طرفداری | فوتبال، داستان مردانی است که از دل سختی‌ها، به اسطوره تبدیل می‌شوند. برخی با ظرافت و مهارت، برخی با هوش و درایت، و برخی با جنگندگی محض. اما کمتر کسی تصور می‌کند که یکی از سرسخت‌ترین و ترسناک‌ترین مدافعان تاریخ، تا ۱۷ سالگی شب‌ها کنار مادرش می‌خوابید! په په، همان مردی که سال‌ها با لقب خشن‌ترین مدافع جهان شناخته شد، نوجوانی بود که در آغوش مادرش آرام می‌گرفت. اما چطور یک پسر وابسته به خانواده، به یک هیولا در زمین فوتبال تبدیل شد؟
کیپلر لاوران لیما فریرا، معروف به په‌په، در ۲۶ فوریه ۱۹۸۳ در ایالت آلگوآس برزیل به دنیا آمد. در خانواده‌ای که سه خواهر داشت، او تنها پسر خانه بود و بسیار لوس و وابسته به مادرش. خودش در مصاحبه‌ای گفته بود:
تا ۱۷ سالگی کنار مادرم می‌خوابیدم، پس تصور کن چقدر لوس و وابسته بودم!
اما زندگی همیشه به آدم‌ها اجازه نمی‌دهد در منطقه امن خودشان بمانند. وقتی ۱۸ ساله شد، باید تصمیمی می‌گرفت که سرنوشتش را تغییر می‌داد؛ ترک خانه، خداحافظی با مادر، و رفتن به پرتغال برای تبدیل شدن به یک فوتبالیست حرفه‌ای. په‌په در ۱۸ سالگی به پرتغال رفت و به ماریتیمو پیوست. دوری از خانواده برای او سخت‌ترین چالش زندگی‌اش بود، اما همان‌جا بود که کم‌کم فهمید برای زنده ماندن در دنیای فوتبال، باید تغییر کند. او دیگر نمی‌توانست پسری باشد که هر شب با نوازش موهای مادرش به خواب می‌رود.
په‌په به مرور پوست انداخت، سخت‌تر شد، و به مدافعی بی‌رحم تبدیل شد. این جنگندگی خیلی زود او را به تیم پورتو رساند، جایی که نقطه آغاز دوران درخشان فوتبال او بود.
رونمایی از یک هیولای بی‌رحم در رئال مادرید
پس از سه سال حضور در پورتو سال ۲۰۰۷، په‌په با انتقالی ۳۰ میلیون یورویی به رئال مادرید پیوست. آن‌جا بود که پسربچه لوس پرتغالی سابق، نامش با جنگندگی، خشونت و خط دفاعی گره خورد. اگر جایی بود که په‌په در آن به معنای واقعی کلمه به یک «گلادیاتور» تغییر کاربری می‌داد، بدون شک ال‌کلاسیکوها بود. تقابل با بارسلونا، مخصوصاً در دوران پپ گواردیولا، برای او چیزی فراتر از یک مسابقه فوتبال بود؛ نبردی خونین که در آن هیچ جایی برای رحم و مروت وجود نداشت. در هر بازی مقابل بارسا، په‌په مانند سدی محکم در خط دفاعی قرار می‌گرفت، اما چیزی که بیشتر از همه در یادها ماند، درگیری‌های بی‌پایان و خشونت او با ستاره‌های بارسلونا بود.
یکی از جنجالی‌ترین لحظات دوران حضورش در رئال مادرید، زمانی بود که در جریان یک ال‌کلاسیکو، با پای خود دست لیونل مسی را له کرد؛ حرکتی که جنجال زیادی به پا کرد و به یکی از نمادهای خشونت این مدافع پرتغالی تبدیل شد. برخوردهای بی‌رحمانه‌اش با بازیکنانی مثل دنی آلوز، جرارد پیکه و البته مسی، باعث شد که بارها در رسانه‌ها مورد انتقاد قرار گیرد، اما هواداران رئال مادرید، او را نمادی از غیرت، تعصب و جان دادن برای تیم می‌دیدند.
یکی از جنجالی‌ترین صحنه‌های تاریخ ال کلاسیکو، جایی که پای په‌په روی دست مسی رفت!
په‌په در کنار سرخیو راموس، یکی از خشن‌ترین و پرقدرت‌ترین زوج‌های دفاعی تاریخ لالیگا را تشکیل داد. خطای شدید، درگیری‌های فیزیکی، کارت‌های زرد و قرمز متعدد، همه بخشی از شخصیت فوتبالی او بودند. اما در کنار این خشونت، یک حقیقت را هم نمی‌توان نادیده گرفت: په‌په یکی از بهترین مدافعان نسل خود بود.
په‌په، رهبر خط دفاعی تیم ملی پرتغال
اگر در فوتبال باشگاهی په‌په را به عنوان مدافعی سرسخت و بی‌رحم می‌شناختند، در تیم ملی پرتغال، او یک رهبر و مبارز واقعی بود. از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۲4، په‌په بیش از 140 بازی ملی انجام داد و قهرمانی یورو 2016 و لیگ ملت‌های اروپای 2019 را در کارنامه ثبت کرد. ثبات و آمادگی شگفت‌انگیز په‌په او را تا سن 41 سالگی در پرتغال نگه داشت، جایی که او در یورو 2024، آخرین ایستگاه فوتبال ملی‌اش هم درخشید و در نهایت با چشمانی اشک‌بار، با تیم ملی خداحافظی کرد.
په‌په در کنار کریستیانو رونالدو در جشن قهرمانی تیم ملی پرتغال در یورو 2016
په‌په شاید روزی تصورش را هم نمی‌کرد که پسری که تا ۱۷ سالگی در کنار مادرش می‌خوابید، روزی به یکی از ترسناک‌ترین مدافعان تاریخ فوتبال تبدیل شود. خودش در توصیف این مسیر گفته بود:
این جالبه... یه روزی پسری که تا ۱7 سالگی کنار مادرش می‌خوابید، تونست سه بار قهرمان لیگ قهرمانان بشه! باورم نمیشه!
شاید روزی فوتبال افتخارات و دستاوردهای په‌په را هم مثل خیلی‌ها فراموش کند، اما جنگندگی‌اش، همیشه در ذهن هواداران باقی خواهد ماند.
عملکرد درخشان په په در یورو 2024 در 41 سالگی
