منچسترسیتی با هدایت پپ گواردیولا امسال با سیستم و چینش های متفاوت و بسیار شناوری بازی میکند که در ادامه به بررسی آن ها خواهیم پرداخت.
سیستم اصلی منچسترسیتی در این فصل
سیتیزن ها در این فصل بیشتر با دو سیستم پایه 1-3-2-4 و 3-3-4 در اکثر بازی هایشان به میدان رفته اند و این دو سیستم به عنوان سیستم های پایه سیتیزن ها در این فصل به شمار می روند که هر دو سیستم هم تاکتیک ها و چینش های شبیه به یکدیگر دارند و بسته به قدرت حریف خود از هر کدام از این دو سیستم استفاده میکنند. مقابل تیم های قوی تر با قدرت حمله و ضد حمله بیشتر از سیستم 1-3-2-4 که چینش تدافعی تری دارد و در مقابل تیم های دفاعی تر و ضعیف تر از سیستم 3-3-4 استفاده میکنند اما به طور کلی تاکتیک های آن ها در هر دو سیستم مشابه یکدیگر است.
تغییرات تاکتیکی در حین بازی
اما فارغ از تاکتیک و چیدمان اولیه منچسترسیتی یکی از شناور ترین سیستم های این فصل فوتبال اروپا را دارد (اگر نگوییم شناورترین) و سیستم این تیم در طول بازی تغییرات بسیاری میکند و بسته به نوع تاکتیک، در دست داشتن توپ یا مواقع دفاع کردن سیستم سیتیزن ها تغییرات بسیار گسترده و پیچیده ای دارد و انواع و اقسام سیستم ها را در جریان بازی تجربه میکند.
بارز ترین تاکتیک سیتیزن ها زمانی که مالکیت توپ را برعهده دارند به این صورت است که تک مدافع میانی این تیم کاملا مرکز خط دفاعی قرار میگیرد و وظیفه پوشش عقب زمین را برعهده دارد (غالبا روبن دیاز این نقش را دارد) و مدافع وسط دیگر به همراه یکی از فول بک ها که توانایی دفاع بالاتری دارد ( فول بک ها به ترتیب اولویت دفاعی بر اساس توانایی دفاعی :1- آکه 2- واکر 3- زینچنکو 4-کانسلو 5- مندی) به کنار خط دفاع متمایل می شوند و وظیفه بازیسازی از گوشه ها و بستن فضاهای کنار زمین را بر عده دارند. اما فولبک دیگر که قابلیت هجومی بالاتری دارد ( فول بک ها به ترتیب اولویت هجومی بر اساس توانایی هجومی : 1-کانسلو 2- مندی 3- زینچنکو 4- واکر 5- آکه ) به مرکز میدان متمایل شده و وظیفه خلق موقعیت،بازیسازی، سانتر ، شوت زنی پشت محوطه را انجام می‌دهد و در صورت نیاز نیز از کانال های کناری نفوذ می کند. فول بک دیگر که عقب تر مانده است نفوذ های کمتری انجام می دهد و بیشتر وظیفه دارد تا عقب زمین را از حملات و ضد حملات حریف حفظ کند.
اما یکی از هافبک میانی های تیم (غالبا گوندوغان) وظیفه دارد تا به خط حمله ملحق شده تا به خط حمله تیم در گلزنی کمک کند. یک هافبک آزاد نیز (غالبا دی بروین) در همه جای نیمه زمین حریف ایفای نقش می کند و به عنوان هافبک ازاد وظیفه دارد تا از تمام نقاط زمین موقعیت سازی کند و حتی گاهی خودش نیز به محوطه جریمه نفوذ کند.سایر بازیکنان هجومی نیز غالبا سر جای خود حضور دارند اما در طول بازی بارها با یکدیگر جا به جا می شوند.
همانطور که در تصاویر بالا ملاحظه می‌کنید کانسلو با متمایل شدن به مرکز میدان امر بازیسازی و خلق موقعیت را انجام داده و دی بروین آزادانه از تمامی نقاط زمین خلق موقعیت انجام داده و گوندوغان هم با اضافه شدن به خط حمله در امر گلزنی مهاجمان را یاری میکند و منتظر موقعیت های شوت زنی مناسب در پشت محوطه می‌ماند.
همچنین در زمان در دست داشتن توپ یک خط دفاع سه نفره عریض (تنها یک مدافع میانی و دو دفاع کنار در راست و چپ) ایجاد می‌شود.
همچنین در موقعیت های مناسب مدافع کنار هجومی (کانسلو) با نفوذ از سمت راست و همکاری با وینگر راست روی ارسال ها و کات بک ها خطر ساز ظاهر می شود.
فول بک تدافعی تر نیز گاهی از کناره ها نفوذ و اورلب میکند (بسیار کمتر از فولبک هجومی تر) و با همکاری با وینگر سعی در ارسال از کناره ها و کاتبک میکند و در اسن صورت هافبک دفاعی تیم به خط دفاع رفته و جای او را پر میکند ولی در کل فولبک تدافعی تر بیشتر عقب می‌ماند و بازیسازی از کناره ها را انجام داده و مانع از حملات و ضد حملات حریف می‌شود.
ترکیب 0-6-4 پپ گواردیولا
یکی از سیستم های خاص پپ گواردیولا که بعضی اوقات از آن استفاده می کند و در این فصل هم چندین دفعه از آن استفاده کرد سیستم 0-6-4 است.
این سیستم مهاجم نوک یا تمام کننده ندارد و از دو هافبک با توانایی دوندگی بالا که در سیتی معمولا کوین دی بروین و برناردو سیلوا هستند در نوک پیکان استفاده می‌شود.
این سیستم برای مواقعی که مهاجم نوک قابلی در دسترس نیست یا میخواهید محافظه کار تر بازی کنید به خصوص در مقابل حریفان قدرتر کاربرد دارد.
از معروف ترین بازی هایی که پپ گواردیولا سیتیزن ها را با این سیستم روانه میدان کرد بازی رفت مقابل رئال مادرید در سانتیاگو برنابئو است که منچسترسیتی دو بر یک حریف خود را شکست داد. این سیستم کاملا برای سیتیزن ها در آن بازی موفقیت آمیز بود و کاملا رئال را سردرگم کرده بود و تک گل حریف نیز فقط به خاطر اشتباه فردی مدافعین سیتی در ارسال پاس به ثمر رسید.
در این سیستم دو بازیکن جلو با توانایی دوندگی و خلاقیت بالا به عنوان false 9 بازی کرده و با پرس از بالا و دوندگی بی امان اجازه بازیسازی را به خط دفاع حریف نمی دهند و این دو بازیکن در مواقع حمله حریفان با برگشت به عقب به خط دفاع خود نیز کمک میکنند.
در مواقع مالکیت اما یکی از این دو یا هر دوی آن ها به عقب برگشته و با خلاقیت خود هافبک های کناری تیم که به جای آن ها به جلو می روند را صاحب موقعیت می کنند.
سیستم های سه دفاعه پپ گواردیولا
گواردیولا گاهی اوقات نیز از سیستم های سه دفاعه استفاده میکند. در این فصل نیز سه مرتبه از جمله بازی رفت لیگ با ارسنال و بازی با نیوکاسل از این سیستم استفاده کرد که در همه آن ها پیروز شد. البته این سه دفاعه فقط سیستم پایه او به حساب میاد و در طول بازی بارها شکل های متفاوتی به خود میگیرد و به سیستم چهار دفاعه نیز سوئیچ می کند. تاکتیک های او در این سیستم نیز شباهت بسیار زیادی به سیستم های پایه چهار دفاعه او دارد و فقط در برخی از شرح وظایف در دفاع و حمله تفاوت جزئی دارد.
در این تصویر سیستم 2-5-3 او در یکی از بازی ها این فصلش را ملاحظه می‌کنید که در طول بازی به سیستم های مختلفی مثل 3-3-4 و 3-4-3 نیز تغییر میکند.
در تصویر زیر نیز ترکیب منچسترسیتی با سیستم پایه 2-5-3 در تقابل با آرسنال را مشاهده می کنید که سیتیزن ها این دیدار را با برتری یک بر صفر در ابتدای فصل به پایان بردند.
همانطور که در تصویر زیر مشاهده می کنید این سیستم در طول بازی و در هنگام مالکیت سیتیزن ها به سیستم 2-4-4 تغییر پیدا میکند.
