک پاس خوب رشفورد را در موقعیت ضد حمله قرار می دهد اما او قادر به کنترل صحیح توپ نیست...
نمانیا ماتیچ این کار را (شما اسمش را پیشنهاد دهید) انجام می دهد بجای پایین آوردن و کنترل توپ. همان کاری که معمولا انجام می دهد و در آن مهارت دارد.
توپ را پس می گرفتند اما پاس های اشتباه می دادند. این کاری بود چندین بار در این بازی تکرار شد و یونایتد نتوانست ضد حمله های همیشگی را انجام دهد...
یکی از قسمت های عجیب این مسابقه این بود که ماتیچ مانند پوگبا و پوگبا مانند ماتیچ بازی می کرد! شما می دانید یکی از بزرگترین ویژگی های ماتیچ توانایی او در خواندن بازی، حفظ آرامش و سازماندهی دفاعی است. او معمولا ریسک نمی کند. اگر او به جلو رود می داند که به نفعش است و بی گدار به آب نمی زند.
همین امر باعث عجیب و غریب بودن موارد زیر شد. برایتون با یک پرتاب، توپ را به زمین یونایتد می آورد و یونایتد کاملا از نظر دفاعی سازمان یافته است. بازیکن برایتون برونو را پشت سر می گذارد اما یونایتد همچنان فرم دفاعی خوبی دارد. این زمانی است که ماتیچ به طرز عجیبی تصمیم میگیرد بیرون بیاید و پرس کند(کاری که معمولا در این صحنه ها انجام نمی دهد). او ناموفق است و مهمتر از همه، فضای حیاتی را خالی می گذارد. تروسارد بلافاصله از آن فضا استفاده می کند و شوت خوبی می زند.
یکی از چیزهایی که یونایتد در سال گذشته بسیار خوب بود، جلوگیری از ضد حملات حریف بود. اما ببینید در این صحنه ماتیچ چقدر جلو رفته است. هافبک دفاعی آنجا چکار می کند؟! او هرگز در هنگام پرس آنقدر بالا نمی رود.
متوجه هستید؟ بازیکنان اشتباهات فردی بسیاری انجام دادند حتی ون بیساکا که به بستن فضاها و ریکاوری های خوب شهرت دارد، در این بازی وظایفش را به خوبی انجام نداد. او حتی به نظر می رسد تمام تلاشش را انجام نمی دهد.
مطمئنا «برای بازگشت به دفاع خیلی خود را تحت فشار قرار ندهید» یک دستور تاکتیکی نبود. مرز خطاهای بازیکنان و تاکتیک های ضعیف چیست؟
عدم فضا سازی رشفورد برای شاو، عقب نیامدن ماتیچ، نبستن فضا توسط ون بیساکا، پاس های اشتباه و... مواردی است که یونایتد را عقب می اندازد، به دلایل غیر تاکتیکی.
اما این تاکتیکی است:
در دقیقه 83 میسون گرینوود با اریک بایی تعویض شد تا شاهد سه مدافع در زمین باشیم. درواقع سولسشر سیستم را از 1_3_2_4 به یک سیستم پنج دفاعه تغییر داد. "یک تغییر تاکتیکی"
سیستم پنج دفاعه در دقیقه 83 یعنی تمام بازیکنان به عقب بیایند تا دفاع کنند. شما هر 10 بازیکن یونایتد را می توانید در این تصویر مشاهده کنید!
این یعنی دروازه بان شروع های بلندی خواهد داشت (در حالی که معمولا این کار را انجام نمی دهید).
یونایتد معمولا از عقب بازی می کند و حملات را ترتیب می دهد. دقیقا همانطوری که گل مارکوس رشفورد به ثمر رسید.
بازی از عقب دو مزیت دارد. برای سازمان یابی حملات خوب است و همچنین مالکیت را در اختیار شما قرار می دهد. ده دقیقه آخر بازی؟ خیر یونایتد اصلا این کار را انجام نداد آن ها از هرجایی که می توانستند زیر توپ می زدند حتی اگر این به معنای بازگشت مستقیم توپ به حریف خود باشد و دوباره برای دفاع باید به عقب برگردید.
این ها تصمیمات تاکتیکی بود که البته جواب نداد. کاملا مشخص بود که بعد از این تغییرات، بازیکن ها کاملا گیج شده بودند و دوباره درصد اشتباهات فردی بالا رفت. اگر به صحنه گل دقت کنید متوجه منظم نبودن آن ها در دفاع خواهید شد و البته یک اشتباه فردی دیگر! برونو می داند که باید به عقب بیاید و مارچ را یارگیری کند. او این کار درست انجام می دهد و دقیقا زمانی که توپ جهانبخش فرستاده می شود، دیگر جلو نمی رود و مارچ به سادگی توپ را وارد دروازه می کند.
آیا این یک اشتباه تاکتیکی است یا فردی؟ خب جواب هر دو است و چون جواب هر دو است، مقصر مربی است!
به طورکلی می توان گفت بازیکنان عملکرد ضعیفی داشتند اما اوله گونار سولسشر هم مقصر است. تغییرات نا به جای او در 10 دقیقه آخر بازی کار را برای شیاطین مشکل کرد و تاثیر گذار نبود. یونایتد همچنان به زمان نیاز دارد تا بازیکنان به هماهنگی و آمادگی صد در صدی برسند اما این توجیهی برای عملکرد های ضعیف پی در پی نیست. سولسشر باید هرچه سریعتر تیمش را سازمان یافته و بازیکن ها را هماهنگ کند در غیر این صورت امتیاز های فراوانی از دست خواهد رفت.
نکته مثبت مسابقه اما پیروزی تیم با وجود عملکرد نه چندان خوب شان بود.
.gif)
این پیروزی ها باید با اشتباهات کمتری تکرار شود، اشتباهات کمتر و پیروزی های بیشتر چیزی است که همه از منچستر یونایتد توقع دارند. منچستر یونایتد یکشنبه میزبان تاتنهام است، یک بازی بزرگ برای اوله که این بار باید مقابل آقای خاص قرار بگیرد. مقابل مردی که پیش از او به همین صندلی سرمربیگری منچستر یونایتد تکیه زده بود.
