طرفداری | سرمربیان فوتبال پیش از ورود به نشست خبری پس از بازی، مقابل دوربینهای تلویزیونی قرار میگیرند. مصاحبه با شبکههای تلویزیونی مختلف گاهی این افراد را به دردسر میاندازد. یورگن کلوپ شب گذشته چنین موضوعی را تجربه کرد.
پس از شکست 4-3 لیورپول مقابل منچستریونایتد، یورگن کلوپ حداقل در مصاحبه با شبکه ITV مهربان بود. اما مرد آلمانی همیشه خونسردیاش را حفظ نمیکند. گزارش بدشانس شبکه Viaplay با پرسش در مورد تلاش بازیکنان لیورپول، خشم کلوپ را برانگیخت. کلوپ این سوال را «احمقانه» خواند و خطاب به گزارشگر رنگپریده گفت: حالت خوب نیست. او مصاحبه را نیمهکاره رها کرد.
کلوپِ عصبانی از جلوی دوربین میرود
این جدیدترین نمایش خشن مردی بود که او را به عنوان یکی از بهترینها در مصاحبههای تهاجمی پس از بازی میشناسیم. مصاحبههای عصبی و متشنج تبدیل به بخشی برای خالی کردن عصبانیت و محرف کردن توجهات از مشکلات تیم شده است. آنژ پوستکوعلو نیز آخر هفته جاری رویکرد مشابهی مقابل سوال منطقی گزارشگر اسکای اسپورتس به کار گرفت. پس از شکست سنگین 3-0 تاتنهام مقابل فولام، اما ساندرس از سرمربی استرالیایی پرسید «این باخت تا چه اندازه به امیدهای کسب سهمیه لیگ قهرمانان اروپا آسیب میزند؟». پوستکوعلو با کنایه جواب داد:
بله! به نظر میرسد که شانس ما به پایان رسید. برای کسب رتبه ششم رقابت خواهیم کرد.
حرکات سریع آنژ پوستکوعلو در حین مصاحبه مانند این بود که سر او را به برق متصل کردهاند.
مصاحبه با پوستکوعلو یکی از سختترین شغلهای فوتبال انگلیس است
رفتارهای تهاجمی پس از شکست تنها مختص به یورگن کلوپ نیست. در اسکاتلند، برندن راجرز به عنوان جانشین پوستکوعلو در سلتیک رفتار جنجالی مقابل جین لوییس، خبرنگار اسکای داشت. راجرز پس از پیروزی 3-1 مقابل مادرول با کنایه گفت: «داستانسراییهایی در مورد ما وجود داشت اما ما داستان خودمان را مینویسیم». خبرنگار اسکای از راجرز درخواست کرد کمی بیشتر توضیح دهد. سرمربی سلتیک پاسخ داد «دقیقا میدانی منظورم چیست». لوییس گفت که از هیچ چیزی اطلاع ندارد. راجرز با گفتن «تمام شد دختر خوب» مصاحبه را نیمهکاره رها کرد. سخنگوی یک شبکه فمنیستی اسکاتلند در این مورد گفته است: فکر میکردیم دایناسورها منقرض شدهاند!
تنها آنژ پوستکوعلو و برندن راجرز میتوانند بگویند اگر طرف مقابل آنها یک خبرنگار حرفهای مرد بود، میتوانستیم شاهد واکنش متفاوتی باشیم یا نه. با این حال میتوانیم از رویکرد دیوید مویس چیزهای زیادی بیاموزیم. او در مصاحبه با ویکی اسپارکس گفته بود «ممکن است به خاطر این که زن هستی، سیلی بخوری». بهتر از این هم میتوانید چین موضوعی را بیان کنید؟
البته اینطور هم نیست که مربیان فوتبال تنها با گزارشگران زن رفتار بدی دارند. یورگن کلوپ چنین رفتاری را در شخصیتش جای داده است. مارکوس باکلند از آمازون پرایم به کلوپ گفته بود «یورگن، بازی با پالاس در زمان موردعلاقهات برگزار میشود». سرمربی لیورپول پاسخ داده بود «حتی با وجود این که در فوتبال مشغول به کار هستی، درکی از این موضوع نداری. چرا باید دوباره توضیح دهم؟ بدون اطلاع اظهارنظر میکنی. البته من درک میکنم، فوتبال برای سرگرمی است!». کلوپ اخیرا به پاتریک دیویسون از اسکای هم «نیش» زد. او گفت «میتوانیم مصاحبه را متوقف کنیم چون فقط با افراد فوتبالی صحبت میکنم!».
مرد آلمانی در کنار چهره مثبت، گاها رویکرد خشنی با خبرنگاران دارد
قطعا میتوانیم با ناامیدی مربیهای شکست خورده ابراز همدری کنیم. هیچکس دوست ندارد پس از شکست، در حالی که عصبانی است، در مورد مشکلات محل کارش صحبت کند. با این حال، به نظر میرسد در تمامی این موارد یک نکته مشترک وجود دارد: افراد قدرتمند و ثروتمند، خبرنگاران جوانی که به اندازه آنها تاثیرگذار نیستند را آزار میدهند. باشگاههای بزرگ فوتبال، ارتشی از هواداران خود را در شبکههای اجتماعی دارند که آماده هستند با الفاظی مثل «بیاحترامی کردی» و «تو آشغالی» به خبرنگاران حمله کنند. این موضوع با توجه به جایگاه شخصیتها و سرمربیان منصفانه نیست.
نقش مصاحبهگر تلویزیونی پس از بازی عجیب است. از یک طرف، این افراد در راس حرفهی خودشان هستند و احتمالا برای کاری که از آن لذت میبرند، یعنی حضور در تلویزیون، دستمزد خوبی دریافت میکنند. میتوان آن را به عنوان یک کار بزرگ، یک موقعیت شغلی مورد نظر و با پرستیژ در نظر گرفت. از سوی دیگر، زندگی کاری شما به این بستگی دارد که به سراغ افرادی بروید که در بهترین حالت شما را یک دشمن ضروری میدانند و اغلب اوقات هم رفتار ناخوشایندی با شما دارند. نزدیکترین قیاسی که به ذهن میرسد، نگهبان باغ وحشی است که از حیوانات بزرگ مراقبت میکند: دیدن آنها از نزدیک باشکوه است، الهامبخش و یک امتیاز محسوب میشود، اما هر لحظه احتمال دارد سرتان را گاز بگیرند.
به قلم آلن تایرز از تلگراف