نگاهی به فصل 2019/20 لس آنجلس لیکرز؛ از تابستانی آشفته و مرگ اسطوره تا رسیدن به قله بسکتبال

.. .. 10/14/2020 - 22:14 مشاهده پروفایل

2,482 مشاهده / 15 دیدگاه 34 1 20

در این یادداشت نگاهی داریم به فصل طولانی لس آنجلس لیکرز، قهرمان فصل 2019/20 لیگ بسکتبال NBA.

لس آنجلس لیکرز بالا و پایین های بسیاری را در طول سال تجربه کرد. از نقل و انتقالاتی نه چندان مطمئن و شوکی که با درگذشت یکی از بزرگ ترین اسطوره های این تیم به شان وارد شد تا درنهایت قهرمانی لذت بخش در شرایطی کاملا متفاوت.

برای بررسی فصل بسیار طولانی 2019/20 تیم لس آنجلس لیکرز، باید به تابستان 2019 برگردیم. تابستان با تغییرات مدیریتی و کادرفنی لیکرز شروع شد و فرنک ووگل، جایگزین لوک والتن در نیمکت این تیم شد. بعد از آن شایعه های فراوان ترید انتونی دیویس از نیواورلینز پلیکانز به لس آنجلس لیکرز شروعی شد؛ شایعه ای که در تمام نیم فصل دوم فصل 2018/19 و بعد از درخواست خروج دیویس از پلیکانز به گوش می رسید و در آخر دو تیم سر این ترید به توافق رسیدند و طی آن 3 بازیکن اصلی لیکرز یعنی برندن اینگرم، لانزو بال و جاش هارت به همراه 3 پیک درفت این تیم به پلیکانز فرستاده شد و دیویس به لس آنجلس آمد. این ترید سر و صداهای بسیاری به پا کرد و خیلی ها از این گفتند که لیکرز تمام تیمش را برای دیویس ترید کرد و دیگر کسی در ترکیب این تیم نمانده است. لیکرز اما فکرهای بیشتری در سر داشت و بعد از اینکه شایعه های خروج کوای لنرد، کسی که در آن زمان ارزشمندترین بازیکن فینال و سوپراستار اصلی تورنتو رپترز بود به گوش رسید، لیکرز خیلی سریع به مقصد احتمالی فوروارد شمالی ها تبدیل شد. تمرکز اصلی راب پلینکا و تیم مدیریتی لیکرز سمت این رفت تا لنرد را به لس آنجلس بیاورند. شنیده هایی هم به گوش رسید که لبران جیمز و انتونی دیویس تازه به خدمت گرفته شده، از لنرد درخواست کردند تا به لیکرز بپیوندد و تشکیل یک سوپرتیم بدهند.

در حالی که ماندن در تورنتو رپترز یا پیوستن به لس آنجلس لیکرز، محتمل ترین اقدامات لنرد به شمار می رفت، اما این فوق ستاره در خبری شوکه کننده راهی لس آنجلس کلیپرز شد و در کنار او پال جرج، ستاره وقت اوکلاهاما سیتی تاندر هم به کلیپرز پیوست تا نه تنها هدف اصلی لیکرزی ها راهی این تیم نشود، بلکه عملا یک قدرت جدید در استپلس سنتر و لس آنجلس نیز نشکیل شود. اکنون لیکرز مانده بود و دو فوق ستاره ای که بازیکن مطرحی در کنار خود نمی دیدند و متمرکز شدن بیش از حد به لنرد، باعث شده بود تا تیم در تابستان گزینه های بسیاری را از دست دهد و تقویت نشود. لیکرز در ادامه با بازیکنانی قرارداد بست که شاید در نگاه اول آنچنان باعث تقویت تیم نمی شدند. بین نام هایی همچون اورلی بردلی، جرد دادلی و کوئین کوک، شاید دنی گرین که به تازگی قهرمان شده بود، بزرگ ترین بازیکن تلقی می شد. لیکرز حتی بدشانسی هم آورد و دمارکس کازینز که به تازگی به لس آنجلس آمده بود نیز رباط صلیبی پاره کرد و اصلا کارش به تمرینات پیش فصل نیز نکشید. بعد از این بود که نام دوایت هاوارد مطرح شد و این سنتر نام آشنا بار دیگر به لیکرز پیوست.

با توجه به اینکه ترکیب لیکرز متحمل تغییرات بسیاری شده بود و علاوه بر عوض شدن سرمربی این تیم، بسیاری از بازیکنان نیز تغییر کرده بودند، خیلی ها از نبود عمق مناسب این تیم می گفتند و آن ها را مدعی شماره یک قهرمانی نمی دانستند. شبکه ESPN در پیشبینی خود لیکرز را در رتبه چهارم قرار داد و نظرسنجی سالانه NBA که میان جنرال منیجر تیم ها نیز برگزار می شود، لیکرز را شانس سوم قهرمانی می دانست. دلایل زیادی برای اینکه لیکرز مدعی قهرمانی نیست آورده شد؛ اینکه سن لبران جیمز بالا رفته و دیگر نمی تواند تیمش را به سمت قهرمانی ببرد، اینکه انتونی دیویس تجربه پلی آف ندارد و در لحظات حساس شاید خوب کار نکند، اینکه فرنک ووگل مربی نیست که تیم قهرمان در دست داشته باشد و بیشتر از همه، نبود بازیکنان موفق در ترکیب لیکرز و در عوض قدرت بیشتر تیم های کنفرانس غرب مانند لس آنجلس کلیپرز.

با شروع فصل، حرف و حدیث های بیشتری زده شد. بعد از شکست لیکرز برابر کلیپرز در اولین بازی فصل، اکثرا قدرت کلیپرز را به رخ لیکرز کشیدند و از این گفتند که لیکرز توان عبور از کلیپرز در کنفرانس غرب را ندارد. هر چه گذشت، لیکرز بهتر شد و از طرفی زوج لبران جیمز و انتونی دیویس، به قدری هماهنگ نشان دادند که گویی سال ها با یکدیگر هم تیمی بوده اند. لیکرز از همان ابتدای فصل، هدف خود را صدرنشینی در کنفرانس غرب تعیین کرد و زوج لبران و دیویس نیز در دفاع حمله در حد یک MVP و بازیکن دفاعی سال ظاهر شدند. بازیکنان جدید رفته رفته خودشان را نشان دادند. هاوارد آمده بود که عملکرد ضعیف خود در دوره نخست حضورش در لیکرز را جبران کند و اورلی بردلی یک گارد بسیار مطمئن نشان داد. مشکلات لیکرز اما در طول بازی های فصل عادی نمایان شد. ضعف در پرتاب های سه امتیازی اکثر طرفداران لیکرز را نگران کرد. اینکه تیم شوتزن قهار ندارد و در این روزها بدون پرتاب سه امتیازی نمی توان پیروز شد.

همانطور که فصل سپری می شد، لیکرز بیشتر شبیه یک تیم قهرمان شد. تعادل بسیار خوبی در دفاع و حمله تیم به وجود آمد و لبران جیمز و انتونی دیویس به خوبی از جایگاه خود در تیم آگاه بودند. لیکرز صدر کنفرانس غرب را در دست داشت و برای وقفه آل استار آماده می شد که خبری شوکه کننده، تمام جهان ورزش و به ویژه لس آنجلس لیکرز را در شوک قرار داد. مرگ کوبی برایانت و دخترش جیانا، ضربه سختی به لیکرز و تمام بسکتبالی ها وارد کرد. اسطوره تیم که بارها برای تماشای بازی لیکرز به ورزشگاه آمده بود و حسابی از لبران و دیویس تعریف کرده بود، دیگر حضور نداشت. بدترین اتفاق ممکن رخ داده بود و بازیکنان لیکرز به حدی بهم ریختند که لیگ بازی لیکرز و کلیپرز را هم لغو کرد. اولین بازی لیکرز بعد از مرگ کوبی، با فضای بسیار متفاوت و احساسی برگزار شد. از صندلی هایی که یاد کوبی و جیانا را زنده نگه داشتند تا اشک طرفداران و بازیکنان. لبران جیمز به عنوان رهبر آمد و از کوبی صحبت کرد. لبران قول قهرمانی نداد اما در تک تک کلمات او، قدرتی نمایان بود که بازیکنان و کادر لیکرز را بیشتر از قبل با یکدیگر متحد کرد. لیکرز که می خواست برخلاف ادعای اکثر کارشناسان خودی نشان دهد، حالا انگیزه بیشتری داشت و می خواست جام لری اوبرایان را هر طور شده، به یاد کوبی به دست آورد. لیکرز به کار خود ادامه داد و بنفش و طلایی پوشان مصمم تر از همیشه به سمت قطعی کردن جایگاه خود در صدر کنفرانس غرب و شروعی قدرتمند در پلی آف حرکت کردند.

لیکرز با اضافه کردن مارکیف موریس به ترکیب خود، آماده تر از همیشه به سمت پلی آف می رفت. پیروزی برابر لس آنجلس کلیپرز و میلواکی باکس، دو تیمی که خیلی ها آن ها را مدعی جدی تری نسبت به لیکرز می دانستند، هم نشان داد که لیکرز به چیزی جز قهرمانی فکر نمی کند و هم نام لبران جیمز را بسیار جهت کسب عنوان MVP مطرح کرد. درست زمانی که به نظر می رسید لیکرز در حد یک مدعی واقعی است، شیوع ویروس کرونا، لیگ NBA را تعطیل کرد. تعطیلی لیگ روند لیکرز را به کلی از بین برد و حتی در مقطعی به نظر می رسید که شاید فصل بسکتبال به پایان رسیده است. هر چه می گذشت خبرهای ناامیدکننده تری به گوش می رسید و شروع مجدد لیگ سخت تر می شد. حواشی نژادپرستی در آمریکا، آخرین چیزی بود که می توانست شروع لیگ و روند آن را مختل کند. بازیکنان زیادی حالا دیگر به چیزی جز بسکتبال فکر می کردند و تمرکزی روی شروع NBA نداشتند. ویروس کرونا و مسائل نژادپرستی، حال و هوای لیگ را به کلی تغییر داد.

تصمیم بر این شد که بازی ها در دیزنی ورلد شهر اورلاندو برگزار شوند. دیگر خبری از خانواده بازیکنان نبود و رسما بازی خانگی دیگر معنایی نداشت. اوری بردلی به دلیل مشکلات خانوادگی اعلام کرد که لیکرز را در حباب اورلاندو همراهی نخواهد کرد و هالیوودی ها جی آر اسمیت را جذب کردند. بعد از گذشت چند بازی در حباب، لیکرز بعد از 10 سال صدرنشینی کنفرانس غرب را قطعی کرد اما کمی از فرم خوب خود فاصله گرفته بود و از طرفی رقیب آن ها به نظر می رسید که پورتلند تریل بلیزرز باشد. صحبت این شد که بلیزرز بهترین سید 8 تاریخ NBA است و می تواند لیکرز را از اذیت و حتی حذف کند. دیمین لیلرد آماده ترین بازیکن آن روزها بود و بازی اول را هم در پلی آف پیروز شدند، اما خبر خاصی نبود و لیکرز سری را در 5 بازی تمام کرد. در این میان بار دیگر حواشی مبارزه علیه نژاد پرستی با بایکوت بازی ها توسط تیم ها اوج گرفت. لیکرز و کلیپرز، دو تیمی که جدی ترین نام های کنفرانس غرب بودند، به عدم برگزاری بازی ها رای دادند، اما رای مثبت سایر تیم ها برای ادامه ی مسابقات، باعث پیگیری ادامه لیگ شد. حالا نوبت هیوستون راکتس بود. بار دیگر این حرف شنیده شد که زوج جیمز هاردن و راسل وستبروک و مخصوصا سبک اسمال بال راکتس، لیکرز را به مشکل می اندازد. این سری نیز علی رغم پیروزی هیوستون در بازی نخست، در 5 بازی تمام شد. لیکرز خودش را برای نبردی که تمام فصل انتظار آن را می کشید، آماده می کرد. قرار بود جدال لیکرز و کلیپرز را در فینال کنفرانس غرب ببینیم؛ همان جدالی که لبران را برابر کوای لنرد قرار می داد اما دنور ناگتس، به رهبری نیکولا یوکیچ و جمال ماری، جدی ترین رقیب لیکرز را حذف کرد. کلیپرزی که اکثرا آن را قهرمان فرض می کردند و برای شکست لیکرز تشکیل شده بود، حتی به فینال کنفرانس هم نرسید.

اکنون نوبت دنور ناگتس رسیده بود تا لیکرز را به چالش بکشد. ناگتس بیشتر فشار آورد و بازی دوم فاصله ای تا به تساوی کشیدن سری نداشت، اما حالا نوبت انتونی دیویس بود تا نقش پر رنگ خود را ایفا کند و بیگ من هالیوودی ها با یک گیم وینر، لیکرز را 0-2 پیش انداخت. در ادامه ناگتس هم مانند سایر تیم های غرب، تنها توانست 1 بازی از لیکرز بگیرد تا لس آنجلسی ها بعد از 10 سال، بار دیگر راهی فینال NBA شوند. لیکرز برخلاف تمام حرف ها، با اقتدار کامل راهی فینال شد؛ نه دیمین لیلرد و پورتلند، نه زوج هیوستون با اسمال بال و نه جوانان دنور، نتوانستند مانع انگیزه بالای لیکرز شوند. سی و دومین حضور لیکرز در فینال، مصادف شد با دهمین حضور لبران جیمز در فینال. لیکرز و جیمز برای تمام کردن کاری که تمام سال برای آن جنگیدند، باید مقابل میامی هیتی قرار می گرفتند مثل آن ها با رکورد 3-12 راهی فینال شده بود و در این راه، میلواکی باکس، صدرنشین فصل عادی NBA را نیز حذف کرده بودند.

قضیه فینال هم تا حد زیادی شبیه سری های قبلی بود. لیکرز بهتر شروع کرد و در مقطعی حریف شان مقابل شان ایستاد و به راحتی تسلیم نشد. میامی هیت که با شایستگی در فینال حضور داشت، همان اول کار دو بازیکن اصلی خود را از دست داد، اما لیکرز کاری به این مسئله نداشت و فقط به جام طلایی فکر می کرد. هیت با جیمی باتلر جنگید و با بازگشت آدبایو، 2 بازی از لیکرز گرفتند؛ کاری که هیچ تیمی امسال در پلی آف انجام نداده بود، اما لیکرز این همه مدت صبر نکرده بود تا دچار کامبک شود. در اصل کسی که بزرگ ترین کامبک تاریخ فینال های NBA را رهبری کرده بود، حالا در تیمی حضور داشت که دست بالا را داشت و همین باعث شد تا بازی ششم، مثل شروع سری، یک طرفه شود و لیکرز به شکلی قاطع، هفدهمین قهرمانی اش را کسب کند.

طولانی ترین فصل تاریخ NBA تمام شد. تیمی قهرمان شد که گام های نخست را لرزان برداشت. تابستانی آشفته نشانه ی خوبی نبود اما با شروع فصل شرایط بهتر شد. رفتن کوبی برایانت کمر لیکرز را خم کرد اما نشکست تا انگیزه این تیم برای ادای احترام به اسطوره شان بیشتر شود. کرونا روند را کند کرد اما جای مشکلی نبود، لیکرز خودش را برای همه چیز آماده کرده بود. تمام آن دست کم گرفته شدن ها، تمام آن حرف هایی که از ضعف لیکرز زده شد، نه تنها سنگی در این راه ننداخت، بلکه مثل یک سوخت، انگیزه بنفش و طلایی ها را بیشتر کرد. نه مدعی های غرب و نه بهترین تیم شرق نتوانستند سد لیکرز شوند تا یکی از سخت ترین قهرمانی های تاریخ NBA رقم بخورد؛ قهرمانی ای که بزرگ ترین ادای احترام ممکن به کوبی برایانت فقید است.

حالا لیکرز قهرمان شده و همه از مدعی بودن این تیم برای فصل بعد حرف می زنند، اما کسی یادش نرفته که یک سال پیش در چنین روزهایی، به غیر از خود لیکرزی ها و برخی از طرفداران شان، کسی به آن ها باور نداشت و اکثر سال دست کم گرفته شدند. لیکرز قهرمان فصل عجیب و غریب 2019/20 شد و کسی این فصل طولانی را از یاد نخواهد برد.