پس از مدت زمانی کوتاه پس از بازگشت لوکاکو به تمرینات پیش فصل اینتر، همبازی‌هایش در تیم ملی بلژیک برای پیدا کردن جواب سوالشان پیام‌های بسیاری برای او فرستادند. آیا او به چلسی ملحق می‌شود؟ سردرگرمی آنها قابل درک بود چون لوکاکو در طول تابستان به صورت خصوصی و عمومی اعلام کرده بود که از حضور در اینتر میلان خوشحال است. قهرمان جدید سری آ هم تاکید کرده بود که او قصد ندارد به تیم دیگری برود.
با این وجود، پاسخ لوکاکو به همبازی هایش این بود که شرایط تغییر کرده و بازگشت به استمفورد بریج ممکن شده است. یک منبع به این نکته اشاره کرد که این انتقال برای او بیش از حد وسوسه برانگیز بوده و او نمیتوانسته در مقابل آن مقاومت کند. همین اتفاق هم افتاد. او نتوانست مقاومت کند.
بیش از یک هفته از ده سالگی انتقال لوکاکو از اندرلخت به چلسی نگذشته که او با انتقالی ۹۷.۵ میلیون پوندی به چلسی بازگشته است. پروسه ی مذاکرات کوتاه بود اما مثل همیشه رسیدن به این نقطه آسان نبود.
این گونه بود که داستان جذب دوباره ی لوکاکو اتفاق افتاد.
برای برخی ممکن است لوکاکو یک جایزه تسلی بخش بابت قهرمانی یا یک پلن بی تلقی شود. علاقه چلسی به ارلینگ هالند بر کسی پوشیده نیست. از پنجره زمستانی امسال صحبت های مهمی در خصوص او صورت گرفته بود، اما این این اشتباه است که فکر کنیم مردی که الآن خریداری شده، فقط از چند هفته پیش به لیست خواسته‌های چلسی اضافه شده است.
باشگاه لندنی ممکن است قبل از اخراج لمپارد و جایگزین کردن آن با توماس توخل در اواخر ژانویه به فکر جذب هالند بوده باشد، اما طولی نکشید که سرمربی آلمانی چلسی به این حقیقت که چلسی فاقد یک مهاجم شماره ۹ در کلاس جهانی است پی ببرد.
در اوایل بهار می‌توانستید به وضوح به این موضوع پی ببرید که توخل نه تنها از مهاجم دورتمند، هالند حمایت کرده بود بلکه لوکاکو را به عنوان یکی دیگر از نامزد های این پست در فصل ۲۰۲۱/۲۲ انتخاب کرده بود.
بدیهی است که با رسمی شدن انتقال لوکاکو و بسته شدن این پرونده این پست متوجه شویم تلاش های بلند پروازانه چلسی برای هالند به نتیجه ای نرسید و این امر اکنون به وضوح قابل دیدن است.
مدیران چلسی در ۲ سال گذشته تلاش کرده کردند روابط خود را با مینو رایولا ایجنت هالند، بهبود ببخشند تا شانس جذب این بازیکن ۲۱ سالهٔ نروژی را افزایش دهند.
رایولا ۴ سال پیش در تلاش ناموفق چلسی برای به خدمت گرفتن روملو لوکاکو، مقصر اصلی شناخته می شد. او در آن زمان ایجنت لوکاکو بود و این بازیکن به منچستر یونایتد ملحق شد.
با وجود اینکه به مرور زمان رابطه چلسی و رایولا بهبود یافت، اما باز هم چلسی برای بدست آوردن هالند با نبردی سخت روبرو بود.
دورتموند از همان ابتدا اصرار داشت که هالند فروشی نیست؛ اگر چه آن ها می توانند درآمد بسیار بیشتری از فروش وی در سال جاری نسبت به سال آینده (هنگامی که بند فسخ ۷۵ میلیون یورویی او فعال شود) کسب کنند.
اعتقاد بر این است که دورتموند تابستان امسال نسبت به سال گذشته که جیدون سانچو یکی از گزینه های جدایی بود، آرامش بیشتری داشت. در آن زمان آن ها یک مهلت (۱۰ اوت) و قیمت (۱۲۰ میلیون یورو) برای منچستر یونایتد تعیین کردند تا بر سر وینگر انگلیسی به توافق برسند و مطمئن نبودند که باشگاه انگلیسی با آن ها مذاکره خواهد کرد یا نه.
اما به جای آن، ماه گذشته سانچو با انتقالی به ارزش ٧٣ میلیون پوند به منچستر یونایتد پیوست. این بدان معنا بود که دورتموند تمایل کمتری به فروش هالند داشت (آنها درهای خروج را روی تنها یک بازیکن مهم در هر پنجره نقل و انتقالاتی باز می‌گذارند).
رایولا نیز بر روی خروج هالند اصراری نداشت. او در حال مذاکره مداوم با هیئت مدیره دورتموند بود زیرا آنها در پروسۀ خرید دیگر موکل رایولا یعنی دانیل مالن، مهاجم ملی‌پوش هلند از آیندهوون بودند.
هنگام این مکالمات، مشخص شد که هالند راضی است که برای ۱۲ ماه دیگر در دورتموند بماند (رایولا از اوایل امسال با باشگاه‌های بزرگ اروپایی ملاقات کرده بود تا آنها را به جذب هالند در تابستان ۲۰۲۲ علاقه‌مند کند) و دورتموند نیز مذاکرات را با چلسی رد می‌کرد. گفته می‌شود قهرمانان اروپا تا اواسط ژوئیه علاقه خود را حفظ کرده بودند و اما دیگر از خرید او منصرف شدند.
آیا مهاجم دیگری نیز مورد بررسی جدی قرار گرفته بود؟ توخل در ماه مۀ میلادی، در مورد علاقه‌اش به هری کین صحبت کرده بود اما با توجه به تنش میان دو باشگاه لندنی چلسی و تاتنهام، هرگز امکان انتقال کاپیتان تیم ملی انگلیس به آبی‌های لندن وجود نداشت.
پینی زهاوی، رابرت لواندوفسکی که تنها دو سال دیگر با بایرن مونیخ دارد را به چلسی پیشنهاد داد. چلسی متوجه شده بود که لواندوفسکی تمایل دارد بیاید. اما مسئولان باشگاه هیچ‌گاه تلاشی برای جذب ملی‌پوش لهستانی نکردند. او امسال ۳۳ ساله می‌شود و بایرن تحت هیچ شرایطی قصد فروش او در این تابستان را ندارد.
بنابراین، دوباره حواس‌ها جلب لوکاکو می‌شد.
چلسی می‌داند این راه هم آسان نخواهد بود. لوکاکو که در سال ۲۰۱۹ از منچستریونایتد به اینتر پیوسته بود، از زندگی‌اش در ایتالیا راضی بود. او برخلاف هشت سال حضورش در انگلیس، این بار احساس می‌کرد به او توجه می‌شود. او در فصل گذشته ۲۴ گل زد و به اینتر کمک کرد تا بعد از ۱۱ سال به قهرمانی سری آ برسد.
لوکاکو در مصاحبه با کوریره دلا سرا، به طور واضح گفت که چه قدر خوشحال است و قصد جدایی از اینتر را ندارد:
«از لحظه‌ای که در میلان فرود آمدم، از روز اول، اینجا احساس خوبی داشته‌ام. من بلافاصله متوجه محبت هواداران شدم. من به خودم گفتم 'باید همه کار کنم تا این باشگاه موفق شود'. اینتر زمان‌های سختی را سپری کرده بود. از زمانی که آنها قهرمانی به دست آورده بودند، مدت زمانی می‌گذشت. این قهرمانی را بهتر احساس می‌کنم، من می‌خواهم با هواداران باشم.»
«در ذهنم، من قانع شده‌ام که ما تیمی هستیم که می‌توانیم کارهای بزرگی بکنیم. ما می‌توانیم ببریم و پیشرفت کنیم و چرخه‌ی جدیدی را شروع کنیم. سال آینده ما باید از گروه لیگ قهرمانان صعود کنیم و سپس هر اتفاقی ممکن است بیفتد. ما هر آن‌چه برای شروع یک چرخه جدید لازم است را داریم.»
اما تنها اندکی بعد از این مصاحبه، چلسی احساس کرد شانس زیادی برای جذب لوکاکو دارد.
مشکلات مالی اینتر برای همه واضح بود؛ چرا که آن ها ۲۷۵ میلیون یورو از Oaktree Capital Management وام گرفتند تا بخشی از فشار بر خود را کاهش دهند.
واضح بود که اینتر باید تعدادی از بهترین بازیکنان خود را بفروشد. گفته می شد که لوکاکو فروشی نیست اما این مانع از این نشد که چلسی بلافاصله بعد از پایان فصل، درباره جذب او پرس و جو نکند.
چلسی ابتدا مذاکرات خود را با اینتر در رابطه با اشرف حکیمی آغاز کرد زیرا آن ها به جذب این بازیکن علاقمند بودند. حکیمی بعدا با قیمت ۵۱ میلیون پوند به پاریسن ژرمن فروخته شد.
منابعی به د اتلتیک گفتند که چلسی باز هنگام پایان آن مذاکرات اطمینان داشت در صورت پیگیری می‌تواند برای جذب لوکاکو با اینتر به توافق برسند. این باور حتی زمانی که لوکاکو در مصاحبه با یک شبکه تلویزیونی بلژیکی اعلام کرده بود که فصل بعد نیز در اینتر خواهد ماند، وجود داشت.
سپس اوضاع به مدت بیش از یک ماه آرام شد.
لوکاکو در مسابقات یورو مشغول بود، جایی که او در تیم منتخب یورو ۲۰۲۰ حضور داشت با وجود اینکه بلژیک تنها به مرحله یک چهارم نهایی رسید و مقابل ایتالیا حذف شد. سپس به تعطیلات رفت و در آمریکا به فدریکو پاستورلو ایجنت جدیدش که جانشین رایولا شده بود ملحق شد. پاستورلویی که از روابط خوبی با مارینا گرانوفسکایا، مدیر چلسی برخوردار است.
یک هفته بعد، در ۱۴ ژوئیه ، پاستورلو در حال بیرون آمدن از دفتر اینتر پس از جلسه ای سه ساعته دیده شد.
خبرنگاران تصور می‌کردند که او با باشگاه در مورد دیگر موکلان خود در تیم اینتر، ژوائو ماریو (که بعداً به بنفیکا رفت) و کیتا بالده از موناکو صحبت می کند. اما طبیعتا از او پرسیدند که این جلسه شامل چه مواردی بود. پاستورلو اظهار نظر کوتاهی کرد و گفت:
«ما چندین موقعیت را بررسی کردیم. لوکاکو؟ آیا اینتر می تواند نگران نباشد؟ روملو اکنون در تعطیلات به سر می برد.»
این یک اظهارنظر قاطع درباره ی آینده او در اینتر نبود.
وقتی لوکاکو به تمرینات پیش فصل در ۲۶ ژوئیه ملحق شد، هنوز هیچ چیز عجیبی وجود نداشت. او با یک شبکه‌ی تلویزیونی در مورد فصل آینده و اشتیاقی که به شروع آن داشت صحبت کرد. در آن زمان او کاملاً از شایعاتی که درباره ی علاقه ی چلسی به او وجود داشت آگاه بود، با این حال تمرکز او هنوز روی ماندن در ایتالیا بود. با این وجود، در عرض دو هفته، نظر او کاملا عوض شد و تصمیم گرفت به استمفوردبریج برگردد.
برای اینکه بفهمیم چرا لوکاکو چنین تغییر چشمگیری در قلبش داشته است باید به وقایع گذشته نگاهی بیاندازیم.
از زمانی که او در ژوئیه ۲۰۱۴ با قراردادی ۲۸ میلیون پوندی راهی اورتون شد، صحبت های زیادی در مورد کار ناتمام لوکاکو در چلسی شد و این حقیقت دارد.
چگونگی برخورد او با چلسی در ۳ سالی که در آنجا بود انگیزه و محرک بزرگی برای او و کریرش بود، در این ۳ سال لوکاکو فقط ۱۵ بازی برای چلسی انجام داد که فقط یکی از آنها را از ابتدا در ترکیب بود و یک سال به وست برومویچ و یک سال نیز به اورتون قرض داده شد.
از روز های نخست او احساس می‌کرد که به قدر کافی برای بازی در چلسی خوب نیست، مربی وقت چلسی اندره ویاش بواش چند هفته بعد از ورود لوکاکو به تیمش او را از لیست چلسی در مرحلهٔ گروهی لیگ قهرمانان اروپا کنار گذاشت، فصلی که در نهایت چلسی جام را بالای سر برد.
لوکاکو در مصاحبه با کریستوف تریور خبرنگار بلژیکی در آن زمان گفت:
«بعد از تنها ۱ هفته متوجه شدم که از من خوشش نمی‌آید، بعد از گذشت ۳ هفته متوجه شدم قرار نیست با من کار کند، من نمی‌خواهم چیز های بدی در مورد او [ویاش بواش] بگویم اما دروغ هم نمیتوانم بگویم من عصبانی شده ام.»
او باید پیشرفت می‌کرد. او که در ۱۸ سالگی در لیگ بلژیک بازی می‌کرد، اکنون پله‌ی بزرگی را برداشته بود. با این وجود، یکی از نکات مثبت فصل اول او کار کردن با دیدیه دروگبا، اسطوره‌اش، بود. دروگبا مطمئن شده بود که لوکاکو در رختکن کنار خودش می‌نشیند.
این دو نفر از آن موقع با هم در ارتباط بوده‌اند. دروگبا همواره او را توصیه و تشویق می‌کرده است. خوشحالی دروگبا پس از بازگشت لوکاکو به چلسی تعجب‌برانگیز نبود. اما این بار دروگبا نبود که تفاوت را رقم زد. این چلسی بود که با ابراز تمایل برای پرداخت ۱۰۰ میلیون پوند برای آزادسازی و تبدیل کردن او به پردرآمدترین بازیکن تیم، لوکاکو را قانع کرد.
مذاکرات دو هفته پیش پیشرفت کردند.
دو پیشنهاد چلسی رد شدند. یکی از آنها شامل انتقال آلونسو به اینتر می‌شد. گرانوفسکایا برای کار و تعطیلات به جنوب فرانسه رفته بود. آنجا موقعیت خوبی داشت. دفتر پاستورلو در موناکو فاصله‌ی زیادی با او نداشت.
پیشرفت غیرمنتظره حین مذاکرات جمعه‌ی اخیر صورت گرفت و در روز بعدش به جمع‌بندی رسید. اینتر انتظار داشت بیشتر از ۱۰۰ میلیون پوند نقد دریافت کند. چلسی می‌خواست مبلغ کمتری پرداخت کند و در این راه حاضر بود بازیکنانش را در قرارداد جای دهد. با توافق بر سر مبلغ ۹۷.۵ میلیون پوند، هر دو طرف تقریباً به هدف خود رسیدند.
با احتساب حق تصویر و پاداش، دستمزد لوکاکو از حدود ۳۲۵ هزارپوند در هفته به ۴۵۰ هزارپوند در هفته افزایش خواهد یافت. تا کنون انگولو کانته با ۲۹۰+ هزار پوند در هفته، بالاترین دستمزد را در چلسی دریافت می‌کرد. همچنین حقوق لوکاکو در چلسی، از حقوقش در اینتر بیشتر است.
این پیشنهاد بهتر از چیزی بود که بتوان آن را رد کرد. مسائل مالی یکی از مزیت‌ها هستند اما این پیشنهاد یک پیام نیز همراه خود داشت. اینکه چلسی حاضر بود این‌قدر روی لوکاکو سرمایه‌گذاری کند، خود تأثیر زیادی روی نظر لوکاکو داشت.
یک منبع می‌گوید:
«روملو بازیکنی است که باید احساس محبت کند، احساس کند موردنیاز است. برای بخش عمده‌ای از دوران فوتبالش، مردم بیشتر با چشم نقادانه به او نگاه می‌کردند. وقتی او خوب بازی می‌کرد، مردم می‌گفتند 'او خوب بازی می‌کند ولی....' و یک نکته منفی اضافه می‌کردند. چلسی کاری کرد او احساس کند موردنیاز است. وقتی او احساس کند به او احتیاج دارند، همه چیز را فراموش می‌کند. چلسی این‌گونه او را قانع کرد. با تبدیل کردن او به گران‌قیمت‌ترین و پردرآمدترین بازیکنش.»
دو هفته بعد از شروع پیش فصل با اینتر، لوکاکو تست‌های پزشکی را پشت سر گذاشت و به نیس در جنوب فرانسه سفر کرد تا کارهای انتقالش را به اتمام برساند. او همچنین قراردادش را با ایجنتش تمدید کرد.
طرفداران اینتر با خشم واکنش نشان دادند و یکی از تصاویر لوکاکو در شهر را مخدوش کردند. آنها بنری با این متن آنجا گذاشتند:
«لوکاکو، ما انتظار رفتار صادقانه‌تر و شفاف‌تری از تو داشتیم. اما با وجود اینکه ما با تو مثل پسرمان، مثل یکی از خودمان، برخورد کردیم اما تو ثابت کردی که مثل همه‌ای و برای پول زانو خواهی زد. حتی با وجود اینکه حرص و طمع همیشه به نفع انسان نیست، اما ما بهترین‌ها را برایت آرزو می‌کنیم.»
به ناچار، در مورد چگونگی جدایی لوکاکو سرزنش هایی وجود دارد، تا آنجا که به بازیکن مربوط می‌شود اگر اینتر دروازه خروجش به سمت چلسی را باز نمیکرد؛ او از اینتر جدا نمی‌شد.
هفته گذشته لوکاکو اعلام کرد که میخواهد برود و این موضوع را به اطلاع مربی اینتر سیمونه اینزاگی رساند-انتونیو کونته تنها چند روز پس از قهرمانی استعفا داد تا میزان مشکلات مالی اینتر مشخص شود- اگر چلسی پیشنهاد قابل توجهی ارائه داد، اینتر باید آن رابه نفع خود بپذیرد. اما لوکاکو هرگز از ابتدا به رفتن از اینتر اصرار نکرد.
توخل در مورد این انتقال چه احساسی دارد؟ او تاکنون در کنفرانس های مطبوعاتی بسیار جنجالی بوده است اما در پشت صحنه، او خوشحال است.
سرمربی چلسی لوکاکو را به‌عنوان یک گزینه دوم در نظر نمی‌گیرد. او هم هالند و هم لوکاکو را به خاطر توانایی‌شان در گلزنی می‌پسندد و کیفیت‌های متفاوتی در هر یک می‌بیند. برای مثال، لوکاکو در هوا بهتر از هالند است. چیزی که چلسی با توجه به هدر دادن سانترهایش در طول بازی‌ها، به آن احتیاج داشت.
توخل این خرید را به عنوان حمایتی از طرف هیأت مدیره در نظر می‌گیرد. او یک مهاجم سطح بالا درخواست کرده بود و آنها درخواستش را اجابت کردند. لوکاکو قبل از توافق، از علاقه‌ی توخل به خودش مطلع شده بود. توخل مربی‌ای است که لوکاکو او را تمجید می‌کند. لوکاکو امیدوار است مانند دو فصل اخیر با کونته، رابطه‌ی خوبی با توخل داشته باشد.
هم‌تیمی‌های جدید لوکاکو هم در مورد او هیجان‌زده هستند. ورنر او را «یکی از سه مهاجم برتر دنیا» نامید و رودیگر به او لقب «هیولا، کسی که بسیار قدرتمند است» را داد.
با وجود اینکه چلسی در لیگ قهرمانان اروپا قهرمان شد، اما هشتمین خط حمله‌ی برتر لیگ برتر را داشت. لیدز یونایتد که تازه به لیگ برتر صعود کرده بود، خط حمله‌ی بهتری نسبت به چلسی داشت. چلسی در ۳۸ بازی، ۵۸ گل به ثمر رسانده بود. لوکاکو به عنوان قطعه‌ی گم‌شده‌ی پازل چلسی برای شکست دادن منچسترسیتی در نبرد ۹ ماهه برای قهرمانی در لیگ برتر دیده می‌شود.
لوکاکو بی‌صبرانه منتظر شروع و اثبات این فرضیه است. از نظر چلسی هم، او ارزش صبر کردن را داشته است.
***
نویسندگان: Simon Johnson and James Horncastle
مترجمین: بهرنگ فاول، محمد پهلوانی، علی ربیعی، علی سامانی، عرفان رمضانی
