او را مترونوم (ضرباهنگ) فوتبال جهان می نامند، مردی که دور انصاف نیست اگر بگوییم حداقل یک جایزه "توپ طلا" در کارنامه خود کم دارد.
صحبت از بازیکنی است که مفهوم پاس دادن و هارمونی را وارد فاز جدیدی کرد و تا زمانی که در قاره سبز توپ می زد، تنها برای یک باشگاه بازی کرد؛ باشگاهی که از سال 1991 به عضویت آن درآمد و تا سال 2015 پیراهن آبی و اناری پرافتخار آن را از تن در نیاورد.
ژاوی
امروز سالگرد تولد 36 سالگی ژاوی هرناندز کریوس است. وی متولد 25 ژانویه 1980 در تراسای کاتالونیا است. سرزمینی که مردمش سال ها زیر فشار حکومت ژنرال فرانکوی مستبد، آموختند که سرنوشتشان را بدست خود رقم بزنند. ژاوی کوچک هم طبق باور مردمان منطقه اش در 11 سالگی به لا ماسیا پیوست تا سرنوشت پر از افتخارش را خودش بنویسد.
1991 سرآغاز مسیر بلند ژاوی بود، مسیری که انتهای آن به بالاترین قله های فوتبال جهان و اروپا ختم می شود. پسری که در سال های ابتدایی فوتبالش با هر کس و هر چه که می دید پاسکاری می کرد، در ادامه به یکی از بهترین و صاحب سبک ترین هافبک های دنیا تبدیل شد.
ژاوی
شماره 6 اسطوره ای بارسا اولین بازی خود را برای بزرگسالان این تیم در سال 97 به انجام رساند. در آن زمان هدایت بارسلونا را همین فان خالی بر عهده داشت که در مقطع فعلی منچستر یونایتد را به سیاه ترین روزهای 25 سال اخیر خود نشانده است.
فان خال در آن سال ها به بازیکن کوتاه قامت و با استعداد خود بها داد، از او بازی گرفت و نام این بازیکن را بر سر زبان ها انداخت.
ژاوی
ژاوی 18 ساله تنها به 3 سال کسب تجربه نیاز داشت، تا برای شرکت در المپیک 2000 سیدنی به تیم امید اسپانیا دعوت شود. کامرون قهرمانی آن دوره را بدست آورد، اما اسپانیا با معرفی چهره های شاخصی به مانند کارلوس پویول، داوید آلبلدا و میگل آنخل آنگولو که سال ها بعد شاکله اصلی لاروخا برای درو کردن دو جام ملت ها و یک جام جهانی را تشکیل می دادند، حرف های زیادی برای گفتن داشت.
اسپانیا در یکی از بازی ها به مصاف ایتالیا رفت، کشوری که در آن سال ها به فکر پرورش استعدادهای نوین بود و با بازی دادن به مارونه، زامبروتا و البته آندره پیرلو در آن تورنمنت، قصد داشت آینده فوتبال خود را بسازد.
ژاوی و پیرلو، برای اولین بار در مسابقات المپیک سیدنی روبروی هم قرار گرفتند، مصافی که در دو فینال تاریخی تکرار شد و ستاره های بی بدیل ماتادورها و گلادیاتورها بار دیگر رو در روی یکدیگر ایستادند.
فینال جام ملت های اروپا، بازی ایتالیا و اسپانیا در یورو 2012؛ دیداری که در آن ژاوی علیرغم نمایش پرانتقادش در طول مسابقات، چرخ دنده های تیم دل بوسکه را به حرکت درآورد و پیرلو و یارانش را با شکست 4 بر 0 به سرزمین چکمه فرستاد.
ژاوی
و البته فینال فصل پیش لیگ قهرمانان اروپا که این بار با برتری 3 بر 1 بارسلونا برابر یوونتوس همراه بود تا یک جدال دیگر بین دو معمار فوتبال اروپا را پسر اسپانیایی به سود خود به پایان برساند.
اما اینها همه افتخارات ژاوی نیست؛ قهرمانی با بارسلونا در 4 دوره لیگ قهرمانان اروپا، 8 مقام قهرمانی در لا لیگا، 3 بار فتح کوپا دل ری، 5 سوپرکاپ اسپانیا و 2 سوپرکاپ اروپا افتخارات باشگاهی سلطان پاس جهان است.
قهرمانی در جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی و دو فتح پیاپی جام ملت های اروپا در سال ها 2008 و 2012 کارنامه این بازیکن را در رده ملی نیز پربار می کند و او را به یکی از پر افتخارترین بازیکنان تاریخ جهان تبدیل می کند.
ژاوی
بهترین بازیکن یورو 2008، دومین بازیکن برتر اروپا در سال 2011، کسب دو مقام سوم در مراسم توپ طلا در سال های 2010 و 2011، بهترین هافبک اروپا در فصل 2008/09، بهترین هافبک لا لیگا در سال های 2009، 2010 و 2011، عضویت برای 6 سال متوالی در تیم منتخب فیفا از سال 2008 تا 2013، عضویت برای 5 سال متوالی در تیم منتخب یوفا از سال 2008 تا 2012 و مرد سال ورزش اسپانیا در سال 2009، تنها بخشی از افتخارات فردی ژاوی تکرارنشدنی است.
بازیکن افسانه ای نیوکمپ ابتدای این فصل بارسلونا را پس از 24 سال ترک کرد و به حاشیه خلیج فارس آمد، تا فوتبالش را در السد قطر ادامه دهد.
ژاوی
وی به تازگی صاحب یک دختر شده که نامش را به خاطر قاره ای که در آن فوتبال بازی می کند، "آسیا" گذاشته است. آسیا (قاره) به خود می بالد که که در یکی از لیگ هایش ژاوی بزرگ بازی می کند و آسیا (دختر ژاوی) نیز افتخار می کند که فرزند مردی بوده که تاریخ فوتبال هرگز نظیرش را پیدا نخواهد کرد!
