میدان سیلبس، میدانی است که رئال مادرید جشن های خود را در آن می گیرد و امسال در صورت قهرمانی اسپانیا، جشن ملی در این میدان مادریدی برگذار خواهد شد. این موجب خشم هواداران بارسلونا شده است که چرا میدان جشن های رئال میدان جشن های ملی شده است.
از طرفی طرفداران اسپانیایی و حتی خارجی بارسلونا معتقد هستند افتخارات اسپانیا مدیون نسل طلایی بارسلونای گواردیولا است و رئال در خرید بازیکنان ارزش های ملی اسپانیا را فراموش کرده و فقط به خارجی ها فکر می کند.
این حواشی باعث می شود تا بین طرفداران دو تیم بحث شود که کدام یک به اسپانیا کمک بیشتری کرده است؟
در مورد نسل طلایی اسپانیا باید گفت که این تیم متشکل از راموس، کاسیاس و ژابی آلونسو از رئال مادرید به علاوه بازیکنان فراوان بارسلونا بود و دل بوسکه رئالی این تیم ملی را هدایت می کرد. درست است که ژابی در حد ژاوی و اینیستا نبود اما راموس به نظر بهترین مدافع دوران طلایی اسپانیا و کاسیاس یکی از سه دروازه بان برتر قرن به حساب می آِید.
پس نمی شود نقش رئال مادرید را در قهرمانی ها نادیده گرفت اما قطعا نقش بارسایی ها در نسل طلایی بیشتر بوده. مثلا در نیمه نهایی جام جهانی ارسال ژاوی برای پویول تک گل لاروخا را ساخت و در فینال هم آندرس اینیستای بزرگ کار را تمام کرد.
در مورد اینکه رئال و بارسلونا تا چه حد به بازیکنان وطن خود توجه دارند می شود دو مثال زد:
در دوران نسل طلایی اسپانیا و در حالی که یک ال کلاسیکوی پرستاره در حال برگذاری بود، بارسلونا به یک پیروزی سنگین و قاطع در سال 2010 رسید. در ترکیب شروع کننده دو تیم، بارسا با 8 اسپانیایی و رئال با تنها 3 بازیکن اسپانیایی ظاهر شد.
در ال کلاسیکوی آخر بارسلونا با دو اسپانیایی و رئال با یک اسپانیایی ظاهر شد. زمانی نسل طلایی اسپانیا روی دستان بارسلونا و البته تا حدودی رئال می چرخید اما امروز از بازیکنان شروع کننده نیمه نهایی یورو تنها یک بارسایی و یک رئالی حضور داشتند( ناچو و یامال)
اگر نسل طلایی دو تیم را دوران سرمربیگری زیدان و گواردیولا بدانیم باید بگوییم که بارسلونا توجه بیشتری به اسپانیایی ها داشته است و از این راه نتایج خوبی هم گرفته است.
همه شواهد نشان می دهد که اسپانیا مثل قبل به رئال و بارسا متکی نیست اما اگر بنا باشد بگوییم در حال حاضر نمایندگان کدام تیم بهتر بودند، قطعاجواب نمایندگان بارسلونا هستند. لامین یامال پایه گذار کامبک لاروخا مقابل خروس ها بود و پیش از این هم سه پاس گل ارسال کرده بود. در دریبل کردن جزء نفرات برتر تیم است و در مقابل، نمایندگان رئال به جز کارواخال عملکرد آنچنانی نداشتند.
در نهایت باید گفت نسل طلایی اسپانیا بیشتر به بارسلونا متکی بود تا رئال اما نمی شود از راموس، کاسیاس، آلونسو و دل بوسکه به این راحتی عبور کرد. این نسل کنونی اسپانیا اما متعلق به همه است. دنی اولمو ستاره لایپزیش است، فابیان رویس ستاره پاریس است، رودری ستاره سیتی است، یامال ستاره بارسلونا است و در آخر کارواخال هم ستاره رئال است. این تیم دیگر مختص بازیکنان غول های اسپانیایی نیست و متعلق به نمایندگان همه تیم ها است ولی با این وجود اگر بر اساس عملکرد صحبت کنیم یامال بهترین بازیکن یا دومین بازیکن تاثیر گذار بر عملکرد اسپانیا بوده است.
اینکه نقش رئال در قهرمانی های اسپانیا کم بوده ابدا نقطه ضعف نیست و رئال با همین بازیکنان چند ملیتی چندین بار قهرمان اروپا شده و اگر موفقیت تیم باشگاهی ملاک است طرفداران رئال هرگز نباید به این مسئله فکر کنند، چون پرافتخار ترین باشگاه فوتبال جهان را دارند.
بهانه مطرح شدن این بحث بردن جشن قهرمانی به میدان جشن های رئال بود. ستارگان بارسا و رئال در یک برنامه تلوزیونی بر سر این موضوع بحث کردند و هر دو سر اینکه میدان جشن باید عوض شود هم نظر بودند. این صحبت از این جهت خطرناک است که اسپانیا هنوز قهرمان نشده و ستارگان سر محل جشن دعوا می کنند. این به نوعی دست کم گرفتن سه شیر ها است و انگلیسی ها در طول جام نشان دادند که حریفان مغرور شده را تنبیه می کنند.
