طرفداری | دله آلی، که اکنون ۲۹ سال دارد، نمونه تلخی از استعدادی است که به دلایل مختلف، از جمله مسائل شخصی، حواشی و ناکامی در مدیریت حرفه‌ای، نتوانست به اوج انتظارات برسد.
دله آلی در سال ۲۰۱۵، زمانی که تنها ۱۹ سال داشت، با انتقالی ۵ میلیون پوندی از میلتون کینز داونز به تاتنهام پیوست. او خیلی زود خود را به‌عنوان یک هافبک هجومی با توانایی‌های استثنایی معرفی کرد. در اولین فصل حضورش در تاتنهام، با ۱۰ گل و ۱۱ پاس گل در ۴۶ بازی، نشان داد که می‌تواند یکی از ستون‌های اصلی تیم باشد. توانایی او در گلزنی، خلق موقعیت و حضور مؤثر در محوطه جریمه حریف، او را به یکی از امیدهای بزرگ فوتبال انگلستان تبدیل کرد. در سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷، او دو بار پیاپی به‌عنوان بهترین بازیکن جوان سال از سوی انجمن بازیکنان حرفه‌ای انگلستان (PFA) انتخاب شد و در تیم منتخب سال لیگ برتر قرار گرفت. درخشش او در تاتنهام، همراه با حضور در تیم ملی انگلستان و بازی در جام جهانی ۲۰۱۸، باعث شد بسیاری او را با اسطوره‌هایی چون استیون جرارد مقایسه کنند؛ بازیکنی که خود دله، از او به عنوان الگوی فوتبالش یاد کرده بود.
پلی به گذشته - برتری 3-1 تاتنهام مقابل رئال مادرید با بریس دله آلی (2017/11/1)
اما این درخشش دوام چندانی نداشت. از اواخر سال ۲۰۱۸، نشانه‌های افت در عملکرد دله آلی آشکار شد. او که روزگاری با انرژی بی‌پایان و خلاقیتش خط هافبک تاتنهام را هدایت می‌کرد، به تدریج از فرم ایده‌آل خود فاصله گرفت. برخی این افت را به مسائل فنی و تغییر تاکتیک‌های مربیان تاتنهام، از جمله ژوزه مورینیو، نسبت می‌دهند. به نظر می‌رسید مورینیو که به سخت‌گیری و انتظارات بالا از بازیکنانش معروف است، نتوانست با دله ارتباط مؤثری برقرار کند. دله در این دوره کمتر در ترکیب اصلی قرار گرفت و حتی زمانی که بازی می‌کرد، سایه‌ای از بازیکن سابق خود بود. با این حال، نمی‌توان همه تقصیرها را به گردن مربیان انداخت. خود دله نیز در این مسیر نقش مهمی داشت.
یکی از عوامل اصلی هدر رفتن استعداد دله آلی، حواشی زندگی شخصی او بود. او در سال ۲۰۲۳ در مصاحبه‌ای با گری نویل فاش کرد که در کودکی با مشکلات جدی، از جمله آزار و اذیت جنسی و تجربه‌های تلخ دیگر مواجه بوده است. این مسائل، همراه با اعتیاد به قرص‌های خواب‌آور و مشکلات روانی، تأثیر عمیقی بر زندگی و حرفه او گذاشت. دله همچنین درگیر حواشی مختلفی شد، از جمله انتشار ویدئوهایی جنجالی که به وجهه او لطمه زد. این حواشی، تمرکز او را از فوتبال گرفت و باعث شد نتواند ثبات لازم را در عملکردش حفظ کند.
انتقال به اورتون در سال ۲۰۲۲، که قرار بود شروعی دوباره برای او باشد، نتیجه‌ای جز ناکامی نداشت. او در اورتون تنها ۳۸ دقیقه بازی کرد و پس از آن، با انتقال قرضی به بشیکتاش، باز هم نتوانست خود را احیا کند. مصدومیت‌های پیاپی، از جمله مصدومیت شدید لگن در سال ۲۰۲۳، او را برای مدت طولانی از میادین دور نگه داشت. با این حال، در ژانویه ۲۰۲۵، دله با انتقال به کومو در سری آ، تحت هدایت سسک فابرگاس، فرصتی جدید برای احیای خود پیدا کرد. اما با توجه به دوری طولانی‌مدت او از تب و تاب فوتبال، بازگشت به روزهای اوجش همچنان یک چالش بزرگ به نظر می‌رسد.
آنچه بر دله آلی گذشت، هشداری برای بازیکنان جوان است تا نشان دهد استعداد به‌تنهایی نمی‌تواند ضامن موفقیت باشد. نظم، تمرکز، مدیریت زندگی شخصی و حمایت روانی، همگی از عواملی هستند که در کنار استعداد، یک بازیکن را به اوج می‌رسانند. دله آلی هنوز فرصت دارد تا بخشی از توانایی‌هایش را بازگرداند، اما مسیر او نشان داد که حتی بزرگ‌ترین استعدادها نیز در برابر چالش‌های زندگی و حرفه‌ای شکننده‌اند.
