|
اشکهایتان را برای بازی امشب نگه دارید. برای تماشای بازیکنی که این روزها، بازتابی از زندگی ماست. تماشای یک زیبایی شکننده. مثل تمام لحظات زیبای زندگی. لحظاتی که از پایان آن می‌ترسیم... لحظاتی که برای لذت بردن بیشتر از آن آرزو میکنیم زمان متوقف شود. بایستد... لحظات لئو مسی، در جام جهانی....
|
عاشقان فوتبال، در هر جا از مراکش صحبت می‌کنند. یک آفریقایی در جمع بزرگان. یک ملت عرب در جمع غولهای فوتبال. برای اولین بار. از منظر جغرافیایی و جامعه شناختی تفسیر درستی است اما از نگاه فرهنگ فوتبالی، مراکشیها هم جزئی از اروپا هستند. اشرف حکیمی و حکیم زیاش در اروپا بزرگ شدند. یکی در مادرید و دیگری آژاکس. بازیکنان سبک پا، چابک، انعطاف پذیر نمونه‌ای از فوتبال سواحل شمالی مراکش، را به نمایش می‌گذارند. سبکی از فوتبال اسپانیا که پیش از عصر تیکی تاکا می‌شناختیم. ولید رگراگی، مربی مراکش، میگوید:
«ما باید سبکهای بازی اروپایی‌ها را کپی کنیم و ارزش‌های خود را به آن وارد کنیم.»
تکلیف دو تیم دیگر نیمه‌نهایی هم مشخص است. دو تیم اروپایی. با سبکهای شاخص اروپایی. فرانسوی‌ها و کرواسی، تیمی که منسجم دفاع می‌کند، زهردار حمله می‌کند و البته در پنالتی ها پیروز می‌شود... چیزی شبیه ژرمنها در دهه‌ی 90... تیم چهارم اما پس از سالها طلایه‌دار یک فرهنگ قدیمی در فوتبال است.... یک تیم لاتین. با فرهنگ فوتبال آمریکای جنوبی. تیمی با علاقه به بازی رو در رو با رقبا. تک تک بازیکنان، به فضیلت‌های فوتبال تسلط دارند. به فوتبال هجومی و رو به جلو. به رهایی از قیود پیچیده‌ی تاکتیک‌هایی با هزار پاس. به ارتباط قلبی با طرفداران و مهم تر از همه یک انگاره‌ی فراموش شده: یک رهبر همه کاره. لیونل مسی
همه جا صحبت از آخرین فرصت مسی است. تیترها، جملات و کلمات. احساسات آمیخته با حماسه. آخرین رقص... آخرین آواز... آخرین.. آخرین... اما در آرژانتين این فقط مربوط به لئو نیست... جام جهانی 2022، برای آرژانتینی ها پایان یک دوران است... دورانی که آرژانتین 5 بار در 7 دوره‌ی جام جهانی زیر 20 سال قهرمان شد. دورانی درخشان با خوزه پکرمن و نسل‌هایی از پی هم. از سال 1995... از قطر
آرژانتین در سال 1995، قهرمان جام جهانی جوانان در قطر می‌شود. در استادیوم خلیفه. برابر برزیل. پس از آن، موفقیتهای پیاپی در این مسابقات انتظارات را از تیم ملی بالا و بالاتر می‌برد. پکرمن، یک دهه بعد روی نیمکت تیم ملی. ستارگان جام جهانی 2006. 2010. 2014..... حالا و پس از سه دهه، تنها سه بازیکن از نسل‌های قدیمی قهرمان جام جهانی جوانان در ترکیب آرژانتین باقی مانده‌اند. پابلو گومز و دی ماریا در 2007 و... لئو مسی در 2005...
مسی با پکرمن وارد تیم ملی می‌شود. در تیمی که اسکالونی و والتر ساموئل، مردان اصلی کادر فنی امشب آرژانتین هم در آن حاضرند. گذشت سالها. بلوغ لئو. نقشه‌های کارساز مربیان اروپایی برای مهار او. دوبار یواخیم لوو و ژرمنها. فرانسه و دشان. حالا اما لئو با اسکالونی به سطح دیگری از بلوغ رسیده.یست.... فیلیپ لام درباره‌ی فینال ماراکانا 2014 میگوید: آن روز همه بازیکنان آرژانتین منتظر بودند مسی همه چیز را حل کند اما حالا آنها بازی خود را می‌کنند.
.مسی در قطر چیزی شبیه لعیب، نماد روح شکل بازی هاست... شبحی که در زمین پرسه می‌زند. بازیکنی که انگار نیم ساعت از بازی اصلا در زمین نیست اما ناگهان از راه می‌رسد. با شوتی خیره کننده. با پاسی از کنار پاهای ناتان اکه. شما می‌توانید یک فوق ستاره را مهار کنید اما مهار یک روح در زمین کار آسانی نیست... یک روح، یک زیبایی شکننده یا یک قهرمان بزرگ... چند ساعت دیگر صبر کنید. و البته از لیواکویچ در دروازه‌ی کرواتها اجازه بگیرید...
