طرفداری- اولیور کان، دروازه بان افسانه ای فوتبال آلمان می گوید:" شما برای فتح افتخارات به یک دروازه بان خوب نیاز دارید." در آستانه تبدیل شدن لوریس به با تجربه ترین دروازه بان تیم ملی فرانسه، صحبت های افرادی که او را به خوبی می شناسند را می خوانیم.
به گزارش وب سایت Goal ، هوگو لوریس در رختکن تیم گوش و چشم مربی است. او می تواند بدون این که اعتماد به نفس را در گروه از بین ببرد، همه را به درستی رهبری کند. درست به مانند هر کاپیتان خوب دیگر.
نوئل لا گاره، رئیس فدراسیون فوتبال فرانسه، در رابطه با لوریس می گوید:
او کسی است که همواره دست کم گرفته می شود. او از احترام زیادی میان اعضای فدراسیون، کادر فنی و البته بازیکنان برخوردار است ولی هرگز راجع به آن صحبت نمی کند. او یک فرد پر انرژی است و در نقش یک کاپیتان به خوبی جا افتاده است.
جرمین ژانوت، کسی که در دوران حضورش در سنت اتین مقابل لوریس بازی کرده است می گوید:
اگر بخواهم رک صحبت کنم باید بگویم لوریس در تمام طول زندگی خود یک کاپیتان بوده است. رهبری در ذات او است. او می داند که چه وظیفه ای در قبال دیگر بازیکنان دارد و چگونه باید رفتار کند. کاپیتانی او حتی از کیفیتش هم پیداست. رکورد های او گویا هستند. او دروازه بانی نیست که مانند ترسو ها روی خط دروازه بایستد. او همواره آماده چالش است و این غیر قابل انکار است.
آلین واتله، سرپرست آکادمی باشگاه نیس فرانسه، یکی از کسانی است که در رشد لوریس نقشی حیاتی ایفا کرده است. او در رابطه با هوگو لوریس می گوید:
هوگو در رختکن یک رهبر است. او زمانی که جوان بود زیاد صحبت نمی کرد ولی هرگاه شروع به صحبت می کرد همه به او گوش می دادند و او برای این کار نیازی نداشت که کاپیتان باشد.او باهوش است و معمولا شخصیت آرامی دارد اما در زمان لازم به خوبی داد و فریاد می کند و از لاک خود خارج می شود. من اولین بار که او را دیدم فهمیدم چه استعدادی دارد و او را به تیم زیر 15 سال آوردم. البته او به زودی از زیر 15 سال به زیر 17 سال منتقل شد.
لیونل لیتزی، کسی که قبل از لوریس شماره 1 نیس بود، در رابطه با کاپیتان فرانسه می گوید:
من فکر می کنم او تا مدت ها در تیم ملی بماند. درست مانند یک ورژن کوچک از بوفون. این چیزی است که او از زمانی که در تیم زیر 21 سال بازی می کرد در ذهن داشت.
واتله ادامه داد:
در تیم زیر 19 سال ما یک فصل کامل هیچ شکستی نخوردیم و این را مدیون لوریس بودیم. برخی در تیم اعتقاد داشتند او نمی تواند یک بازیکن حرفه ای شود زیرا تکنیک دروازه بانی پایینی داشت. من از او دفاع می کردم و می گفتم او ممکن است در طول یک فصل 2 یا 3 گل به علت مشکل تکنیکی اش دریافت کند اما در هر بازی همان توپ ها را 10 بار سیو می کند. من مطمئن بودم که او یک ملی پوش می شود.
لیتزی در باره پیشرفت لوریس گفت:
من در سال 2007 از رنجرز به نیس بازگشتم و با یک فرد با شخصیت که روابط خوبی با دیگران برقرار کرده است مواجه شدم. او پتانسیل یک دوران درخشان را داشت. در لیون او با پا هایش بیشتر کار کرد و هنگامی که کار به بازی با پا می رسید یک دروازه بان ماهر تبدیل شد. او پس از حضور در لیگ جزیره به پیشرفتش ادامه داد و با افزایش قدرت بدنی اش، حالا یکی از کامل ترین دروازه بان های دنیاست.
لوریس همواره یک دروازه بان کم حاشیه بوده است. او هرگز برای مسائل غیر ورزشی سر تیتر اخبار نشده است. البته او که حالا 29 سال دارد می توانسته مسیری پر افتخار تر انتخاب کند. واتله در پایان صحبت هایش گفت:
کیفیت لوریس را نباید با مدال هایش سنجید. این منطقی است زیرا تاتنهام باشگاهی نیست که هر فصل در سطح بالایی فعالیت کند و مدعی باشد.
آخرین کسی که به صحبت راجع به هوگو لوریس پرداخت، جرمین ژانوت بود.
هنگامی که بحث افتخارات می شود بهترین مثال ممکن خوزه پینتو است. پینتو هرگز دروازه بان با استعدادی نبود ولی به لطف حضور به عنوان بازیکن ذخیره در بارسلونا به افتخارات فراوانی رسید. لوریس نقطه مقابل خوزه پینتو است.
