توقع خوب بودن در تمام لحظه ها را از کسی نداشته باش.. توقع آرام بودن و خوش رفتار بودن ..
حق اشتباه را به تمام آدم ها بده ..( آدم است دیگر، باید اشتباه کند!)
حق بد رفتاری، تندی ، و عصبانیت!
حق اشتباهات کوچک ، بزرگ و حتی جبران ناپذیر!
واقعیت اینگونه است که رفتار آدم ها به مرور اتفاقاتی که برایشان می افتد تغییر می کند..
به مرور درد ها و سختی ها و رنج های کوچک و بزرگی که زندگی به آن ها تحمیل می کند..
مثلا تو نمی دانی دیروز برای من چگونه بود؟ پریروز ، هفته پیش اصلا..
تو حتی نمی دانی چه کسانی را ملاقات کرده ام؛ چه کسانی مرا رنجانده اند و من دل چه کسانی را شکسته ام ..
حس آدم ها ، روی پیشانیشان حک نشده .. حد تحملشان هم .. شاید اتفاقی فرای تحمل، برای من بیفتد و تو حتی نفهمی فرای تحمل یعنی چه؟
آدم ها به همان اندازه که حق دارند مهربان باشند ، به همان اندازه هم اجازه دارند خسته باشند، بی حوصله و حتی تنفری موقت ...
کاش در لحظه ی انفجار آدم ها از غم ، از تمام سختی هایی که شاید به موجب قوی نبودن و تحمل های کَمِشان می کشند، آرام باشیم و باور کنیم که هیچ کدام از آدم های زمین مجبور نیستند قوی و محکم و شکست ناپذیر باشند ، و همینطور بی اشتباه..
آسوده باش؛ فعلا ماندنی هستم، جایی نمی روم!
متن: #کپی با اندکی تغییر!
موسیقی: شاید بی ربط!
عکس: ........
