ʜᴜᴅꜱᴏɴ ʜᴏʀɴᴇᴛ. . .
دوستان می‌گن ' بارسا چون لاماسیا رو داره باشگاه‌ش خودساخته است و در مقایسه با دیگر باشگاه‌ها ارزشمندتر هست ' اما قیاس کردن در این ملجاء اشتباه هست‌ش چون این مسئله برمی‌گرده به سیاست‌های هر باشگاه، و شما وقتی می‌تونی ساختارِ باشگاه‌ها رو با هم مقایسه کنی که سیاست‌هاشون در عرصه‌ی بازیکن‌پروری و نقل‌و‌انتقلات شبیه به باشه!
اما رئال و بارسا از سالِ ۲۰۰۰ سیاست‌ها و استراتژی‌شون دد این عرصه زمین تا آسمان با هم فرق میکرد...
رئال از سالِ ۲۰۰۰ پروژه‌ی کهکشانی‌ها رو توسط پرز کلید زد و ستاره‌هایی مثلِ؛ زیدان، روبرتو کارلوس، نازاریو، بکهام، فیگو و... رو خرید! و در سالِ ۲۰۰۰ و ۲۰۰۲ عنوانِ قهرمانیِ UCL رو کسب کردش و رئال به عنوانِ باشگاهِ قرن که اجتماعِ بازیکنانِ سوپراستار و بهترین‌شدن در تاریخ تاثیراتِ مثبتی در اقتصادِ باشگاه می‌ذاشت! اما در سال‌های بعد پرز نه به‌خاطرِ سیاست‌هایش بلکه به‌خاطره اینکه نتونست بازیکنان رو مدیریت کنه شکست خورد و هیه‌رو، مک‌منمن، ماکلله و... از تیم کنار گذاشته و دل‌بوسکه هم قراردادش تمدید نشد! و کی‌روش سُکان‌داره اون تیمِ پرستاره که نیاز به یه مربی کاربلد داشت رو به دست گرفت... و سال‌های بعدی هم مربیانی اومدند که یکی از یکی بدتر بودند اعم از؛ کاماچو، رامون، لوکزامبوزگو، رامون‌لوپز، شوستر، خوانده راموس و... که اون نسلِ طلایی به تبعِِ این مربیانِ افتضاح سوخت‌ش! و در نهایت مورینیو اومد و پروژه‌ی Galacticos دوباره کلید خورد پرز همون‌سال‌ها رفت سراغِ اسنایدر، روبن، و... و ۲۰۰۹ هم کاکا و رونالدو رو خرید و ژابی‌آلونسو هم در ترکیب‌ش داشت و چند سالِ بعد گرت‌بیل رو خریداری کرد و کهکشانی‌ها دوباره آغاز شد! و تونستن درر اوجِ بارسا رکوردارِ لیگ بشن و... و ۲۰۱۴ هم با اومدنِ آنجلوتی پس از ۱۴ سال قهرمانِ UCL بشن و این پروژه ادامه داشت تا سالِ ۲۰۲۰ که رئال میانگینِ سنی‌ش رفت بالایِ ۳۰ سال و با رشدِ پول‌های نفتیِ بنگاهِ ابوظبی و پی‌اس‌جی و نیوکاسلِ عربستانس مثلِ قبل توانایی رقابت در سطحِ سوپراستارها رو نداشت نیاز به یک دگرگونی داشت.
و اینجا پرز سیاست‌ش رو تغییر داد و رفت سراغِ بازیکنایِ جوون برزیلی و فارغ‌شدن از سوپراستارها... وینی‌سیوس، والورده، رودریگو، و... هر وقت هم تمرکزشون رو گذاشتن رو سوپراستارها باخت دادن مثلِ؛ یوویچ و هازارد!
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
این‌ورِ قضیه بارسا رو داریم که سیاست‌های مدیریتی‌ش ' مکتبی ' بود و ریشه در تاریخچه‌شون داشت و هنوز که هنوزه در قبالِ این سیاست‌ها انعطافِ مطلوب رو ندارند!
این تیم لاماسیا رو پرورش داد و تیمِ دورانِ طلایی‌شون رو از لاماسیایِ دهه‌ی ۸۰ و ۹۰ استخراج کرد از سرمربی و کمک‌مربی گرفته تا دروازه‌بان و مهاجم...
اما عملکردِ کلی‌شون در سطحِ آکادمی طبعاً از کاستیا بهتر بود چون سیاست‌هاشون هم حولِ محور آکادمی بود!
رئال با پروژه‌ی Galacticos موفقیت‌های تجاری و ورزشی زیادی کسب کرد و برندش رفت جزوه ۳ تا باشگاهِ برتر دنیا ۶ تا UCL گرفت و ۵ تا لالیگا کسب کرد! و بارسا هم با پروژه‌ی لاماسیا و مکتبی بودن‌ش ۴ تا UCL ( هرچند ۲۰۰۶ و ۲۰۱۵ رو خیلس نمی‌شه مکتبی دونست) و ۷ تا لیگ گرفت...
که اینجا می‌شه این‌گونه تفسیر کرد که پروژه‌ی Galacticos با همه‌ی معایب‌ش موفق‌تر بوده!
