اختصاصی طرفداری | صنعت بازی، مثل هر صنعت بزرگ دیگری، پر از اصطلاحات تخصصی، مخفف‌ها و عباراتی است که ممکن است برای افراد تازه وارد گیج‌کننده باشد.
این اصطلاحات به اعضای صنعت گیم کمک می‌کنند تا سریع‌تر و دقیق‌تر با هم ارتباط برقرار کنند، اما برای کسانی که تازه به این حوزه وارد می‌شوند، درک آنها می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. اگر شما هم به جهان گیم علاقه‌مند هستید، این واژه‌نامه به شما کمک می‌کند تا با اصطلاحات مهم این صنعت آشنا شوید.
در این واژه‌نامه، به جای اصطلاحات خیلی تخصصی، بر روی واژه‌هایی تمرکز شده است که معمولا در مطالب مربوط به صنعت گیم می‌توان مشاهده کرد. اگر به اصطلاح دیگری برخورد کردید که معنی آن را نمی‌دانید در بخش نظرات آن را بنویسید تا سریع آن را به این واژه‌نامه اضافه کنیم.
در ابتدا به سراغ تعریف دو واژه مهم «فریم ریت» و «ری تریسینگ» می‌رویم که در سال‌های اخیر به واژه‌های بسیار پرکاربرد در صنعت گیم تبدیل شده‌اند.
اصطلاح فریم ریت یا FPS یا «فریم بر ثانیه»
تفاوت نرخ فریم‌های مختلف بر روان بودن حرکت
فریم ریت یا نرخ فریم (Frame Rate) در بازی‌های ویدیویی به تعداد تصاویری گفته می‌شود که در هر ثانیه بر روی صفحه نمایش شما نمایش داده می‌شوند. هر یک از این تصاویر ثابت را یک فریم می‌نامیم. هرچه تعداد این فریم‌ها در هر ثانیه بیشتر باشد، حرکت‌ها در بازی روان‌تر و طبیعی‌تر به نظر می‌رسند.
به زبان ساده‌تر، زمانی که 30 فریم در ثانیه دریافت می‌کنیم، یعنی در هر ثانیه تصاویر 30 بار در صفحه نمایش ظاهر می‌شوند. فریم ریت تعیین می‌کند که یک بازی چقدر روان و بدون لگ اجرا می‌شود. هرچه فریم ریت بالاتر باشد، حرکت شخصیت‌ها و اشیاء در بازی روان‌تر و طبیعی‌تر به نظر می‌رسد.
این امر باعث می‌شود که تجربه بازی لذت‌بخش‌تر شود و بازیکن بتواند بهتر در بازی غرق شود. همچنین فریم ریت بالا به کاهش تاخیر (Latency) کمک می‌کند. تاخیر به زمانی گفته می‌شود که بین فشردن یک دکمه و مشاهده‌ی نتیجه‌ی آن بر روی صفحه نمایش می‌گذرد. تاخیر پایین برای بازی‌های رقابتی بسیار مهم است.
در نهایت فریم ریت بالا به وضوح تصویر نیز کمک می‌کند. در فریم ریت‌های پایین، هنگام حرکت سریع اشیاء، ممکن است تاری حرکت مشاهده شود که بر روی وضوح تصویر تأثیر می‌گذارد. میزان قدرت پردازنده گرافیکی یا GPU، رزولوشن تصویر و حزئیات گرافیکی بازی از عواملی است که بر نرخ فریم ریت تأثیر می‌گذارد.
| نرخ فریم |
ویژگی |
| 30 فریم به پایین |
این فریم ریت به هیچ عنوان مناسب بازی‌های ویدیویی نیست و بدون شک، باعث لگ و کندی بازی می‌شود.از این نرخ فریم بیشتر برای سینما و تلویزیون مورد استفاده قرار می‌گیرد. |
| 30 فریم بر ثانیه |
این فریم ریت برای بازی‌های ویدیویی قابل قبول است. اما کیفیت و سرعت ایده‌آلی به شما نمی‌دهد و ممکن است برای گیمرهای حرفه‌ای مناسب نباشد. |
| 60 فریم بر ثانیه |
در این فریم ریت می‌توانید بازی‌های خود را به صورت روان اجرا کنید و نهایت لذت را ببرید. کنسول پلی استیشن 4 و بیشتر کنسول‌های نسل هشتم، نرخ 60 فریم بر ثانیه را به شما می‌دهد. |
| 120 فریم بر ثانیه |
این نرخ فریم برای گیمرهای حرفه‌ای بسیار مناسب است. شما می‌توانید با این نرخ فریم در انواع مسابقات شرکت کنید و بهترین عملکرد را در بازی‌های بتل رویال به ارمغان بیاورید. پلی استیشن 5 و بسیاری از کنسول‌های نسل نهم، فریت ریت 120 را پوشش می‌دهند. |
اصلاح Ray Tracing یا «ری تریسینگ»
تاثیر ری تریسینگ در نورپردازی محیط
فناوری ری تریسینگ یا رهگیری پرتو (Ray Tracing) یکی از مورد بحث ترین مواردی است که در دنیای گیم به آن بر می خوریم. این فناوری نوعی تکنولوژی پیشرفته برای رندر کردن نور و سایه‌های یک صحنه به شکل دنیای واقعی است!
در حقیقت به زبانی بسیار ساده ری تریسینگ روشی جدید و پیشرفته برای نمایش نور و سایه در بازی‌های کامپیوتری و فیلم‌ها است. این تکنولوژی باعث می‌شود که تصاویر بسیار واقعی‌تر و طبیعی‌تر به نظر برسند.
تصور کنید که یک اتاق تاریک دارید و یک چراغ قوه در دستتان است. وقتی چراغ قوه را روشن می‌کنید، نور به اطراف می‌تابد و روی اشیا مختلف می‌افتد. سایه‌ها شکل می‌گیرند و اشیاء براق، نور را بازتاب می‌دهند و به این ترتیب شما می‌توانید به شکل بهتری محیط را ببینید. ری تریسینگ هم همین کار را در کامپیوتر انجام می‌دهد.
در حقیقت، ری تریسینگ با دنبال کردن مسیر هر پرتو نور از منبع نور (مثل خورشید یا یک لامپ) تا چشمان ما کار می‌کند. این پرتوها با برخورد به اشیاء، بازتاب می‌شوند، شکسته می‌شوند یا جذب می‌شوند. کامپیوتر با محاسبه تمام این تعاملات، تصویری بسیار دقیق و واقع‌گرایانه ایجاد می‌کند.
این فرایند بار پردازشی بسیار سنگینی را به دنبال دارد که دستیابی به آن در سیستم‌های خانگی تا چند سال پیش غیر ممکن بود. البته کمپانی‌هایی مانند پیکسار با استفاده از ابر کامپیوترهای خود ری تریسینگ را در انیمیشن‌ها اعمال می‌کردند و خروجی نهایی را با این تکنیک ارائه می‌دادند. اما پس از معرفی کارت گرافیک های RTX شرکت Nvidia در سال 2018 قضیه به کلی تغییر کرد و این فناوری پای خود را در بازی‌های کامپیوتری باز کرد.
امروزه ری تریسینگ تنها توسط انویدیا ارائه نمی‌شود و کمپانی AMD نیز در کارت‌های گرافیک پرچمدار خود این فناوری را ارائه می‌دهد.
برای اینکه بتوانید یک بازی را در حالت Ray Tracing اجرا کنید، علاوه بر سخت افزار قدرتمند نیاز به یک بازی با پشتیبانی از ری تریسینگ خواهید داشت، بسیاری از بازی های نسل نهمی از این قابلیت پشتیبانی می کنند.
اصطلاحات بازی‌های آنلاین
لوت باکس معروف در بازی سوپر ماریو
اصطلاح Noob یا «نوب»:
واژه «newbie» به معنی فردی است که در فعالیتی خاص تازه‌کار و نابلد باشد و کلمه Noob از این واژه گرفته شده است. البته این واژه تفاوت‌هایی با هم دارند. کلمه newbie به شخص تازه‌کاری گفته می‌شود که مایل به یاد گرفتن و بهتر شدن در بازی است، هرچند noob یا n00b شخص تازه‌کار یا کم مهارتی است که نمی‌خواهد بازی را یاد گرفته و معمولا رفتار بدی با بقیه بازیکنان دارد.
اصطلاح Cheat/Hack یا «چیت»:
به بازیکنی گفته می‌شود که با استفاده از تقلب، سعی می‌کند در رقابت پیروز شوند. این مدل از تقلب با استفاده از دستگاه یا نرم افزار هایی صورت می‌گیرد که قوانین بازی ها را دور می‌زنند. به طور مثال، بدون نیاز به هدف گیری دقیق با استفاده از چیت، می‌توان به راحتی به سر حریف شلیک کرد.
اصطلاح Camper یا «کمپر»:
بازیکنانی که در بازی‌های آنلاین زیر پله ها، گوشه ها، داخل بوته و روی درختان پنهان شده‌اند و با این روش، بدون اینکه متوجه آنها شوید در کسری از ثانیه شما را می‌کُشند.
اصطلاح Toxic یا «تاکسیک»:
بازیکنانی که، رفتار های آزار دهنده دارند. مانند فریادزدن‌های مکرر، به کار بردن کلمات زشت و زننده و گلایه‌های زیاد از هم‌تیمی‌ها.
اصطلاح Player یا «بازیکن»:
پلیر در لغت به معنی بازیکن است. به افرادی یک بازی را بازی می کنند پلیر همان بازی می گویند.
اصطلاح Loot یا «لوت»:
آیتم های داخل بازی، به طور مثال؛ مانند تفنگ‌ها و شمشیرها، آیتم های که باعث بازیابی سلامتی شما می‌شوند و معجون هایی که به شما قدرت می‌دهند.
اصطلاح Ping یا «پینگ»:
پینگ، زمان ارسال اطلاعات بازی و دریافت آن از سرور، بر حسب میلی ثانیه است؛ که هر چه کمتر باشد بهتر است.
اصطلاح HP یا «میزان سلامتی»:
یا به صورت کامل health points میزان سلامتی شما در بازی، که به صورت یک نوار پر نمایش داده می‌شود هر چه بیشتر آسیب ببینید این نوار خالی تر می‌شود؛ تا جایی که ممکن است، بمیرید.
اصطلاح XP یا «تجربه»:
اصطلاح XP یا «experience points» امتیازی است که بر اساس تجربه خود در بازی کسب می‌کنید. این امتیازات بر حسب سیستم بازی باعث افزایش سطح شما می‌شوند، یا اینکه می‌توانید با آنها آیتمی در بازی دریافت کنید.
اصطلاح Aimbot:
نوعی نرم افزار تقلب غیرقانونی که به بازیکن امکان هدف گیری دقیق و حتی خودکار را می‌دهد، به صورتی که با وارد شدن دشمن بدون نیاز به زحمتی، هدف به راحتی روی نقاط حساس مانند سر قرار می‌گیرد.
اصطلاح Pro Player یا «پرو پلیر»:
پرو دقیقا نقطه مقابل نوب می باشد. هر چقدر که افراد تیم از نوب‌ها فراری هستند به همان اندازه از بودن یک پرو پلیر در تیم لذت می‌برند. پرو به کسی می گویند که به درجات بالایی از مهارت در بازی رسیده باشند.
اصطلاح Trophy یا «تروفی»:
اگر به گشت و گزار در دنیای گیم علاقمند هستید. تبریک می گویم شما به راحتی می توانید صاحب تروفی‌های خوبی بشوید. تروفی در لغت‌نامه به معنی جایزه و جایزه گرفتن است. تروفی‌ها به دو صورت به دست می آیند:
1. با گشت و گذار و رد کردن مراحل سخت و فرعی و کشف کردن چیز‌های جدید و متنوع.
2. برخی تروفی ها هم خود به خود به دست می‌آیند و به صورت پیش فرض در بازی قرار داده شده‌اند.
اصطلاحات تخصصی صنعت بازی
منظور از بازی‌های AAA چیست؟
اصطلاح AAA (تریپل A):
بازی‌هایی با بودجه‌های بسیار بالا و کیفیت تولید بسیار بالا؛ این بازی‌ها معمولاً توسط بزرگترین استودیوهای بازی‌سازی ساخته می‌شوند و از نظر گرافیک، صداگذاری، داستان و گیم‌پلی بسیار پیشرفته هستند. برای ساخت این بازی‌ها، صدها یا حتی هزاران توسعه‌دهنده به مدت چند سال کار می‌کنند و بودجه‌های چندین میلیون دلاری صرف آنها می‌شود.
اصطلاح AI یا «هوش مصنوعی»:
به شخصیت‌هایی در بازی گفته می‌شود که به جای بازیکن، توسط نرم‌افزار بازی کنترل می‌شوند. این شخصیت‌ها معمولاً NPC یا «شخصیت‌های غیربازیکن» نامیده می‌شوند. هوش مصنوعی به این شخصیت‌ها اجازه می‌دهد تا تصمیمات مستقل بگیرند، به محیط واکنش نشان دهند و با بازیکن تعامل کنند.
اصطلاح Alpha یا «نسخه آلفا»:
نسخه‌ی اولیه از یک بازی ویدیویی است که هنوز در مراحل ابتدایی توسعه قرار دارد. این نسخه معمولاً ناقص است و مشکلات فنی زیادی دارد. با این حال، آلفا به توسعه‌دهندگان کمک می‌کند تا مشکلات بازی را شناسایی کنند و قبل از انتشار رسمی، بازی را بهبود بخشند.
اصطلاح Analytics یا «آنالیز»:
به داده‌هایی گفته می‌شود که بازی از رفتار بازیکنان جمع‌آوری می‌کند. این داده‌ها شامل اطلاعاتی مانند مدت زمان بازی، مراحل طی شده، آیتم‌های خریداری شده و غیره می‌شود. توسعه‌دهندگان از این داده‌ها برای بهبود تجربه بازی، تعادل بازی و همچنین برای طراحی استراتژی‌های بازاریابی استفاده می‌کنند.
اصطلاح Animator یا «انیماتور»:
هنرمندی است که با استفاده از نرم‌افزارهای تخصصی، به شخصیت‌های بازی زندگی می‌بخشد. آنها حرکات مختلفی مانند راه رفتن، دویدن، پریدن و حتی حالات چهره را برای شخصیت‌ها طراحی می‌کنند. به عبارت ساده‌تر، انیماتورها به شخصیت‌های بازی روح می‌دمند.
اصطلاح ARPG یا «بازی نقش‌آفرینی اکشن»:
ژانری از بازی‌های ویدیویی است که ترکیبی از دو سبک محبوب، یعنی بازی‌های نقش‌آفرینی و بازی‌های اکشن است. در این بازی‌ها، بازیکن نقش یک شخصیت را بر عهده می‌گیرد و با ارتقای شخصیت خود، قدرت و مهارت‌هایش را افزایش می‌دهد. همزمان، باید در نبردهای سریع و هیجان‌انگیز با دشمنان مبارزه کند. بازی‌هایی مثل Diablo و God of War نمونه‌های بارز این ژانر هستند.
اصطلاح Asset یا «دارایی»:
به هر چیزی که در ساخت یک بازی استفاده می‌شود، دارایی گفته می‌شود. این شامل مدل‌های سه‌بعدی شخصیت‌ها و محیط‌ها، بافت‌ها، انیمیشن‌ها، صداها، موسیقی و حتی کدهای برنامه‌نویسی می‌شود. به عبارت دیگر، هر چیزی که برای ساخت دنیای بازی نیاز باشد، یک دارایی محسوب می‌شود.
اصطلاح Balance یا «تعادل»:
فرایند تنظیم دقیق مکانیزم‌های بازی به گونه‌ای است که نه خیلی سخت و نه خیلی آسان باشد. هدف از تعادل، ایجاد یک تجربه بازی لذت‌بخش است که بازیکنان را به چالش بکشد اما ناامیدشان نکند. این شامل تنظیم مواردی مانند میزان سختی دشمنان، مقدار پاداش‌ها، سرعت پیشرفت بازی و غیره می‌شود.
اصطلاح Beta یا «نسخه بتا»:
نسخه‌ای آزمایشی از یک بازی است که قبل از انتشار رسمی در اختیار گروهی از بازیکنان قرار می‌گیرد. هدف از مرحله‌ی بتا، جمع‌آوری بازخورد از بازیکنان و رفع باگ‌های احتمالی بازی است. نسخه‌های بتا معمولاً ویژگی‌های کامل بازی را ندارند و ممکن است برخی از بخش‌ها هنوز در حال توسعه باشند.
اصطلاح Bug یا «خطا»:
به هرگونه خطا یا نقص فنی در بازی گفته می‌شود که باعث می‌شود بازی به درستی کار نکند. باگ‌ها می‌توانند به اشکال مختلفی ظاهر شوند، از جمله توقف ناگهانی بازی، نمایش نادرست گرافیک، عملکرد غیرمنتظره‌ی شخصیت‌ها و غیره.
اصطلاح Build یا «نسخه»:
به هر نسخه خاصی از یک بازی گفته می‌شود. در طول فرآیند توسعه‌ی یک بازی، توسعه‌دهندگان به طور مداوم تغییراتی در بازی ایجاد می‌کنند و هر بار که تغییراتی ایجاد می‌شود، یک نسخه‌ی جدید ساخته می‌شود. هر نسخه دارای یک شماره‌ی منحصر به فرد است که به توسعه‌دهندگان کمک می‌کند تا پیشرفت بازی را پیگیری کنند.
اصطلاح Character Modeler یا «مدل‌ساز شخصیت»:
هنرمندی است که با استفاده از نرم‌افزارهای تخصصی، شخصیت‌ها و موجودات بازی را به صورت سه‌بعدی طراحی و می‌سازد.
اصطلاح Cloud Gaming یا «بازی ابری»:
تکنولوژی نوینی در دنیای بازی است که به بازیکنان اجازه می‌دهد بدون نیاز به سخت‌افزار قدرتمند، بازی‌ها را به صورت زنده و مستقیم از سرورهای بازی اجرا کنند. این تکنولوژی به اینترنت پرسرعت نیاز دارد.
اصطلاح Source Code یا «کد منبع»:
مجموعه‌ای از دستورات کامپیوتری است که برای اجرای یک بازی نوشته می‌شود. این کدها با استفاده از زبان‌های برنامه‌نویسی مختلف و معمولاً توسط برنامه‌نویسان بازی ایجاد می‌شوند، اما گاهی اوقات هنرمندان فنی یا سایر اعضای تیم نیز در این فرآیند مشارکت دارند.
اصطلاح Cross platform Development یا «توسعه چندپلتفرمی»:
فرایندی است که در آن یک بازی به گونه‌ای طراحی و ساخته می‌شود که بتوان آن را روی انواع مختلف دستگاه‌ها و سیستم‌عامل‌ها اجرا کرد. مثلاً یک بازی چندپلتفرمی می‌تواند هم روی کامپیوترهای شخصی، هم کنسول‌های بازی و هم تلفن‌های همراه اجرا شود.
اصطلاح Crunch یا «فشار کاری شدید»:
دوره‌ای از زمان در توسعه بازی است که تیم توسعه با فشار کاری بسیار زیادی برای رسیدن به یک مهلت زمانی مشخص روبرو می‌شود. این دوره معمولاً با ساعات کاری طولانی، استرس زیاد و گاهی اوقات فرسودگی شغلی همراه است.
اصطلاح Cutscene یا «کات‌سین»:
صحنه‌های انیمیشنی پیش‌ساخته‌شده‌ای هستند که در طول بازی نمایش داده می‌شوند و در آنها کنترل بازی موقتاً از دست بازیکن خارج می‌شود. کات‌سین‌ها معمولاً برای روایت داستان، نمایش اتفاقات مهم یا ایجاد تنوع در گیم‌پلی استفاده می‌شوند و اغلب از نظر بصری بسیار جذاب هستند.
اصطلاح Debugging یا «رفع اشکال»:
فرآیندی است که در آن برنامه‌نویسان به دنبال پیدا کردن و برطرف کردن خطاها یا باگ‌هایی هستند که در کد یا عملکرد یک بازی وجود دارد. این خطاها می‌توانند باعث ایجاد مشکلات مختلفی از جمله توقف ناگهانی بازی، نمایش نادرست گرافیک یا رفتار غیرمنتظره شخصیت‌ها شوند.
اصطلاح DLC یا «محتوای قابل دانلود»:
به معنای محتوای اضافی است که بعد از انتشار اصلی یک بازی، به صورت جداگانه و معمولاً با پرداخت هزینه در دسترس بازیکنان قرار می‌گیرد. این محتوا می‌تواند شامل مراحل جدید، شخصیت‌های جدید، سلاح‌های جدید، لباس‌های جدید و یا هر چیز دیگری باشد که تجربه بازی را غنی‌تر کند.
اصطلاح Developer یا «توسعه دهنده»:
توسعه‌دهنده بازی ویدیویی یک توسعه‌دهنده نرم‌افزار است که در توسعه بازی‌های ویدیویی و فرایند و رشته‌های مربوط به آن تخصص دارد. یک توسعه دهنده بازی می‌تواند کسی باشد که تمام وظایف را به تنهایی بر عهده می‌گیرد یا یک شرکت بزرگ باشد که مسئولیت‌ها را میان کارکنان خود در رشته‌هایی مانند برنامه‌نویسی، طراحی، هنر، آزمایش و غیره تقسیم می‌کند. بیشتر شرکت‌های توسعه بازی دارای پشتیبانی مالی ناشر بازی‌ها ویدیویی و بازاریابی هستند.
اصطلاح 1P یا First party یا «توسعه داخلی»:
به بازی‌هایی گفته می‌شود که توسط شرکتی ساخته و منتشر می‌شوند که مالکیت معنوی (IP) آن بازی را در اختیار دارند. به عبارت ساده‌تر، شرکتی که ایده اصلی بازی را خلق کرده، آن را می‌سازد و خود نیز آن را به بازار عرضه می‌کند. این در مقابل بازی‌های third party قرار می‌گیرد که توسط شرکت‌های دیگر ساخته می‌شوند و توسط ناشران مختلف منتشر می‌شوند.
اصطلاح FMV یا Full motion Video «فیلم با حرکت کامل»:
به کلیپ‌های ویدیویی با کیفیت بالا گفته می‌شود که در طول بازی برای پیشبرد داستان استفاده می‌شوند. این کلیپ‌ها معمولاً صحنه‌هایی را نشان می‌دهند که با استفاده از موتور بازی ایجاد آنها دشوار یا غیرممکن است، مانند صحنه‌های سینمایی با کیفیت بالا یا گفتگوهای طولانی بین شخصیت‌ها.
اصطلاح Free To Play یا «رایگان با خریدهای درون‌برنامه‌ای»:
به بازی‌هایی گفته می‌شود که در ابتدا به صورت رایگان قابل بازی هستند، اما برای دسترسی به برخی ویژگی‌ها، سطوح، آیتم‌ها یا امکانات خاص، از بازیکنان هزینه دریافت می‌شود. این خریدها به صورت درون‌برنامه‌ای انجام می‌شود و اختیاری هستند. این مدل کسب‌وکار در مقابل مدل پریمیوم (Premium) قرار می‌گیرد که در آن بازیکن باید هزینه کامل بازی را پرداخت کند تا به تمام محتوا دسترسی داشته باشد.
اصطلاح Game Engine یا «موتور بازی‌سازی»:
یک نرم‌افزار جامع یا مجموعه‌ای از ابزارهای قدرتمند است که به عنوان ستون فقرات ساخت بازی‌های ویدیویی عمل می‌کند. این موتورها با فراهم کردن یک محیط یکپارچه برای توسعه‌دهندگان، فرآیند خلق بازی‌ها را تسهیل می‌کنند. از برنامه‌نویسان و طراحان گرفته تا هنرمندان گرافیک، هر یک از اعضای تیم توسعه می‌توانند از ابزارهای تخصصی موجود در موتور بازی برای ایجاد بخش‌های مختلف بازی استفاده کنند.
اصطلاح Game Genre یا «ژانر بازی»:
یک طبقه‌بندی است که بازی‌های ویدیویی را بر اساس ویژگی‌های مشترک آنها مانند سبک بازی، داستان، محیط و مکانیزم‌های کنترل دسته‌بندی می‌کند. این طبقه‌بندی به گیمرها کمک می‌کند تا بازی‌هایی را که با علایق آنها سازگارتر هستند، پیدا کنند.
اصطلاح Game Tester یا «تستر بازی»:
فردی است که وظیفه پیدا کردن و گزارش کردن اشکالات و نواقص موجود در یک بازی در حال توسعه را بر عهده دارد. تسترها با بازی کردن مکرر و دقیق بازی، به تیم توسعه کمک می‌کنند تا محصول نهایی با کیفیت‌تری را ارائه دهند.
اصطلاح Gamification «سرگرمی در بازی‌سازی»:
استفاده خلاقانه از عناصر و مکانیزم‌های بازی برای افزایش جذابیت و تعامل در فعالیت‌های غیربازی است. به عبارت دیگر، بازی‌سازی به این معناست که عناصر سرگرم‌کننده و چالش‌برانگیز بازی‌ها را به حوزه‌های دیگری مانند آموزش، بازاریابی و شبکه‌های اجتماعی وارد کنیم. برای مثال، اضافه کردن سیستم امتیازدهی، سطوح و پاداش‌ها به یک اپلیکیشن آموزشی می‌تواند انگیزه یادگیری کاربران را افزایش دهد.
اصطلاح glitch یا «گلیچ»:
اشکال سخت‌افزاری یا گلیچ، یک نقص در طراحی، ساخت و یا عملکرد در بازی‌های ویدیویی است که باعث انجام عملیات اشتباه می‌شود. گلیچ، معمولا یک ایراد زودگذر است نه یک عیب اساسی و با باگ متفاوت است.
اصطلاح Indie «مستقل»:
توسعه‌دهنده بازی مستقل؛ فرد یا گروهی که بدون وابستگی به شرکت‌های بزرگ بازی‌سازی، به صورت مستقل بازی می‌سازند. این افراد اغلب با بودجه‌های محدودتر کار می‌کنند و ایده‌های نوآورانه‌تری را دنبال می‌کنند.
شرکت بازی‌سازی مستقل؛ شرکت کوچکی که به صورت مستقل عمل می‌کند و تحت مالکیت هیچ شرکت بزرگ‌تری نیست. این شرکت‌ها معمولاً انعطاف‌پذیری بیشتری دارند و می‌توانند به سرعت به تغییرات بازار واکنش نشان دهند.
اصطلاح IP یا Intellectual Property یا «مالکیت فکری»:
این اصطلاح به دارایی‌های نامشهود و ارزشمندی اطلاق می‌شود که حاصل خلاقیت و نوآوری افراد هستند. در صنعت بازی، IP به ایده‌های اصلی و منحصر به فردی مانند داستان بازی، شخصیت‌ها، جهان بازی و المان‌های بصری آن اشاره دارد. این دارایی‌ها از نظر قانونی قابل محافظت هستند و می‌توانند منبع درآمد بسیار خوبی برای سازندگان بازی باشند. به عنوان مثال، یک شرکت بازی‌سازی می‌تواند از IP خود برای ساخت بازی‌های دنباله دار، محصولات جانبی مانند کتاب‌ها و فیلم‌ها، یا حتی پارک‌های موضوعی استفاده کند.
اصطلاح Launch Day یا «روز عرضه»:
روزی که یک بازی ویدیویی پس از تکمیل شدن، برای اولین بار در دسترس عموم قرار می‌گیرد و بازیکنان می‌توانند آن را خریداری و تجربه کنند.
اصطلاح Level Designer یا «طراح سطح»:
شخصی که مسئول طراحی و ساخت سطوح مختلف یک بازی است. این شامل ایجاد چالش‌ها، تعیین مسیر حرکت بازیکن، طراحی محیط‌ها و قرار دادن عناصر تعاملی در بازی می‌شود.
اصطلاح Localizer یا «محلی‌ساز»:
فردی که متون، دیالوگ‌ها و سایر محتوای بازی را برای عرضه در یک منطقه یا کشور خاص، متناسب با زبان، فرهنگ و قوانین آن منطقه، ترجمه و تطبیق می‌دهد. این کار شامل تغییر نام‌ها، اصطلاحات، واحدهای اندازه‌گیری و حتی برخی عناصر بصری می‌شود.
اصطلاح Mechanics یا «مکانیک بازی»:
قوانین و سیستم‌هایی که نحوه تعامل بازیکنان با بازی را تعیین می‌کنند. به عبارت ساده‌تر، این‌ها همان اعمالی هستند که بازیکن می‌تواند در بازی انجام دهد، مانند پریدن، خم شدن، استفاده از جادو یا مبارزه با شمشیر. مکانیک بازی هسته اصلی هر بازی است و تجربه بازی را شکل می‌دهد.
اصطلاح Metaverse یا «متاورس»:
دنیای مجازی سه‌بعدی و تعاملی که افراد زیادی می‌توانند به صورت همزمان در آن حضور داشته باشند و با هم ارتباط برقرار کنند. این فضا اغلب از طریق اینترنت قابل دسترسی است و کاربران می‌توانند به صورت آواتارهای سه‌بعدی در آن حضور یابند.
اصطلاح Milestone یا «مرحله‌ی مهم»:
نقطه عطف یا هدف مشخصی که در طول توسعه یک بازی تعیین می‌شود. تیم توسعه موظف است تا در تاریخ مشخصی به این هدف برسد. مراحل مهم به تیم کمک می‌کند تا پیشرفت پروژه را بهتر دنبال کنند و مطمئن شوند که بازی در موعد مقرر منتشر می‌شود.
اصطلاح Mod:
ناظر یا «Moderator»: شخصی که بر نحوه‌ی گفتگو و تعامل بازیکنان در بازی یا فروم‌های مربوط به بازی نظارت می‌کند و اطمینان حاصل می‌کند که همه با احترام و رعایت قوانین با هم ارتباط برقرار کنند.
اصلاحیه «Modification»: تغییراتی که بازیکنان می‌توانند در بازی ایجاد کنند. این تغییرات می‌تواند شامل تغییر ظاهر بازی، اضافه کردن مراحل جدید، یا تغییر در نحوه‌ی عملکرد بازی باشد.
اصطلاح Monetization یا «درآمدزایی»: روش‌هایی که برای کسب درآمد از یک بازی استفاده می‌شود. این روش‌ها شامل فروش بازی، نمایش تبلیغات در بازی و فروش آیتم‌های درون‌برنامه‌ای است.
اصطلاح Motion Capture یا «موشن کپچر»:
تکنیکی برای ضبط حرکات یک بازیگر واقعی و استفاده از آن حرکات برای متحرک‌سازی شخصیت‌های بازی. این تکنیک به انیماتورها کمک می‌کند تا حرکات طبیعی‌تری را به شخصیت‌های بازی بدهند.
اصطلاح Multiplayer یا «چند نفره»:
حالت بازی که به چندین نفر اجازه می‌دهد به صورت همزمان و از طریق دستگاه‌های مختلف با هم بازی کنند.
اصطلاح NPC یا Non player Character یا «شخصیت غیربازیکن»:
شخصیت‌هایی در بازی هستند که توسط خود بازی کنترل می‌شوند و بازیکنان نمی‌توانند آنها را مدیریت کنند. به عبارت دیگر، این شخصیت‌ها توسط هوش مصنوعی هدایت می‌شوند.
اصطلاح Optimization یا «بهینه‌سازی»:
فرایندی است برای بهبود کدهای بازی به منظور افزایش کارایی آن. بهینه‌سازی می‌تواند منجر به افزایش نرخ فریم، کاهش حجم بازی، کاهش مصرف حافظه و باتری دستگاه و غیره شود.
اصطلاح Playtesting یا «آزمایش بازی»:
فرآیند بازی کردن بازی توسط افراد مختلف و ارائه بازخورد به تیم توسعه‌دهنده است. این بازخوردها به تیم کمک می‌کنند تا بازی را از نظر سرعت، نحوه کنترل، سختی، و جذابیت کلی بهبود دهند.
اصطلاح Porting یا «پورت کردن»:
فرآیند سازگار کردن یک بازی برای اجرا روی پلتفرم‌های دیگر، مانند کنسول‌های بازی مختلف یا سیستم‌عامل‌های گوناگون.
اصطلاح Premium یا «پرمیوم»:
نوعی بازی که برای دسترسی به آن باید هزینه پرداخت شود. برخلاف بازی‌های رایگان (فریمیوم) که دارای خریدهای درون‌برنامه‌ای هستند، در بازی‌های پرمیوم تمام محتوا از ابتدا در اختیار بازیکن قرار می‌گیرد.
اصطلاح Pre-production یا «پیش‌تولید»:
مرحله اولیه توسعه یک بازی که در آن ایده‌های اصلی بازی شکل می‌گیرند، طرح‌های اولیه طراحی می‌شوند و بودجه و تیم توسعه مشخص می‌شوند.
اصطلاح Publisher یا «ناشر»:
شرکتی که وظیفه انتشار و عرضه بازی به بازار را بر عهده دارد. ناشران معمولاً مسئولیت‌های مختلفی از جمله بازاریابی، فروش، پشتیبانی مشتری و غیره را نیز برعهده می‌گیرند.
اصطلاح QA (Quality Assurance) یا «تضمین کیفیت»:
تیمی تخصصی در استودیوهای بازی‌سازی است که وظیفه اصلی آن اطمینان از کیفیت بالای بازی پیش از انتشار به بازار است. اعضای این تیم با دقت تمام، بازی را از نظر وجود باگ‌ها، ایرادات فنی و هرگونه مشکلی که ممکن است تجربه بازی را برای کاربران نهایی خراب کند، بررسی می‌کنند. هدف نهایی تیم QA، ارائه یک محصول نهایی با بالاترین استانداردهای کیفی و رضایت‌مندی مشتریان است.
اصطلاح Royalty یا «حق امتیاز»:
درآمدی است که توسعه‌دهندگان بازی بر اساس فروش و موفقیت تجاری بازی دریافت می‌کنند. به عبارت ساده‌تر، هر بار که یک نسخه از بازی فروخته شود، بخشی از درآمد حاصل از آن به عنوان حق امتیاز به توسعه‌دهنده یا شرکت سازنده بازی پرداخت می‌شود. این سیستم پاداش‌دهی، انگیزه توسعه‌دهندگان را برای خلق بازی‌های باکیفیت و محبوب افزایش می‌دهد.
اصطلاح RPG (Role Playing Game) یا «بازی نقش‌آفرینی»:
ژانری محبوب در دنیای بازی‌های رایانه‌ای است که در آن بازیکنان نقش یک شخصیت خیالی را بر عهده می‌گیرند. در بازی‌های RPG، بازیکنان می‌توانند با انتخاب‌های خود، داستان بازی را شکل دهند، شخصیت خود را توسعه دهند و در دنیای بازی تعاملات مختلفی داشته باشند. این ژانر به دلیل آزادی عمل بالا و امکان شخصی‌سازی شخصیت، مورد علاقه بسیاری از گیمرها است.
اصطلاح RTS (Real Time Strategy) یا «بازی استراتژی بلادرنگ»:
ژانری است که در آن بازیکنان باید در زمان واقعی و به صورت همزمان، تصمیمات استراتژیک بگیرند. در بازی‌های RTS، بازیکنان به ساخت پایگاه، جمع‌آوری منابع، آموزش نیروها و فرماندهی آنها برای شکست حریفان می‌پردازند. این ژانر به دلیل نیاز به تفکر سریع، برنامه‌ریزی دقیق و مدیریت منابع، چالش‌برانگیز و جذاب است.
اصطلاح Scripting یا «اسکریپت‌نویسی»:
فرآیند نوشتن کدهایی است که رفتار اشیاء و رویدادها را در بازی کنترل می‌کنند. زبان‌های اسکریپت‌نویسی معمولاً ساده‌تر از زبان‌های برنامه‌نویسی سنتی هستند و برای کنترل المان‌های مختلف بازی مانند حرکت شخصیت‌ها، تعامل با محیط، اجرای انیمیشن‌ها و بسیاری موارد دیگر استفاده می‌شوند.
اصطلاح Server یا «سرور»:
کامپیوتر یا شبکه‌ای از کامپیوترها که بازیکنان از راه دور از طریق اینترنت به آن متصل می‌شوند تا بازی را با سایر بازیکنان در نقاط مختلف جهان به صورت آنلاین انجام دهند. سرورها نقش حیاتی در بازی‌های چندنفره و آنلاین دارند و امکاناتی مانند بازی آنلاین، تعاملات بین بازیکنان، ذخیره‌سازی اطلاعات بازی و بسیاری موارد دیگر را فراهم می‌کنند.
اصطلاح SFX Artist یا «هنرمند جلوه‌های ویژه»:
مسئول خلق جلوه‌های بصری ویژه در بازی است. این جلوه‌ها شامل مواردی مانند دود، آتش، انفجار، جرقه، مه و بسیاری دیگر می‌شوند. هنرمندان جلوه‌های ویژه با استفاده از نرم‌افزارهای تخصصی، این جلوه‌ها را به صورت دیجیتالی ایجاد کرده و به بازی اضافه می‌کنند تا تجربه بصری جذاب‌تری را برای بازیکنان فراهم کنند.
اصطلاح Shader یا «شیدر»:
نرم‌افزاری است که معمولاً در موتورهای بازی‌سازی گنجانده شده و نحوه رندر شدن اشیاء سه‌بعدی را تعیین می‌کند. شیدرها با کنترل نورپردازی، رنگ‌ها، بافت‌ها و سایر رفتارهای بصری، به ایجاد جلوه‌های گرافیکی زیبا و واقع‌گرایانه در بازی کمک می‌کنند.
اصطلاح Sprite یا «اسپرایت»:
اصطلاحی که از دوران بازی‌های ۸ بیتی به یادگار مانده است. اسپرایت به تصاویر دوبعدی مانند شخصیت‌ها یا اشیاء گفته می‌شود که در بازی‌های دو بعدی استفاده می‌شوند. این تصاویر معمولاً به صورت جداگانه رندر شده و در بازی به کار گرفته می‌شوند.
اصطلاح Speedrun یا «اسپیدران»:
به فرآیندی گفته می‌شود که هدف گیمر تکمیل بازی ویدیویی از سریع‌ترین راه ممکن است. اسپیدرانرها اغلب از مسیرهای از پیش برنامه‌ریزی شده پیروی می‌کنند و ممکن است از گلیچ یا باگ‌ها برای تکمیل بازی استفاده کنند. ویدیو یا پخش زنده اسپیدران در یوتیوب و توییچ به اشتراک گذاشته می‌شود.
اصطلاح (3P) Third party Development یا «توسعه شخص ثالث»:
فرآیندی است که در آن یک ناشر بازی، به یک تیم توسعه‌دهنده خارجی که می‌تواند یک استودیوی بازی‌سازی مستقل یا یک تیم فرعی باشد، مبلغی پرداخت می‌کند تا یک بازی خاص را تولید کند. پس از تکمیل بازی و پرداخت هزینه به تیم توسعه‌دهنده، ناشر مالکیت کامل بازی را به دست می‌گیرد و مسئولیت کامل بازاریابی، تولید و توزیع بازی به عموم را بر عهده می‌گیرد. این روش در مقابل First party قرار دارد که در آن بازی توسط تیم داخلی خود ناشر ساخته می‌شود.
اصطلاح UI (User Interface) یا «رابط کاربری»:
عناصر بصری بازی هستند که قابل تعامل هستند اما در دنیای بازی وجود ندارند. این عناصر شامل منوهای بازی، نمایشگرهای اطلاعات، دکمه‌های روی صفحه و سایر المان‌های مشابه می‌شوند. UI نقش مهمی در سهولت استفاده از بازی و تجربه کاربری بهتر برای بازیکنان دارد.
اصطلاح UX (User Experience) یا «تجربه کاربری»:
تجربه کلی بازیکن از بازی را شامل می‌شود. این شامل مواردی مانند رابط کاربری (UI)، طراحی بازی، عملکرد فنی، پایداری بازی و قابلیت بازی کردن آن می‌شود. UX شامل تمام جنبه‌هایی است که بر احساس و رضایت بازیکن از بازی تأثیر می‌گذارند.
اصطلاح (Virtual Reality (VR یا «واقعیت مجازی»:
یک فناوری بازی است که به بازیکنان تجربه‌ای غوطه‌ورکننده در یک محیط سه‌بعدی شبیه‌سازی‌شده ارائه می‌دهد. برای استفاده از این فناوری، بازیکنان باید هدست یا عینکی مخصوص را بر سر گذاشته و کنترلرهای حرکتی
خاصی را در دست بگیرند. این تجهیزات به بازیکنان اجازه می‌دهند تا با محیط مجازی تعامل داشته باشند و احساس کنند که واقعاً در آن حضور دارند.
