|
موضع 31 کشور حاضر در جام جهانی نسبت به میزبانی قطر
قسمت 2 از 2
(قسمت 1 در اینجا)
...
تصمیمات قطر، چیزی فراتر از عطش کسب ثروت یا شهرت بیشتر است. کشوری که با درآمد فروش منابع خود توان تامین زندگی مرفه مردمش را تا حداقل 200 سال آینده دارد، کشوری که سالهاست نامش بر لباس ستارگان بارسلونا و پاریس نقش بسته، به دنبال هدفی فراتر از آنهاست. فراتر از ثروت و شهرت....
آنها به دنبال قدرت می‌گردند. با تصمیماتی که تمام جهان را مجبور به قبول آن می‌کند. محدودیت‌های همجنسگراها، زنان و تیر آخر، ممنوعیت الکل این جزء جدایی‌ناپذیر فوتبال در کشورهای اروپایی. مکرون، رییس جمهور فرانسه (بله فرانسه!) در حمایت از قطر همه را دعوت به دوری از سیاست می‌کند... همه چیز نفوذناپذیر و غیر قابل رسوخ به نظر می‌رسد..... مگر آنکه... نگاه کنید. از پنجره‌ی هواپیما. از بالا و بالاتر. بر فراز استادیوم الجنوب.... در میان تمام قلدری‌های مردانه‌ی قطری، انگار چیزی در اینجا فراموش شده. همه چیز به سادگی طراحی زاها حدید در ورزشگاه الجنوب است... خطوط و منحنی‌های این ورزشگاه شما را یاد چیزی زنانه نمی‌اندازد؟
|
بازیکنان، طلایه‌داران مخالفت با میزبانی قطر هستند. خبری از سکوت نیست. رودیگر به صراحت میگوید تصمیم میزبانی قطر، نه برای بازیکنان فوتبال گرفته شده و نه طرفداران" و لئون گورتسکا بی پرده از نبودن فیلترهای حقوق بشری برای اعطای میزبانی به قطر گلایه می‌کند. بازیکنان آلمانی با تیشرتهای سیاه رنگ منقش به 11 حرف "HUMAN RIGHT" عکس تیمی می‌گیرند و شخص هانزی فلیک شبیه یک سیاستمدار مواضع مخالف خود را بیان می‌کند.... به جز ملی‌پوشان هم، طرفدران آلمانی هفته هاست با شعارها و بنرهای تحریم قطر در استادیوم حاضر می‌شوند و چهره‌های سرشناس فوتبال آلمان هم مخالفان درجه یک قطر هستند... از یورگن کلاپ تا فیلیپ لام... حتی اگر کاپیتان لام شما را برای لذت بردن از لحظات کنار هم در جام جهانی پیش رو دعوت کند.
لوییز روبیالز رییس فدراسیون فوتبال اسپانیا دغدغه‌های مهمی نسبت به شرایط یپیش رو در قطر و واکنش اضای لاروخا به آن دارد:
ما باید بازوبندی داشته باشیم که تمام جنبه‌ها را در برگیرد. حقوق کارگران، کودکان، همجنسگرایان و ...."
شباهت زیادی میان آنها و بازیکنان مکزیک وجود دارد. هیچ مصاحبه یا موضعی در حمایت یا محکومیت قطر در کار نیست. اگرچه در سایر زمینه‌های غیر فوبالی هم یافتن مصاحبه‌ی یک فوتبالیست اهل کاستاریکا دشوار است.
علیرغم واقع شدن در سوی کاملا متفاوت کره‌ی جغرافیایی، ژاپنی ها هم دقیقا شبیه بازیکنان کاستاریکا اهل صحبت و موضع‌گیری غیر فوتبالی نیستند. رشدیافتگان فرهنگ کار و کار کار بیشتر صرفا برای فوتبال بازی کردن به قطر خواهند آمد. و اگر انتقامی در کار باشد، باید به فینال جام ملت‌های آسیای قبلی نگاه کنید...
یکی از اعضای بازوبند رنگین کمان. مخالفان میزبانی قطر و اروپایی‌های شرکت کننده‌ی در کمپین Football supports change پیش از بازی با بلاروس در مارس 2021. در سپتامبر امسال هم پیتر بوسرت، رییس اتحادیه‌ی بازیکنان بلژیک گفت:
" متاسفیم که قطر در رقابت میزبانی جام جهانی پیروز شد"
هر چند در رسانه‌های کرواسی جسته و گریخته به موضوع میزبانی قطر و مشکلات آن پرداخته شده اما موضع رسمی از فدراسیون و بازیکنان در کار نیست. در عوض آنها در بهار امسال برای یک تورنمنت دوستانه مسافر قطر بودند و در سپتامبر یک ترکیب از بازیکنان زیر 23 سال را برای بازی به قطر فرستاندند.
جشن‌های صعود به جام جهانی پس از 36 سال تا مدتها تیتر اول رسانه‌های فوتبالی کانادا بود. پس از فروکش کردن نسبی آنها، فدراسیون فوتبال کانادا در بیانیه‌ای به میزبانی قطر تاخت:
"ما از پیگیری مداوم بهبود حقوق کارگران حمایت می کنیم. و با هر سازمانی که در آنجا با اصول و ارزش‌های کانادا همسو باشد گفتگو خواهیم کرد..."
"قطر در حال برگزاری یک جام جهانی بی سابقه است. بدون شک، تمام جهان عرب به قطر افتخار می کند."
دیدگاه بسیاری از مردم مراکش با فوزی لکجا، رئیس فدراسیون فوتبال مراکش یکی است. دو کشور دوست و هم پیمان. در سال 2017 که روابط بسیاری از کشورهای خلیج فارس با قطر به تیرگی گرایید، مراکش با ارسال اقلام ضروری به این کشور کمک کرد. قطر همچنین محل کار بسیاری از کارگران مراکشی است و به جز عبدالسلام اوادو که پس از شکایت او 6 ماه حقوق او را پرداخت نکرده‌اند و ویزای خروج او را باطل کردند، و سرانجام در پرونده پیروز شد، شکایتی از قطر در میان کارگران مغربی نیست...
کنفدراسیون فوتبال برزیل کمپین هایی را برای مبارزه با نژادپرستی و همجنس گرا هراسی در فوتبال داخلی سازماندهی می کند و بازیکنان پرشمار لیگ برتری بدون محدودیت در کمپین‌های انگلیسی حاضرند اما به نظر می‌رسد برای کشوری که تازه از شر حرف و حدیث‌های میزبانی جام جهانی 2014 رهایی یافته، چیزی مهم‌تر از چیدن ششمین ستاره نیست...
اتوئو، یکی از سفیران جام جهانی است و کشور کامرون مثل سایر کشورهای آفریقایی موضعی علیه قطر ندارد.
شباهت زیادی به همسایه‌ها نیست. بدون بازوبند رنگین کمان بر بازوی دوشان تادیچ یا هر اظهار نظر دیگری. همانطور که بازیکنان صربستان درباره‌ی جنگ در اکراین هم اظهار نظر خاصی نداشتند. انگار سالها مشکلات یوگسلاوی و جنگ‌ها و تجزیه و ... آنها را از حرف زدن درباره‌ی چیزی به جز فوتبال خسته کرده.
اگرچه قطری‌های میزبانی خود را از سپ بلاتر سوییسی دریافت کردند اما طبیعتا موضع فدراسیون فوتبال سوییس با رییس سابق فیفا تفاوتهایی دراد. دومینیک بلان، رئیس اتحادیه فوتبال سوئیس، یکی از بنیانگذاران کارگروه حقوق بشر یوفا است که به طور مرتب به قطر سفر کرده تا وضعیت آنجا را بررسی کند.
سیلوان ویدمر، کاپیتان مدافع سوییس و ماینتس می گوید:
"ما به این افراد اعتماد داریم تا تلاش کنند تفاوت را ایجاد کنند. ما به این مسائل فکر می کنیم. برای من فوتبال در اولویت است اما این بدان معنا نیست که ما مسائل دیگر را فراموش کرده ایم."
و اتحادیه‌ی فوتبال سوییس هم در بیانیه‌ای اعلام کرده:
"می‌خواهیم فعالانه در مورد مسائل حقوق بشر مشارکت کنیم. ما میزبانان را انتخاب نکردیم و می‌خواهیم از زمان قبل، حین و بعد از جام جهانی برای مبارزه برای احترام به حقوق بشر و کارگران در قطر استفاده کنیم، زمانی که نگاه‌ها به آنجاست..."
راستی صحبتهای اخیر بلاتر را که شنیده‌اید...
کریستیانو رونالدو درگیر مشکلات خود و من یونایتد و انگار فرناندو سانتوس و بقیه‌ی تیم، درگیر مشکلات کریستیانو! با این حال و پس از مدتها، برونو فرناندز سکوت را شکست و چن روز پیش به میزبانی قطری‌ها تاخت:
"برای ما بازی در جام جهانی، بازی در محیطی است که کارگران زیادی جان باختند. ما اصلا از این موضوع خوشحال نیستیم. ما می‌خواهیم فوتبال برای همه باشد، همه باید در جام جهانی شرکت کنند و درگیر شوند، زیرا جام جهانی برای جهان است. برای همه است، مهم نیست چه کسی."
از آخرین کشور آمریکای جنوبی هم مثل سایر کشورهای این قاره، انتظاری برای گرفتن موضع علیه قطر نداشته باشید.
همینطور آخرین کشور آفریقا!
و یک آسیایی دیگر. اگر چه در کره جنوبی آخرین کسی که یک موضع گیری سیاسی کرد، پارک جونگ وو در المپیک 2010 و با تابلوی "دوکدو قلمرو ماست" پس از پیروزی برابر ژاپن در المپیک 2012 بود. نتیجه؟ جنگ وو مدال برنزش را به خاطر این حرکت دریافت نکرد!
