طرفداری | از فصل 12-2011 تا 20-2019، یوونتوس برای 9 سال متوالی قهرمان سری آ شد؛ در خیلی از فصول، یووه بدون دغدغه و راحت به قهرمانی رسید و در چند فصل، رقبایی چون ناپولی و اینتر، تا هفته‌های پایانی توانستند بانوی پیر را به چالش بکشند.
در مسیر تشکیل این سلطه بزرگ، یوونتوس از شخصیت‌های ارزشمندی مثل جانلوییجی بوفون، آندره آ پیرلو، پائولو دیبالا، کریستیانو رونالدو و مثلث خط دفاعی بارتزالی، بونوچی و کیه لینی موسوم به «بی‌بی‌سی» بهره برد اما تشکیل و حکومت یک امپراتوری، فقط نیازمند وزرا و فرمانده‌های کاردان نیست و سربازهایی می‌خواهد که تا پای جان برای پیروزی بجنگند. استفان لیخشتاینر یکی از آن سربازهای خستگی‌ناپذیر بود.
یوونتوس پس از چند سال سردرگمی و خریدهای اشتباه از زمان بازگشتش به سری آ، در تابستان 2011 با مدیریت جوزپه ماروتا تصمیم گرفت بودجه قابل‌توجهی را برای تقویت تیم هزینه کند تا بتواند به لیگ قهرمانان اروپا برگردد. آندره آ پیرلو، کسی که احتمالا مهم‌ترین نقش را در قدرت‌گیری دوباره بیانکونری ایفا کرد، به‌طور رایگان از میلان به یوونتوس آمد تا ثابت کند هنوز هم در پست خودش در ایتالیا بهترین است. آرتورو ویدال، پدیده بایرلورکوزن برای تقویت هرچه بیشتر خط هافبک به بیانکونری آمد و میرکو ووچینیچ، مهاجم تکنیکی رم نیز قدرت مضاعفی به خط حمله یووه داد. برای خط دفاعی نیز استفان لیخشتاینر که سه سال خوب را در لاتزیو سپری کرده بود، با 10 میلیون یورو خریداری شد تا مشکل سمت راست خط دفاعی تیم پس از چند سال با این بازیکن باتجربه بالاخره حل شود.
قمار مطمئن یوونتوس، جواب داد و لیخشتاینر در 7 سال حضورش در یوونتوس، نمایش‌های مطمئنی به‌عنوان فولبک و وینگ‌بک راست ارائه کرد. دوندگی بی‌امان و پرسرعت لب خط، مهم‌ترین ویژگی لیخشتاینر در پست وینگ‌بک راست برای یوونتوس بود. همین خستگی‌ناپذیری در طول بازی برای پوشش مناطق هجومی و دفاعی، او را به یک مهره متمایز برای بیانکونری تبدیل کرد تا هواداران یووه به او لقب «فارست‌گامپ» و «قطار سریع‌السیر سوئیسی» بدهند.
گل لیخشتاینر به مونشن گلادباخ در لیگ قهرمانان اروپا، یکی دیگر از لحظات خاطره‌انگیز فولبک سوئیسی در یوونتوس
لیخشتاینر تا زمان جدایی‌اش از یوونتوس در تابستان 2018، هفت مرتبه متوالی قهرمان سری آ شد و چندین جام رنگارنگ دیگر با بیانکونری کسب کرد؛ کسی که خودش از اولین پایه‌گذاران سلطه طولانی یووه بر فوتبال ایتالیا بود. در کنار ورود ستاره‌های جدید و حضور یک سرمربی جوان و باانگیزه به‌نام آنتونیو کونته، استادیوم جدید یوونتوس که در سپتامبر 2011 افتتاح شد، از جمله اصلی‌ترین دلایل موفقیت یوونتوس در دهه دوم این قرن بود.
در اولین مسابقه رسمی یوونتوس در استادیومی که امروز با نام اسپانسری آلیانز شناخته می‌شود، بیانکونری موفق شد در هفته نخست سری آ با نتیجه 4-1 مقابل پارما پیروز شود تا اولین گام در مسیر قهرمانی فصل 12-2011 را پرقدرت بردارد. استفان لیخشتاینر کسی بود که در دقیقه 15 بازی، اولین گل رسمی خودش با پیراهن یوونتوس و اولین گل رسمی تاریخ استادیوم خانگی جدید این تیم را به ثمر رساند؛ گلی که یک عصر طلایی 9 ساله را به یوونتوسی‌ها مژده داد.
این بازیکن پرتلاش سوئیسی در دوران حرفه‌ای خود 258 بار پیراهن یوونتوس را به تن کرد و همراه با این تیم، 14 عنوان قهرمانی مختلف به دست آورد و پس از سپری کردن دورانی کوتاه در آرسنال و آگزبورگ، در تابستان 2020 کفش‌هایش را آویخت.
گل استفان لیخشتاینر به پارما
