سیب کرم خورده باز پیدا شد
چند سالی می شود که واژه فوتبال ناپاک به دامنه لغات اهالی فوتبال اضافه شده است و فوتبالی ها هر جا که به بن بست می رسند سریعاٌ با بکار بردن این واژه افراد و عوامل دیگر را مقصر اشتباهات خودشان معرفی می کنند. قضیه سیب کرم خورده ای که سال ها پیش دکتر سیار از آن یاد کرد این روزها بار دیگر بر سر زبان ها افتاده است. شاید آن روزها جرات بسیاری لازم بود که چنین اظهاراتی را بر زبان بیاوری، ولی پرویز سیار این جرات را داشت که با تلنگری شدید به اهالی فوتبال و مردم فهماند که اتفاقات نا میمونی در این ورزش رخ می دهد که هیچکس از آنها خبر ندارد. این حرف ها، سیار را از فوتبال ایران به کلی محو کرد و ولی اینک باید به حرف های او ایمان آوریم و به خاطر چنین اظهارات شجاعانه ای از او تشکر کنیم.
نبود فوتبالی که بودنش موحب دردسر است
بحث تبانی و رشوه و فساد مالی تنها گوشه ای از دردهای فوتبالی است که خود را آماده حضور در جام جهانی می کند. شمردن این مشکلات دردی را دوا نمی کند که هیچ بلکه جز اعصاب خرد کنی هیچ سود دیگری ندارد اما چه خوب است بدانیم که ورزش محبوب ما در داخل کشور حال و روز خوبی ندارد و وجود یا عدم وجودش هیچ فرقی ندارد و البته عدم وجودش با شرایط کنونی صلاح تر است.
همه مقصرند حتی چمن
فوتبالی که در لیگ برترش برای سبز کردن چمن آنرا رنگ می کنند و روز بعد برای تقویت همان چمن کود حیوانی به آن اضافه می کنند بدون اینکه در نظر داشته باشند بازیکن در ارتباط مستقیم با این چمن است و ممکن است سلامتی اش به شدت تهدید شود، نبودش بهتر از بودنش است.
بازیکنی که یک ریال نیم ارزد ولی...
قرار شد در این مطلب زیاد تکراری صحبت نکنیم ولی اشاره به ریخت و پاش مالی بی حد و حساب تیم های دولتی مساله ای نیست که بتوان براحتی از آن گذشت. بازیکنی که تا چند سال پیش در جامعه شخصیت اجتماعی زیر صفری داشت و با داشتن حداقل سطح سواد و منزلت وارد تیمی لیگ برتری می شود و با بستن قراردادی میلیاردی دوشبه صاحب چیزهایی می شود که حتی در تصورش نیز نمی توانست بگنجاند، بدون شک به بی راهه می رود و نتیجه اش می شود همین هایی که دیدن شان نیز چشم مسلح فیلتر دار می خواهد!
نسخه ای از زبان دکتر دادکان
دکتر دادکان چند سال پیش حرف های ارزشمندی در مورد قشر کنونی فوتبالیست ها کرد که هنوز هم که هنوز است تازگی دارد. وی در مورد رقم های ناعادلانه ای که به پای قرارداد بازیکنان امروزی نوشته می شود گفت: "اگر من رئیس فدراسیون بودم اجازه نمی دادم بیش از صد میلیون به این بازیکنان داده شود چرا که ارزش بهترین بازیکن ایرانی بیشتر از این مقدار نیست. اگر بازیکنی هم به این مبلغ اعتراض کرد، راه برای حضور او در خارج از کشور باز است. حال ببینیم تیمی در خارج از کشور حاضر است چنین پول هایی را به هر بازیکنی بدهد؟!"
به راستی فوتبال ایران در شرایط بسیار ناامید کننده ای به سر می برد و هیچ نقطه روشنی نمی توان از آن یافت و کمی بدان امیدوار شد. کاش همین امروز خبر تعطیلی این فوتبال را بشنویم تا حداقل از سود بردن افرادی که هیچ حقی در این فوتبال ندارند جلوگیری شود. حذف پول های بی حد و حساب از فوتبال مساوی است با پراکنده شدن بسیاری از غیر فوتبالی ها از اطراف آن و اینجاست که هر کس واقعاٌ فوتبالی باشد و عشق به آن داشته باشد حاضر به فعالیت خواهد شد و این همان فوتبالی خواهد بود که همه آرزویش را داریم. فوتبالی به دور از ناپاکی، حضور غیر فوتبالی ها، سود بردن های نابجای بعضی ها و ...
تا رسیدن به چنین روزی، تعطیلی فوتبال بهتر از بودنش هست و همین جا با صراحت می گویم که این فوتبال را تعطیل کنید چون ما چنین فوتبالی را نمی خواهیم!
