تابستان 1973 است و بارسلونا مصرانه خواهان عقد قراداد با گرد مولر مي باشد. كسي كه در طول فصل گذشته موفق به ثمر رساندن 85 گل شده است. از منظر كنوني، اين يك انتقال كاملا معمولي است. اما افكار عمومي آلمان، درست يك سال قبل از جام جهاني 1974 آلمان، در آن زمان طوري ديگر با اين قضيه برخورد مي كرد. هرمان نوي برگر، نايب رئيس وقت فدراسيون آلمان مي بايست به مطبوعات منتقد توضيح دهد كه چه كاري براي مقابله با اين فروش تهديد آميز انجام داده است.
نوي برگر در پاسخ به اين پرسش هاي انتقاد آميز گفت كه فدراسيون در حال تصويب قانوني است كه بر طبق آن انتقال بازيكنان ملي پوش به خارج از آلمان ممنوع است. اما اين راه حل يك مشكل كوچك داشت. در قانون اساسي آلمان، انتخاب آزاد محل كار براي هر شهروند تضمين شده بود. فدراسيون بايد به دنبال چاره اي ديگر مي گشت.
اما اين كه خود گرد مولر در اين مورد چه فكري مي كرد؟ دقيقا مشخص نيست، اما روزنامه هاي آن زمان آلمان طوري تلقين مي كردند كه گرد مولر خواهان ماندن در مونيخ است. براي مثال روزنامه Süddeutsche Zeitung چاپ مونيخ در اين باره نوشت: "مولر بر اساس واقعيت ها تصميم به ماندن دارد." و يا هفته نامه Kicker ضمن تمجيد از گرد مولر براي ماندن نوشت: "بمب افكن با رد پيشنهاد بارسلونا، از ميليون ها مارك صرف نظر كرد." و از زبان وي نقل فول شد: "اگر جوان تر بودم حتما پيشنهاد بارسا را مي پذيرفتم، اما براي خانواده ام بهتر است كه در مونيخ بمانم، جايي كه كلي دوست داريم."
در تعطيلات تابستان سال 1973 در ايتاليا گرد مولر در گفتگويي با روزنامه Corriere dello Sport، وي به انتقاد از انتقال گونتر نتسر به ديگر باشگاه اسپانيايي، رئال مادريد پرداخت و گفت: "من به هيچ وجه با اين انتقال موافق نيستم، چون نتسر با اين كار در بين هواداران آلماني محبوبيت خود را از دست داده است. گونتر نتسر با رفتن از آلمان طرفداران خود را فراموش كرده است و مردم به او به عنوان يك افشا كننده نگاه خواهند كرد." اين كه مردم با يك افشا كننده چه برخوردي خواهند داشت، مولر آن را به ذهن خواننده واگذار كرد.
اين طور به نظر مي رسد كه انتقال گرد مولر به بارسلونا با اين مصاحبه به پايان رسيده است، اما قضيه اين انتقال به طور جدي تازه در حال آغاز است.
يك هفته بعد بازهم Kicker در خبري با عنوان "جنجال در اطراف گرد مولر"، خبر از ترك يك بازي دوستانه توسط گرد مولر براي رفتن به ميز مذاكره با نمايندگان باشگاه بارسلونا در مونيخ را داد و در حالي كه فدراسيون فوتبال آلمان خبر از صدور مجوز بازي براي گرد مولر در خارج از آلمان را مي داد، گرد مولر در گفتگويي گفت: "بارسلونا؟ هيچ وقت اين كار را نخواهم كرد." در همين احوال باز هم نوي برگر نايب رئيس فوتبال آلمان اعلام كرد كه ما هيچ مجوزي براي گرد مولر صادر نكرده ايم، مي بايست مجلس قانوني را در اين زمينه صادر نمايد.
در پايان گرد مولر تا سال 1979 در بايرن مونيخ ماند و با اين باشگاه قهرمان اروپا و جهان شد و با آلمان نيز به قهرماني جام جهاني 1974 دست يافت. بارسا نيز به جاي گرد مولر يوهان كرايوف هلندي را به خدمت گرفت. شكست انتقال گرد مولر به بارسا بار ديگر در سال 2012 در مطبوعات اسپانيا مطرح شد. يكي از سران سابق بارسا به نام ژورف ويلاسكا، به سايت اسپانيايي معتبر Terra نسخه اي از قراداد انتقال گرد مولر به بارسا را تحويل داد.
اين قراداد بين روساي دو باشگاه بارسا و بايرن به نام هاي آرماند كارابن و روبرت شوان به امضا رسيده بود و براي نهايي شدن نياز به مجوز دولت هاي اسپانيا و آلمان و آزمايش هاي پزشكي داشت. ويلاسكا كه در تمامي جلسات حضور داشته است به اين سايت اسپانيايي گفت: "صبح قراداد امضا شد، ولي شب همه چيز بي نتيجه پايان يافت."
ويلاسكا در ادامه گفت: "روبرت شوان به ما تلفن زد و گفت كه دولت آلمان و وزارت اقتصاد وارد ماجرا شده اند و به طور رسمي مخالفت خود را با انتقال گرد مولر اعلام كرده است."
روزنامه Bild درجولاي 1973 با خوشحالي تيتر زد: "يك وزير بمب افكن مونيخي را براي آلمان نجات داد." اين تيتر بيان گر اين واقعيت است كه گرد مولر بعد از يك مكالمه تلفني با لودويك هوبر تصميم بر ماندن در مونيخ گرفته است. البته هوبر بعد ها اظهار داشت كه وي پيشنهاد خود را فقط به عنوان يك دوست به گرد مولر ارائه كرده است و هيچ گونه اهداف سياسي نداشته است.
