عیسی آل کثیر، گلزن پرسپولیس مهمان برنامه فوتبال برتر بود و درخصوص مسائل مختلف تیم و خودش به صحبت پرداخت.
به گزارش طرفداری، عیسی آل کثیر درخصوص شروع کارش در پرسپولیس گفت:
موفقیت من یک کار جمعی بود. از همان ابتدا خیلی از من استقبال شد. اولش از لحاظ فوتبالی سخت بود چون 7 بازیکن جدید به تیم اضافه شده بود. شرایط سخت بود و محکوم به برد بودیم. از همان روز اول خیلی ها امید زیادی به تیم نداشتند ولی خدا رو شکر که بچه ها تصمیم گرفتند که کار بزرگی انجام دهد و خدا را شکر که این اتفاق رخ داد.
من از بچگی پرسپولیسی بودم و بازی ها را می رفتم در ورزشگاه. در این سال ها خیلی سختی کشیدم، زمین می خوردم و بلند می شدم. چون هدفم پرسپولیس بود، همیشه انگیزه داشتم که هیچ وقت ناامید نشوم.
وی درخصوص گل هایش گفت:
این گل ها، فقط گل های من نبود. یک تیم و یک مجموعه کمک کردند.
آل کثیر درمورد وحید امیری گفت:
دقیقه یک وحید با دقیقه 90 او یکی است. خیلی می دوید. به من هم بسیار کمک کرد. بسیار پسر دوست داشتنی و با ادبی هم هست.
آل کثیر درمورد خوشحالی اش گفت:
شش هفت سال پیش بود که در نفت تهران بودم و در بازی با سیاه جامگان این خوشحالی را انجام دادم و بعدش هم این را تکرار کردم. اگر هم کسی از این حرکت ناراحت شده است، عذرخواهی می کنم و قصد و غرضی نداشتم.
آل کثیر درخصوص اتفاقات قبل از بازی گفت:
در آسانسور بازیکنان از من پرسیدند که این واقعی است یا نه که من گفتم چیزی نمی دانم. رفتیم پایین و از آقا یحیی پرسیدم که واقعی است؟ و ایشان گفتند بله. بدون هیچ حرفی رفتم بالا و نمی خواهم در مورد آن لحظات صحبت کنم. مظلومیت را در چشم های بچه ها می دیدم. آقا یحیی برای ما مثل یک پدر بود و صحبت های خوبی را گفتند. با پول می شود خیلی چیزها را خرید ولی غیرت را نمی توان خرید. دم همه بچه ها گرم و خدا را شکر که بهترین شکل رخ داد. دو ساعت قبل از آمدن بچه ها رفتم پایین و منتظرشان بودم.
عیسی آل کثیر در مورد شرایط هتل گفت:
22 ساعت در روز در هتل بودیم. من با حسین کنعانی هم اتاقی بودم و خسته شده بودم از اینکه فقط او را می دیدم. (با خنده)
آل کثیر در مورد مصدومیتش گفت:
از بازی دوم بود که پایم مصدوم شد و با قرص و آمپول می توانستم بازی کنم. گاهی وقت ها وسط بازی آمپول می زدم و به کار ادامه می دادم. اما هیچ منتی نیست.
