سلام دوستان برای خودم برنامه چیدم که شنبه ها در مورد فوتبال کمی مطالعه کرده ، سطح اطلاعات عمومیمو در مورد فوتبال بالا ببرم و یکشنبه ها نکات جالبشو با شما در میون بزارم.
متن پایین از سایت های مختلف که بیشترشون انگلیسی زبان بودن جمع آوری شده.
۱_خطای آفساید.
آفساید برای اولین بار در مسابقات مدارس خصوصی انگلیس در صده نوزدهم طراحی و به کار گرفته شد.
در ابدتا قانون آفساید این گونه بود که بازیکنی که جلوتر از توپ است در موقعیت آفساید قرار دارد.(مانند مسابقات راگبی)در واقع بازیکن نباید بین توپ و دروازه قرار میگرفت.
در نقطه مقابل در قوانین فوتبال شفیلد که بین‌سال‌های ۱۸۵۷ تا ۱۸۷۷ در شهر شفیلد اجرا می‌شد و باشگاه فوتبال شفیلد بر اساس آن تأسیس شد، قانون آفساید وجود نداشت و در نتیجه تعدادی از بازیکنان معروف به «تمام‌کننده» به طور دائم در نزدیکی دروازه حریف می‌ایستادند.
باشگاه کمبریج نیز معتقد بود که حداقل چهار مدافع باید بین توپ و دروازه قرار داشته باشند و در نهایت اتحادیه فوتبال انگلیس ««قاعده سه بازیکن»»را به عنوان قانون رسمی آفساید تا سال ۱۹۲۵ تعیین کرد.
در سال ۱۹۲۵ این قانون به ««قاعده دو بازیکن»» تغییر پیدا کرد و در پی آن شاهد افزایش قابل توجه میزان گل های به ثمر رسیده بودیم.
در فصل ۸۸-۱۹۸۷ قانون آزمایشی جدید وضع شد که در آن در هنگام ضربات آزاد آفسایدی وجود نداشت. این قانون موفق نبود چون بازیکنان تیم مهاجم می‌توانستند در هنگام ضربه در محوطه جریمه جمع می‌شدند یا حتی چند بازیکن در مقابل دروازه‌بان حریف می‌ایستادند. در سال ۱۹۹۰ قانون آفساید دوباره اصلاح شد به این صورت که اگر بازیکن مهاجم مساوی با بازیکن ماقبل آخر تیم مدافع باشد در حالت آفساید قرار ندارد، این تغییر که آخرین تغییر در قانون آفساید تا به امروز است، پیرو تلاش گردانندگان فوتبال برای هجومی‌تر شدن مسابقات و جریان سریع‌تر بازی صورت گرفت.
۲_ضربه پنالتی.
قانون پنالتی در از ابتدا در فوتبال وجود نداشت.استفاده از ضربه پنالتی برای نخستین بار در یک صحنه از بازی تیم‌های نات کانتی و استوک در جام حذفی انگلیس احساس شد. در حالی که بازی یک بر صفر به نفع نات پیش می‌رفت یکی از مدافان این تیم زمانی که توپ در حال عبور از خط دروازه بود، با دست مانع از آن شد. این اتفاق باعث شد داور ضربه آزاد مستقیم را درست روی خط دروازه اعلام کند و دروازه‌بان دقیقا پشت توپ قرار گرفت.
این قضیه منطقی بود و مشکلی برای ضربه نزدن وجود نداشت. نات بازی را با پیروزی به پایان رساند و به نیمه نهایی صعود کرد. با این حال چنین صحنه‌ای برای اغلب فوتبال‌دوستان ناخوشایند بود و به همین خاطر مدت‌ها بر سر روی دادن اتفاقات مشابه در جریان بازی بحث شد و به دنبال یک راه حل مناسب بودند. در نهایت با وجود معدود افراد موافق، ایده ضربات پنالتی مطرح شد. قرار شد ضربه از فاصله ۱۱ متری از روی نقطه مشخصی زده شود. دروازه‌بان نیز حق داشت تا محوطه شش قدم جلو بیاید.
سپس قانون جدیدی در این رابطه نوشته شد و دروازه‌بان اجازه پیدا نکرد بیشتر از خط دروازه پیش برود. این در حالی بود که او می‌توانست در عرض دروازه حرکت کند. از سال ۱۹۳۰ تا ۱۹۹۲ دروازه‌بان تا به حرکت در آمدن توپ باید بدون حرکت می‌ماند. سپس اجازه داده شد دروازه‌بان روی خط حرکت کند، مانند قانون فعلی که دروازه‌بان می‌تواند حرکت کند اما اجازه پیش‌روی ندارد.
ضربه پنالتی برای تمام برخوردهای شدید در محوطه جریمه به کار گرفته شد. این قضیه باعث اهمیت پیدا کردن این منطقه شد. بازیکنی که پشت ضربه می‌ایستاد نباید دروازه‌بان را فریب می‌داد و به صورت نمایشی اقدام به ضربه می‌کرد.
نخستین پنالتی تاریخ به نام جان هیث بازیکن ولورهمپتون در ۱۴ سپتامبر ۱۸۹۱ ثبت شد.
۳_حضور داور در زمین.
پس از آنکه پنالتی وارد فوتبال شد به داور اجازه داده شد تا کار قضاوت را در زمین فوتبال دنبال کند. تا قبل از آن داور روی خط زمین می‌ایستاد و زمان را محاسبه می‌کرد. دو آمپایر (داورانی که در ورزش تنیس و کریکت مورد استفاده قرار می‌گرفتند)، هر کدام برای یک تیم قضاوت می‌کردند. آنها هرگاه دچار اختلاف‌نظر می‌شدند از داور نظر می‌خواستند اما این وضعیت باعث افزایش اعتراضات و تاخیر در روند بازی می‌شد.از آن زمان یک نفر به عنوان داور با قدرت اعلام ضربه پنالتی و آزاد و بیرون کردن بازیکنان از زمین، بدون توجه به اعتراضات عنان کار را به دست گرفت. دو آمپایر که به آنها کمک داور یا خط‌نگهدار گفته می‌شد نیز او را کمک می‌کردند.همچنین در این نشست استفاده از تور دروازه به جای نوار که قبلاً مورد استفاده بود، تصویب شد و باعث شد گل معنای ملموس‌تری پیدا کند.
۴_استفاده از کارت های زرد و قرمز.
امروزه این کارت‌ها در کنار لباس و سوت داوری که یکی از بدیهی‌ترین لوازم برای قاضی مسابقه به شمار می‌رود. اما این ابزار تنها ۴۴ سال است که در جام‌های جهانی استفاده می‌شود. کن استون داور انگلیسی که مسابقه معروف شیلی و ایتالیا در جام‌جهانی ۱۹۶۲ و فینال جام‌حذفی سال ۱۹۶۳ انگلستان را هم قضاوت کرده است، مبدع استفاده از این کارت‌ها است. او در جام‌جهانی ۱۹۶۶ مشاهده کرد که برای اخراج بازیکنان هیچ روش یکسان و مطمئنی وجود ندارد. گاهی اوقات هم به دلیل مشکلات در تسلط به زبان انگلیسی داور به خوبی نمی‌توانست منظورش را به بازیکن برساند و همین امر مشکلات زیادی را به وجود آورده بود. درمصاحبه‌ای او تعریف می‌کند که در ترافیک منطقه کنزینگتون لندن وی با مشاهده رنگ زرد و قرمز چراغ‌های راهنمایی متوجه می‌شود که از این روش برای فوتبال هم می‌توان استفاده کرد. رنگ زرد برای اخطار و احتیاط و رنگ قرمز برای اخراج و توقف. بدین ترتیب برای نخستین بار در سال ۱۹۷۰ این کارت‌ها مورد استفاده قرار گرفتند. در مسابقه افتتاحیه‌ی این رقابت‌ها بین شوروی و مکزیک داور مسابقه از ۵ کارت زرد استفاده کرد اما در کل این دوره هیچ کارت قرمزی به کسی داده نشد. سرانجام در سال ۱۹۷۴ بود که کارلوس کازلی بازیکن تیم شیلی با دریافت دو کارت زرد از زمین مسابقه اخراج شد.
