رضا وطنخواه اسطوره باشگاه پرسپولیس درباره شرایط سرخپوشان در لیگ بیستم و درگذشت مهرداد میناوند و علی انصاریان گفتگویی انجام داد.
به گزارش طرفداری، رضا وطنخواه درباره مرگ نابهنگام و جانسوز مهرداد میناوند و علی انصاریان به ایران ورزشی گفت:
نمی دانم چه بگویم. نمی دانم چرا این دو جوان آرزو به دل رفتند. متأسفانه این ویروس جوان و پیر نمی شناسد.
وطنخواه می گوید:
زمانی من مربی راه آهن بودم و مهرداد میناوند عضوی از آن تیم بود. البته مهرداد خیلی جوان بود. من ایشان را طی این سال ها ندیده بودم اما با علی انصاریان تماس تلفنی داشتم. همه فوتبالیست ها باشخصیت هستند اما واقعاً دوتا بچه باشخصیت را از دست دادیم و حیف شد. یک گفته معروف آقای شاملو دارد که می گوید روزگار غریبی است نازنین. نمی دانم چه بگویم. عمر دست خداست اما خدا به آدم عقل داده که اگر یک جاهایی برود دچار مشکل می شود. فقط می توانم بگویم کاش من جای این دو نفر رفته بودم.
رضا وطنخواه خط دفاعی آسمانی پرسپولیس و ردیف شدن ستاره هایی مثل ابراهیم آشتیانی، مهراب شاهرخی، جعفر کاشانی و مهرداد میناوند کنار هم و جوان شدن طیف رفتگان پرسپولیس می گوید:
این خیلی بدتر است. اصلاً نمی دانم چه بگویم. در هر حال خدا بیامرزد. واقعاً سخت است. یک لحظه که به این اتفاق فکر می کنم دیوانه می شوم. فکر کنم پدران شان فوت کرده اند اما برای مادران و خانواده شان خیلی سخت است. واقعاً فکر می کنم الان خانواده شان چه می کشند. من پدرم و می دانم فرزند یعنی چه، به همین خاطر هم به شما و همه جوان ها توصیه می کنم مواظب باشید چون نمی دانیم داروی این درد کی می آید اما سعی می کنم از جاهای شلوغ دور باشم.
وطنخواه درباره بازگشت ترابی به پرسپولیس می گوید:
طبیعتاً شرایط پرسپولیس با حضور او بهتر می‌شود. خیلی ها به رفتنش ایراد می گرفتند اما خوب کاری کرد رفت چون باید زندگی اش می چرخید. حالا که آنجا او را نخواستند خدا را شکر ما می توانیم از او استفاده کنیم و واقعاً به چنین بازیکنی نیاز داشتیم.
وطنخواه که همچنان به خاطر استرس بازی های پرسپولیس را نگاه نمی کند، می گوید:
بازی با تراکتور را غیر از 10 دقیقه یک ربع اولش ندیدم. من بازی های کمتر حساس نسبت به تراکتور را هم نمی توانم تماشا کنم. امیدوارم فردای بازی ها دوباره مسابقه را پخش کنند که بدون استرس بتوانم تماشا کنم.
وطنخواه که از اولین بازیکنان تاریخ باشگاه پرسپولیس به حساب می آید درباره حضورش در این باشگاه و خداحافظی اش می گوید:
من سال 46 در شاهین بودم که بعد از آن بازی با تهرانجوان که یک - هیچ عقب بودیم این تیم را منحل کردند و همراه با داداش (آقا بیوک)، همایون، حسین کلانی، جعفر کاشانی، حمید جاسمیان، اصغر ادیبی و ناظم گنجاپور به پرسپولیس آمدیم. قبل از آن آقای عبدی یک تیم پرسپولیس داشت که در دسته های پایین تر بازی می کرد و رجب فرامرزی هم سرمربی اش بود؛ بعداً من و چند نفر دیگر غیر از همایون و حسین کلانی رفتیم پیکان. علی پروین هم از کیان آمده بود به پیکان. با آن تیم رفتیم اروپا چند تا بازی کردیم بعد در جام دوستی در امجدیه اول شدیم و زسکای مسکو را دو - هیچ بردیم. در آن بازی ها غلام وفاخواه را به ما کمکی داده بودند. مدتی بعد به آقای خیامی گفتند روی اتومبیل سازی اش تمرکز کند و ما هم برگشتیم پرسپولیس.
مدافع چپ سابق پرسپولیس و تیم ملی ادامه می دهد:
اسفندماه سال 1356 یک بازی خداحافظی در امجدیه برایم گذاشتند و من از فوتبال خداحافظی کردم در حالی که 31 سال سن داشتم. علی پروین می گفت خداحافظی نکن و توانایی اش را هم داشتم بازی کنم اما هم عضو هیأت علمی دانشگاه بودم هم عشق معلمی داشتم و از اینکه مدام به من استاد می گفتند کیف می کردم. رفتم به دنبال تدریس در دانشگاه و فوتبال را رها کردم.
وطنخواه با اشاره به شروع فوتبالش هم می گوید:
من 13 سالم بود که در راه آهن فوتبالم را شروع کردم و در سن 16 سالگی در امجدیه با نظر خدابیامرز آقا مدد جلوی شاهین بازی کردم. اتفاقاً در آن بازی داداش که خودش هم قبلاً در راه آهن بود و در پست هافبک میانی و هافبک راست جلوی من بازی می کرد خیلی کمکم کرد! طوری که وقتی من توپ را می گرفتم از آنجایی که بازیکنان راه آهن را می شناخت می‌گفت به فلان بازیکن پاس بده و همه بازیکنان دو تیم می خندیدند. آن بازی را شاهین 2 بر صفر برد.
وطنخواه درباره سیدجلال حسینی و اینکه او 39 سالگی را هم پشت سر گذاشته اما همچنان باصلابت بازی می کند، می گوید:
یک جمله معروف وجود دارد که می گوید سن فقط یک عدد است و تا آنجایی که بازیکن در حد تیم ملی یا باشگاهش می تواند بازی کند باید در میدان باشد اما سیدجلال باید با ابهت کنار برود. سیدجلال که الان مشکل مالی ندارد، مشکل مقام و قهرمانی هم ندارد. به نظرم این فصل که تمام شد با شایستگی هرچه تمام کنار برود تا خدای نکرده برایش بد نشود. یادتان هست که در مقاطعی او را بیرون می گذاشتند. من خودم آن گونه از فوتبال رفتم اما برخی هم مثل علی پروین ماندند. ای کاش شجاع نمی رفت. من خیلی دوستش داشتم. اگر شجاع می ماند به سیدجلال کمک می کرد. الان هم سیدجلال دارد کارش را خوب انجام می دهد و فعلاً هست. امیدوارم پایدار بماند اما رکورد دست علی پروین است. البته به نظر من یک بازیکن در اوج قدرت و توان از ورزش خداحافظی کند خیلی بهتر است.
