طرفداری | موفقیت و افتخارات پیشینه، به همان اندازه که یادآور روزهای خوب گذشته‌اند و عاملی محرک برای انگیزه و رؤیاهای بزرگ، می‌توانند مانع و سدی برای روزهای در پیش آینده باشند.
بزرگ‌ترین لحظه استون ویلا بعد از قهرمانی انگلستان در سال ١٩٨1 که خود به‌تنهایی دستاورد حیرت‌انگیزی بود، به سال ١٩٨2 برمی‌گردد، زمانی که آنها جام قهرمانی اروپا را بالای سر بردند، آن تکه ظرف نقره‌ای زیبا را. حیرت‌انگیز بود. یادبودی برای احترام به بزرگ‌ترین افتخار شهر بیرمنگام و استون ویلا. گواهی به انجام چیزی خارق‌العاده و به ظاهر دست‌نیافتنی. آنچه که کلاف با ناتینگهام فارست دو بار پیاپی، دو سال پیش از موفق به انجام آن شده بود. زمانی که لیورپول حاکم انگلستان و اروپا شمرده می‌شد این عناوین حقیقتاً استثنایی است، شبیه آنچه که سال‌ها بعد، لسترسیتی در لیگ برتر موفق به انجام آن شد.
باور کنید هیچ‌چیز اتفاقی نبود. دو دروازه‌بان قابل حساب؛ جیمی ریمر و نایجل اسپینک. کنی سوئین غول‌پیکر و خشن در قلب دفاع. گوردون کوانس بازی‌گردان و کاپیتان دنیس مورتیمر، دونده تیم که در همه حضور داشت و خط حمله معرکه با گری شاو و تونی مورلی در جناح راست و چپ، با سرعت، دریبل‌زن و سرشار از شرر و هیجان و پیتر ویت بلندقامت، نمونه نوک حمله‌ای کلاسیک! عرض ادب به آن تیم استون ویلا باشد برای فرصتی دیگر. داستانی پر از حوادث غیرمترقبه.
قهرمانان شرابی رنگ اروپا
عجیب است؛ اما تنها پنج سال پس از آن پیروزی تاریخی، ویلا سقوط کرد و حتی عجیب‌تر این بود؛ از پیروزی در روتردام در مقابل غول اروپا، بایرن مونیخ و کارل هاینس رومنیگه تا جدال در روترهام در دسته دوم. از روتردام تا روترهام. اما خاطرات ویلا و فتح انگلستان و اروپا فراموش ناشدنی ماند. جایی که هیچ‌چیز ساده به دست نمی‌آید، هیچ‌چیز!
چندی پیش، در اولین مطلبی در همین صفحات که در ۵ قسمت، تحت عنوان "کدام تیم می‌تواند به سلطه سیتی پایان دهد؟" به تیم های متعددی پرداختم و پرداختیم. استون ویلا هم در آن سیاهه جای داشت، ولی متأسفانه توسط هیچ‌یک از عوامل من‌جمله خودم، در باره ویلا مطلبی کار نشد و انجام آن نیمه‌تمام ماند. درحالی‌که در حال حاضر در مکان سوم جدول جای گرفته‌اند. ظاهراً باید تیم اونای امری را جدی‌تر بگیریم. این مطلب پاداشِ طلبی است که من و همه ما به ویلا داریم؛ به استون ویلا.
امیرحسین صدر
١٠ دسامبر ٢٠٢٣
برایم تماشایی‌ترین لحظه بازی زمانی بود که اونای امری دست‌های خود را از شادی بیش از حد به هم می‌مالید. این خارج از اهمیت پیروزی و کسب رکورد یک تصفیه‌حساب با آرسنال و آرسنالی‌ها بود. شک نداشته باشید، جایی که با او خوب تا نشد.
پس از متوقف کردن یکی از بهترین ماشین‌های روغن‌کاری شده دنیای ورزش بنام منچسترسیتی، استون ویلا با ازکارانداختن توپخانه‌های آرسنال، به رکورد ١٥ پیروزی خانگی خود در لیگ برتر دست‌یافت. اکنون، مطمئناً، اگرچه اعتراف نمی‌کنند، و این قابل‌درک است، ویلان villian در گوشه ذهن خود، نیم‌نگاهی هم به‌عنوان قهرمانی خواهند داشت.
لذت پیروزی برابر تیم سابق
در فرم فعلی، تصور چهار تیم برتر بدون ویلا در ماه می ٢٠٢٤ دشوار است، اما مکان دقیقی که برای آن خواهند جنگید و به آن دست خواهند یافت به حدس و گمان و باورهای ما باز می‌گردد. به‌هرحال زمان آن فرا رسیده است استون ویلا را جدی بگیریم.
تیمی که در مقابل آنها ایستاده بود، به خوبی می‌دانست رهایی از تاریخ خود چقدر سخت است، آن تیم شکست‌ناپذیر ٢٠ سال پیش و همه آن دوران تماشایی. توپچی‌ها سرنوشت عجیبی را با ویلا تقسیم می‌کنند و موفقیت‌های آنها در میدان در دوران اخیر به طور جدایی‌ناپذیری با یکدیگر مرتبط است؛
تلاش و کسب مقام دوم در فصل گذشته از سوی میکل آرتتا، مربی جوانی که دوران خوش‌بینی و انرژی تازه‌ای در آرسنال با تیمی جوان و شاداب به همراه آورده است، نمونه‌ای از این طراوت و تازگی است. آرتتا مردی است که در دسامبر ۲۰۱۹ به سمت مربیگری آرسنال انتخاب شد.
پس از اینکه دوران تصدی هم‌وطن اسپانیایی او، اونای امری، با عملکردی ضعیف در آرسنال خیلی زود به پوسیدگی و تباهی کشیده شد. اعتماد باشگاه و طرفداران را از دست داد و مورد تمسخر قرار گرفت. امری به اسپانیا بازگشت و شهرت خود را به‌عنوان یکی از بهترین مربیان قاره بازسازی کرد. چهارمین لیگ اروپا را به دست آورد و سپس برای پایان دادن به کار ناتمام خود به انگلستان بازگشت.
به این ترتیب، ناکامی‌های نسبی امری در شمال لندن، می‌تواند نقطه عطفی برای موفقیت در هر دو باشگاه در نظر گرفته شود. اما ظهور دوباره و معنی‌دار او با ویلا، چیزی کمتر از یک معجزه نبوده است. از زمانی که او سکان هدایت را برعهده گرفته است، هیچ آزمایشی وجود ندارد که ویلا در آن گزارشی با مُهر منفی گرفته باشد؛
نبرد برای رهایی از سقوط. اتمام فصل در مقام هفتم. حضور در اروپا با یک تیم کوچک و جمع‌وجور. راهیابی به‌دور دوم لیگ کنفرانس با یک بازی باقی‌مانده. به چالش کشیدن غول‌های لیگ برتر. در حال حاضر در جایگاه سوم قرار دارند، بالاتر از منچسترسیتی و یونایتد، تاتنهام و چلسی. کمی تمجید و اعتبار لازم است. تیم مرد اسپانیایی که بیشتر به بازیگران کمدی سینمای صامت یا معلمی همیشه نگران شبیه است و فاقد جذابیت گواردیولا، کلوپ و پوچتینو است، تا روز شانزدهم لیگ، منچسترسیتی و تاتنهام را شکست داده است. حالا به آن لیست آرسنال را نیز اضافه کنید. قسم‌خوردگان گواردیولای استثنایی و هواداران تیم های بزرگ باید در نگاه متعصبانه خود تجدیدنظرهایی داشته باشند.
طرفداری و حمایت اگر با دگماتیسم همراه باشد، چشمان ما را کور خواهد کرد.
به شبهای اروپایی ویلاپارک خوش آمدید
در حال حاضر کانون توجه به‌درستی به‌سوی ویلا است، اما دو پیروزی اخیر در برابر سیتی و آرسنال با فاصله چند روز و ماهیت غالب آن در هر دو بازی نشان از فرم عالی و پایداری تیمی دارد که آمده است تا پس از سال‌ها لقمه‌ای از غذای لذیذ بزرگ‌ترها داشته باشد. رکورد خانگی البته بخش بزرگی از موفقیت اخیر ویلا است، و این ویلا پارک را به یک قلعه نفوذناپذیر تبدیل کرده است، اما به‌سختی می‌توان از کنار فرم خارج از خانه آنها رد شد و آن را نادیده گرفت.
شاید اگر شکست‌های مجاز و قابل‌پذیرش خارج از خانه، مقابل لیورپول و نیوکاسل را کنار بگذاریم، ویلا فقط در برابر ناتینگهام فارست تن به باخت داد، ٣ تساوی مقابل بورنموث و ولوز و شکست دادن برنلی، تاتنهام و چلسی. بد نیست، اصلاً بد نیست.
اگر واقعاً به دنبال حفره و سوراخی در کارنامه فعلی ویلا بگردیم، می‌توان گفت تنها پنج تیم از ١٤ تیم در نیمه اول جدول هستند و فقط اسپرز و سیتی در پنج تیم برتر قرار دارند، اما باید صادقانه بگوییم؛ به هر شکل که نگاه کنیم، شکست دادن دارنده سه‌گانه سیتی گواردیولا به تنهایی شایسته ستایش است. پس از آن مات کردن تیم آرتتا که در جایگاه نشسته بود. شاید آرتتا و آرسنال در مورد پنالتی ثانیه‌های آخر شکایت داشته باشند، درحالی‌که ویلا در تمامی جناحین زمین، نبرد تاکتیکی را پیش‌ازاین در طول ٩٠ دقیقه برده بود.
ویلای امری انعطاف تاکتیکی خود را نشان داده است که از زیر رادار چشمان فوتبال دوستان مخفی مانده بود. از فصل پيش، تمركز مطبوعات و كارشناسان و هوادران تنها روی عملكرد برايتون و نيوكاسل معطوف شده بود. ولي حالا وسعت کار انجام شده در میدلندز پنهان نيست.
در مقابل سیتی، ویلا یک واحد چهار نفره را در خط میانی مستقر کرده بود. یوری تیلمانز به داگلاس لوئیز، بوباکار کامارا و جان مک گین پیوست و با تعداد بیشتر فعالیت مهمان خود را محدود کرده بودند.
این مورد، سیتی را که به شدت بدون رودری عذاب می‌کشید، محدود کرده بود. تنها دو شوت ارلینگ هالند در اوایل بازی به امیلیانو مارتینز در کل بازی، در حالیکه ویلا در مقایسه ٢٢ ضربه در چارچوب دروازه داشت.
پپ گواردیولا در ٥٣٦ بازی خود در لیگ برتر، هرگز تا این حد از نظر تاکتیکی تحقیر نشده بود. در خط دفاع، ویلا یکی از تیزترین و بهترین خطوط حمله دنیا در دوران مختلف فوتبال را گیج کرده بود. پنج بار آفساید هالند و بقیه اعضای برجسته تیم را گرفت، این نهمین باری بود که در این فصل میزبان موفق به انجام این کار شده است. به گزارش اسکای اسپورت، هیچ تیمی بیش از دو بار موفق به انجام آن نشده است!
ویلا همچنین فشار بالایی در یک سوم پایانی زمین داشت و ١٣ بار در طول بازی در ان منطقه، مالکیت توپ را به دست آورد. این یک رکورد دیگر در برابر تیم قدرتمند گواردیولا است. بهترین بخش جریان این است که همه چیز احتمالاً با ترکیب دوم آنها انجام شد.
سیتی را سرنگون کردند!
در بیشتر فصل، اونای امری با 3-3-4 با مک گین، لوئیز و کامارا، در میانه میدان، پشت اولی واتکینز یا نیکولو زانیولو، لئون بیلی یا موسا دیابی تیم خود را چیده است.
با این وصف آنها همچنین در شرایطی ٤-٤-٢ را با "متی کش" در جناح راست یا با پیوستن دیابی به واتکینز، فرم ٤-٢-٢-٢ را به خود گرفته اند. توانایی شکست دادن در هر یک از سه ترکیب بسیار ارزشمند است و ویلا از ابهاماتی که برای حریفان ایجاد می‌کند، پاداش زیادی دریافت کرده است.
ویلانز نیز در نقل و انتقالات اخیر هم بازیکنان خوبی به خدمت گرفته‌اند. اهمیت پیوستن پائو تورس در تابستان، به ویژه در غیبت کاپیتان تایرون مینگز برای تمامی فصل، به هیچ وجهی اغراق آمیز بنظر نمی‌رسد، درحالی‌که دیابی و زانیولو، عمق و قدرت بیشتری به خط حمله اضافه کرده است.
اکنون الکس مورنو، دوباره در پست دفاع چپ به آمادگی رسیده است، و رقابت او با لوکاس دینیه سر درد خوشایندی را برای امری به ارمغان می‌آورد و با بازگشت تیلمانس، یک بازی‌ساز توانای دیگر را به قلب خط میانی پرتلاش و سخت‌کوش ویلا اضافه خواهد کرد.
فرقی نمی‌کند، پس از پیوستن امری وسواسی که هرگز از لپ‌تاپ یا تبلت خود در مرکز تمرین بادی‌مور جدا نمی‌شود، تمامی بازیکنان و عملکرد تیم و حریفان اینچ به اینچ به طور یکسان تحت تجزیه‌وتحلیل قرار می‌گیرد، و در این طیف، بازیکنان و مجموعه تیم، از سطح فنی ارتقا یافته‌اند.
ویلا از تیمی که در اکتبر ٢٠٢٢ در برابر فولام در آخرین بازی استیون جرارد در سمت سرمربی قرار گرفت، شش بازیکن در رویارویی با سیتی در ترکیب تیم حضور داشتند و جیکوب رمزی به‌عنوان هفتمین نفر از روی نیمکت به زمین آمد.
به‌عبارت‌دیگر، ویلا به‌سادگی یک تیم جدید خریداری نکرده است. امری تمام توانایی‌های بسیاری از بازیکنانی را که در زمان ورودش در آنجا حضور داشتند را افزایش داده، و روی تک‌تک آنها کار کرده است.
امری و پسران
ویلانز به‌سادگی در یک دوره کوتاه به این فرم نرسیده‌اند، این فرم در یک دوره طولانی شکل گرفته است. از موارد بسیار جالبی که در طول نگارش این مطلب به ان برخورد کردم این است؛ به جدول لیگ برتر بر اساس ٤٠ بازی اخیر از زمان هدایت امری نگاهی بیندازید و ویلا را با ٨٢ امتیاز در رده چهارم خواهید دید.
بالاتر از آنها سیتی با ٩٣ امتیاز با ٤١ بازی، آرسنال با ٨٩ با ٤٢ بازی و لیورپول با ٨٨ در ٤٣ بازی قرار دارند! درحالی‌که در فصل پیش، همه حواس ما به انقلاب و پیشرفت نیوکاسل و برایتون بود، ویلا در راهپیمایی و ماراتون لیگ برتر، از فصل پیش تا امروز، از همه پیشی گرفته است. .
امری در پاسخ به این سؤال که آیا تیمش پس از شکست سیتی و آرسنال می‌تواند با دستاوردهای فعلی خود پیشرفت بیشتری داشته باشد، ترجیح داد هیاهوی فعلی تیمش را کم‌اهمیت جلوه دهد.
هفت تیم هستند که مدعیان قدرتمندتری از ما هستند. ما ١٦ بازی انجام دادیم و خوشحالیم که در مقام سوم نشسته ایم اما حفظ این موقعیت بسیار سخت خواهد بود. می توانیم باور داشته باشیم اما مدعی نیستیم. وقتی در سطح بالایی بازی می کنید این شانس ها را به دست می آورید؛ مقابله با بهترین مربیان، شکست دادن پپ گواردیولا برای اولین بار یا آرتتا بخشی از روندی است که به عنوان مربی دنبال می کنم»
انتقام شخصی از آرسنال
بعد از سیتی توجه ویلا به حریف شنبه خود معطوف شد؛ آرسنال، صدرنشین لیگ و آخرین تیمی که ویلا را ۹ ماه پیش‌ازاین به شکل خارق‌العاده‌ای شکست داده بود.
گل به خودی در دقیقه ۹۳ و گل گابریل مارتینلی در دقیقه ۹۸. آزمون بزرگ دیگری بود، آزمون سخت‌تری از فصل پیش و آن باخت دردناک.
با محرومیت آرتتا از نشستن روی نیمکت، این فرصت مناسبی برای امری بود تا برای اولین‌بار با ویلا از کارفرمایان سابق خود انتقام بگیرد و این انتقام به زیباترین نحو و تسلط کامل انجام شد. از آغاز تا پایان.
امری پس از آن بازی دراماتیک در ماه مارچ، پس از اینکه تیمش دو بار از باشگاه سابق پیش افتاده بود اظهار کرد؛
بسیار ناامید کننده و خجالت آور، نمی توانیم به این شکل ادامه دهیم و چنین باختی در مقابل هوادارانمان داشته باشیم
مارس 2023، روزی که مارتینلی قلب ویلا را شکست
اما این بار وقت خلع سلاح کردن توپچی‌ها فرارسیده بود و ویلا، آرسنال را هم با قدرت هجومی که توپچی‌ها در نیمه اول نتوانستند از پس آن برآیند، منفجر کرد و در نیمه دوم، پشت‌به‌دیوار، با سینه جلو آمده و قدبلند ایستاد و ایستادگی کرد. ویلا تیم خوبی است که تمام عناصر مورد نیاز برای موفقیت را داراست.
آرسنال نتوانست جوابی در مقابل آنها پیدا کند، آرسنال دوباره خواهد آمد. اما در نوع خود، شکست سنگین و گرانی محسوب می‌شود. اینک آرسنال جایگاه خود را در اجلاس سران لیگ برتر به لیورپول سپرد و حالا، ارتتا نه‌تنها، نفس گرم ویلای امری را روی گردن خود احساس می‌کند؛ بلکه صدای گامهای سیتی گواردیولا می‌شنود.
از آن مبارزات سنگین‌وزنان بود که حتی تماشاگران را هم از شور متلاشی کرد. هیجان‌انگیز از ابتدا تا انتها. سراسر تنش
زمانی که گردوغبار و استرس فروکش کرد، مردانی با پیراهن‌های قرمز شرابی و آبی بازوهای برآمده خود را بالا گرفته بودند. هیچ‌چیزی نمی‌توانست این اجرای حماسی ویلا را تحت‌الشعاع قرار دهد و شادی معلم عصبی و نگران کاملاً قابل‌درک بود. آیا با جهش ویلا، ما نیز به همین شیوه واکنش نشان دادیم و خواهیم داد؛ شاید وقت آن است احترامی و اعتباری را که باید، به ویلانز نشان دهیم؟
راه درازی تا پایان جاده‌ی پر فراز و نشیب لیگ برتر ۲۴-۲۰۲۳ در پیش است، ولی تا همین جای کار هم کلاه خود را برای ویلای امری بر می‌دارم. کسی چه می‌داند پایان قصه چه خواهد بود، راهیابی به لیگ قهرمانان برای نخستین بار دستاورد تاریخی خواهد بود؛
"ولی اگر معجزه‌ای چون قهرمانی لسترسیتی کلودیو رانیری در لیگ برتر، یا عنوان ناباورانه تیم رون ساندرز در سال ۸۱ یا چیزی شبیه سحر و جادوی قهرمانی اروپا تیم تونی بارتون در سال ۸۲ در پیش داشته باشیم،مطمئن باشید کلاهم را برای استون ویلا به آسمان پرتاب خواهم کرد، …و به باد خواهم سپرد. هوای پرطراوت و تازه‌ام آرزوست."
جایگاه باشکوه هولت اند، در انتظار رویاهای بزرگ، بزرگ و بزرگتر...
