طرفداری- موناکو می خواست الشراوی را به ستاره ای بزرگ تبدیل کند. ستاره ای که با رقم قابل توجهی به فروش برسد. ادن هازارد و هامس نمونه هایی جامع و مانع هستند از اهداف کوچک اما پرسود باشگاه های لیل و موناکو.
زمانی که لئوناردو یاردیم تازه فهمید فروش ستاره های بزرگی مثل کورزاوا، عبدنور و مارسیال چه ضربه بزرگی به تیم زده، تصمیم گرفت چند بازیکن قرضی را به شهر زیبای موناکو بیاورد. یکی از آن ها وینگر آث میلان بود. همه چیز خیلی زود انجام شد. یک انتقال قرضی با حق خرید 14 میلیون یورویی و شرط حضور در 25 مسابقه موناکو در طول فصل.
یاردیم تصور می کرد تبدیل الشراوی به همان بازیکنی که در کنار زلاتان آتش بازی به راه می انداخت کار آسانیست. اما آمار استفان جالب نبود. قبل از پایان نیم فصل، الشراوی 700 دقیقه در لیگ 1 به میدان رفته بود و گل نزده بود. در تمام مسابقاتی که در لیگ اروپا و جام حذفی هم به میدان رفته بود تنها 3 گل به ثمر رسانده بود. یاردیم باور کرده بود که مصدومیت های طولانی فرعون کوچک، دیگر اجازه بازگشت به سطح اول فوتبال اروپا رو به او نمی دهد.
موناکو در عین حال که تیم بد شانسی است، این فصل نتایج خوبی می گیرد. یاردیم که در مرحله پلی آف لیگ قهرمانان اروپا شکست مفتضحانه ای از والنسیا خورده بود، راهی لیگ اروپا شد. در گروهی که اندرلخت و تاتنهام حضور دارند، نباید انتظار بیشتری از سوم شدن داشته باشید. اما شرایط در لیگ 1 بهتر است، حتی وقتی به آنژه می بازند باز هم در رتبه دوم جدول هستند. ادعای مارسی و قدرت لیون و صلابت پاریسن ژرمن، جایی برای عرض اندام دربار شاه موناکو نمی گذاشت. اما مصدومیت های پیاپی بازیکنان دو تیم المپیکی، باعث شد تیم شگفتی ساز آنژه رقیب اصلی موناکو باشد. پاریسن ژرمن هم که مثل جایگاه خداوند، دست نیافتنی بود.
این مسئله قابل درک است. موناکو با فروش ستاره های خودش به شکل قابل توجهی ضعیف شده بود. باشگاهی که یک سال پیش در کنار پاریسن ژرمن دو تیم از هشت تیم مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا را تشکیل می داد، حالا باز هم در همان مسیر قرار گرفته است. مسیری که ثابت می کند موناکو هیچ گاه از اهداف بزرگ کنار نمی کشد. اما وقتی می توانید مارسیال را با رقم سنگینی به منچستریونایتد بفروشید، پس چرا نمی توانید فرعون کوچک را بزرگ کنید؟
چون نمی توانید! چون موناکو به همکاری با مارسیال راضی بود و آن ها هنوز هم هر از گاهی، آن هم زیر پوستی به علاقه شان به این ستاره فرانسوی می پردازند. اما وقتی در باشگاه شما فقط سرمربی با هدف "قرض گرفتن بازیکن برای بازی دادن در بازی های نه چندان مهم" به دنبال الشراوی است، نمی توانید انتظار رفتار خوب مدیر عامل، بازیکنان و کارکنان باشگاه را با او داشته باشید. موضوع دیگر حضور بازیکنانی است که بهتر از الشراوی عمل می کنند. برناردو سیلوا آنقدر خوب ظاهر شده که مسئولین موناکو نیازی به حضور الشراوی نمی بینند. پس چرا یاردیم دوست داشت استفان را بخرد؟
وقتی زلاتان و کاسانو آث میلان را ترک گفتند، عملکرد فرعون کوچک به شدت جذاب بود. یاردیم تصور می کرد دلیل افت الشراوی مصدومیت های سنگین و طولانی اوست. او این طور می پنداشت که اگر استفان در باشگاه بدنسازی و کمپ تمرینی فوق العاده موناکو تمرین کند، یقینا به روز های خوبش باز می گردد. الشراوی در فصل گذشته آن قدر مصدوم بود که مدیران باشگاه آث میلان تصمیم گرفتند او را به تیم دیگری بفرستند، شاید موفق شود.
تابستان گذشته، برلوسکنی تصمیم گرفت برای تقویت تیم افت کرده اش، رقم زیادی هزینه کند. ورود ستاره های بزرگی مثل کارلوس باکا، لوییز آدریانو، آندره آ برتولاچی و آلیسیو رومانیولی ترافیک نیمکت آث میلان را فشرده کرده بود. در نهایت آب پاکی میهایلوویچ روی دست استفان زمانی ریخته شد که او فهمید جایی در برنامه های سرمربی جدید تیم ندارد. آمدن به موناکو می توانست پیشرفت همراه با آسودگی را برای وینگر ایتالیایی به همراه داشته باشد.
واضح ترین دلیل عدم موفقیت الشراوی در موناکو، سبک متفاوت لیگ 1 بود. استفان که قرار بود جایگزین مارسیال شود، در سیستم 1-3-2-4 یاردیم تنها در دو مسابقه به عنوان مهاجم به میدان آمد. بازی مقابل استادو رنس و گنگام.
اما وقتی به عنوان بازیکن آ اس رم به سری آ بازگشت، ثابت کرد در سبک پافشاری بر مالکیت توپ و بازی با دفاع بسته ایتالیا موفق تر است. در واقع حضور الشراوی در موناکو، تنها هدر دادن وقت و هزینه او و باشگاه فرانسوی بود. چرا که همکاری آنان مانند ازدواج مرد و زنی است که هیچ شباهتی با هم ندارند.
