|
گزارش میراندا برایان از جو استادیوم کینگ‌پاور و حمایت از گری لینه‌کر پیش از بازی دیروز لسترسیتی- چلسی
ساعت 10:30.شب شنبه. افراد زیاد هستند که از دور نمی‌توانند سولی مارچ یا دیوگو جوتا را تشخیص دهند، نمی‌دانند چرا بن چیلول پس از گلزنی مقابل لستر دستهایش را پشت گوشش برد، چرا پنالتی هری کین اهمیت داشت و... البته پیش از همه‌ی اینها از همه در انتظار گوش دادن به شوخی‌های گلزنان و ستارگان قدیمی فوتبال انگلستان و آن موزیک آشنا بودند:
Da da daaa da da da daa da daaaaaa…
دیشب اما خبری از هیچکدام نبود. هایلایتهایی کوتاه که می‌توانید بهتر آنها را در یوتیوب پیدا کنید، کالبدی بدون روح، بدون لبخند، بدون خوشحالی دیوانه‌وار رایتی، لبخندهای موذیانه‌ی الن شیرر و خوشمزگی‌های آقای مجری... اگر دنبال گری می‌گردید به سکوهای استادیوم کینگ‌پاور در لستر بیایید...
|
جان فارل، طرفدار 67 ساله‌ی در صف خرید برنامه‌ی بازی در کیوسکی مقابل استادیوم می‌گوید:
"حرف‌های گری 100% درست بود!!!"
فارل، اولین بار لینه‌کر را در بازی سال نو لستر برابر الدهام در سال 1979 به یاد می‌آورد و درباره‌ی ماجراهای اخیر می‌گوید:
"او نظرش را بیان کرده. من طرفدار آزادی بیان هستم. اینجا روسیه نیست! لینه‌کر یک اسطوره برای شهر لستر است. او وقتی به اینجا آمد یک پسر نوجوان تازه‌کار بود و هنگام ترک لستر به یک ستاره تبدیل شده بود..."
طرفداران لستر، لااقل به اندازه‌ی نگرانی از رقابت تیمشان در قعر جدول نگران لینه‌کر هستند. بنرهایی با عنوان "من با گری هستم، مهاجران به سرزمین ما خوش آمدید" و "گری لینه‌کر را نخست وزیر کنید!" در استادیوم به چشم می‌خورد. در مسیر استادیوم و در هنگام عبور از کنار استادیوم قدیمی فیلبرت استریت، طرفداران بیشتر از فاصله‌ی 2 امتیازی تیمشان قبل از بازی با منطقه‌ی سقوط، از گری لینه‌کر و مواضع بی بی سی و ... می‌گویند. ریچارد واتس، فروشنده‌ی برنامه‌ی بازی در حالیکه عروسک‌های روباه باشگاه را در دست دارد با سرزندگی می‌گوید:
"این فقط یک توییت بود... نه چیزی بیشتر. آزادی کجاست؟"
وشفیق خلیفه، یکی از هزاران مهاجری که موضوع توییت جنجالی لینه‌کر هستند می‌گوید:
"گری پسر ماست. او از کسانی دفاع می‌کند که صدایشان به جایی نمی‌رسد... این روش، نگران کننده است و به جایی می‌رسد که هیچکدام اجازه‌ی گفتن حقیقت را نداشته باشیم."
در میان تماشاگران، یک مورد ویژه به چشم می‌خورد: جیمز سانکار 75 ساله و همسر 66 ساله‌اش پرم. جیمز طرفدار لستر است و پرم طرفدار تیم حریف، چلسی. سانکار می‌گوید:
"واکنش بی بی سی مرا نگران کرده. گری حق دارد این کار را انجام دهد. این کشور آزاد است و افتخار ما اینست که هر چیز بخواهیم می‌توانیم بگوییم."
و پرم اضافه می‌کند:
"او عقیده‌ی خود را دارد و حق دارد آن را بیان کند"
در کنار آقا و خانم سانکار، خانواده‌ی هارتشون از لسترشایر با پرچم‌های آبی رنگ باشگاه و مشغول سرود خواندن، درباره‌ی لینه‌کر صحبت می‌کنند: جیم، مدیر یک شرکت و پدر خانواده می‌گوید:
"لینه‌کر مشهورترین بازیکن این باشگاه است و حالا نماد و نماینده‌ی لسترسیتی. او درباره‌ی موضوع خوبی صحبت می‌کند. از جایگاه افراد محروم."
اگرچه همه‌ی طرفداران در راه استادیوم هم موافق عمل گری نیستند. لی اسمیت یکی از طرفداران مخالف علیرغم اینکه لینه‌کر را "پسر لستر" توصیف می‌کند می‌گوید:
" احمقانه بود. دست آخر چه کسی ضرر کرد؟"
و عمران مولینا، طرفدار و خریدار بلیت فصل باشگاه در 22 فصل پیاپی در حالیکه از خیابان گری لینه‌کر در محل استادیوم قدیمی فیلبرت استریت که حالا به زمینی بایر و پر از آشغال و مواد زائد تبدیل شده می‌گوید:
"افتضاح هستیم و این فصل سقوط کردیم.... گری؟ خب بله اقدام علیه او هم نگران کننده بود"
مولینا، حتی با صحبت‌های لینه‌کر در جام جهانی و سوال از جیمز کلورلی درباره‌ی همجنسگرایان مخالف است اما در حالیکه تمام حواسش به بازیست می‌گوید:
"هر کسی باید حق داشته باشد هر چیزی را بگوید..."
