عرفان رمضان پوربازیهای این دو تیم همیشه جذاب بوده. من میتونم تیکههای از هر بخش از بازیهای که دیدم رو یاد آوری کنم:
فصل ۱۹۹۹/۲۰۰۰: به سبک انتقام!
اینو میتونم بهش انتقام بگم. وقتی رئال اولین بار به بایرن مونیخ تو اون سال خورد، چهار گل خورد. اما این شکست باعث شد تا رئال در آخر قهرمان لیگ قهرمانان بشه. تقابل دوباره در نیمهنهایی و انتقام باخت چهار گله و حذف بایرن و در آخر قهرمانی، بهترین شیرینی اون سال بود.
فصل ۲۰۰۱/۲۰۰۲: تلافی فصل نیمهنهایی ۲۰۰۱<br>
این بازی رالی بازگشتها بود. گل اول رئال، بعد بازگشت بایرن مونیخ و برد ۲-۱ در بازی رفت. اما بازی برگشت باز هم جادوی سانتیاگو برنابئو. گلزنی دار و دسته های گوتی و یاران و برد دو گله تو بازی برگشت، همیشه جزء خاطرات خوب من هستش.
فصل ۲۰۰۶-۲۰۰۷: ماراتن گل
با وجود حذف رئال تو اون فصل اما قطعا جزء جذاب ترین، نفسگیر ترین و پرمهیج ترین دیدار بود. البته تو بازی برگشت و درگیریهای دو تیم در دقایق آخر بازی از جمله خاطرات بهیادماندنی هستش.
فصل ۲۰۱۱-۲۰۱۲: تلخ ترین حذف رئال
معتقدم در این فصل هیچکسی جلودار رئال نبود. از خط حمله تا خط دفاع. همه چی عالی بود. فتح لالیگا، کوپا و در انتظار لیگ قهرمانان برای کسب سه گانه تاریخی. اما اون ضربات پنالتی لعنتی تو بازی برگشت و خراب کردن پنالتیهای رونالدو، کاکا، راموس و مصاحبه تلخ مورینیو...
فصل ۲۰۱۳-۲۰۱۴: طوفان آلیانز آرنا توسط کارلتو و شاگردان
این میتونه نتیجه چند سال حذف شدن و عدم قهرمانی در اروپا بشه. بعد از حذف تلخ ۲۰۱۲ تو برنابئو این فرصتی برای جبران بود. ولی جبران تو آلمان اونم تو آلیانز آرنا خیلی تعجب کننده بود. دبل رونالدو و راموس، خلق تصاویر ماندگار، شادی گلهای ماندگار و...
ببخشید زیاد شد😅 اما انقدر خاطره زیاده و تقابلهای دو تیم جذابه نمیشه ازشون گذشت.