مطلب ارسالی کاربران
چرا استقلال امسال قهرمان است چرا امیدی به اردوگاه آبی نیست شماره 2
هفته قبل و پس از تساوی مقابل استقلال خوزستان دلایلم برای قهرمانی استقلال و همچین دلایلم برای ناامیدی از این تیم را نوشتم
این هفته منصوریان نتیجه بهتری کسب کرد و موفق به شکست تراکتور شد. بردی که از چند منظر بسیار مهم است.اولین دلیل این اهمیت بدون شک شرایط استقلال و فاصله 8 امتیازی با پرسپولیس صدر نشین بود جایی که عدم موفقیت در این بازی حتی می توانست جایگاه علیمنصور را با خطر جدی متوجه کند. اما دومین دلیل را باید در اتفاقات و بازی های رودرروی چند سال اخیر این دو تیم دنبال کرد،آمار فوق العاده ضعیف آبی ها در سنوات گذشته لیگ برابر قرمز های تبریز استرس را از نیمکت و داخل زمین گرفته تا روی سکوها بالا برده بود و استقلالی ها اصلا نمیخواستند مقابل ضعیف ترین تراکتور سال های اخیر هم روند عدم موفقیت را تکرار کنند . از این جهت می توان فشار و تراکم حمله استقلال قبل از رسیدن به گل و احتیاط توام با اشتباه بعد از آن را توجیه کرد.
اما چرا این بازی نوید روزهای خوب استقلال را میدهد و چرا ما همچنان حق داریم امیدوار نباشیم؟
برخلاف هفته اول و دوم لیگ اینبار منصوریان ترکیب معقولانه تری را برای این بازی انتخاب کرد و جز یعقوب کریمی که پاشنه آشیل آبی ها بود بقیه بازیکنان انتخاب های عاقلانه ای بودند و البته مصدومیت زکی پور حضوریعقوب کریمی را نیز توجیه می کند. ارائه یک بازی مالکانه،پرسینگ خوب و خلق چند موقعیت گل زنی روز خوب استقلالی ها را نشان می داد و تغییر مداوم سیستم از 4-2-3-1 در فاز دفاعی به 3-4-3 و 3-5-2 در فاز هجومی نیز نکته مثبت عملکرد تاکتیکی منصوریان بود.جایی که وقتی تیم در موقعیت حمله قرار می گرفت یعقوب کریمی و وریا به عنوان بال های چپ و راست تیم عمل کرده و چشمی در مرکز خط دفاعی قرار می گرفت و فضای میانی زمین به جباروف و شجاعیان می رسید که بسیار با هم هماهنگ بودند. ایجاد موقعیت های متعدد و بازی مالکانه و قدرت خوب دو دفاع وسط در کنار بازی تحسین برانگیز چشمی نیمه اول زیبایی را برای هواداران رقم زد اما استرس بالای ناشی از عدم نتیجه گیری در دو بازی اول و همچنین سابقه دیدارها همانطور که گفته شد در بازی نیمه دوم استقلال نمود پیدا کرد،جایی که منصوریان دوباره هواداران را ناامید کرد.
استقلال نیمه دوم بسیار به استقلال اوایل فصل قبل شبیه بود عدم تمرکز ، عدم هماهنگی خطوط و عدم اطمینان در خط دفاعی باعث شد تا فقط خوش شانسی و البته یک سوپر واکنش از رحمتی به حفظ دست آورد نیمه اول کمک کند.
علیرغم بازی مورد قبول تیم استقلال در نیمه اول اما ضعف امیدنورافکن و کریمی در تیم کاملا مشهود بود و کیانی به خوبی در چند نوبت از این ضعف استفاده کرد اما منصوریان بی اعتنا به این قضیه قائدی را به زمین آورد. قائدی جوان برخلاف هفته گذشته تقریبا در همه لحظاتی که صاحب توپ شد اسیر تشویق هوادار بود هرگز نتوانست بازی خوب خود را تکرار کند اما این ضعف فقط یک مقصر دارد، علی منصوریان. واقعیت این است که تعویض قائدی هیچ فلسفه ای نداشت جز خودنمایی منصوریان که البته به آن نتیجه هم نرسید.منصوریان باید بداند استفاده از جوانان ،معرفی پدیده ها و فرصت دادن به بی تجربه ها خوب است اما وظیفه سرمربی استقلال قهرمان کردن تیم است.
دومین تعویض اما به مراتب بدتر بود تعویض قائدی اگر بی تاثیر بود تعویض جابر ضربه به ساختار دفاعی استقلال شدو حاصلش یک تک به تک فوق العاده خطرناک برای تراکتور .و تعویض سوم انگار تعویض تکراری آبی های امسال خواهد بود.
منصوریان می توانست درابتدای نیمه دوم از سهرابیان به جای کریمی ناآماده استفاده کند و نظم را به خط دفاع استقلال برگرداند و در ادامه بهترین تعویض حضور جباری به جای نورافکن در در دقیقه 60 می توانست باشد. بدون شک حضور دو بازیکن خوش فکر در میانه میدان و بازی خوب شجاعیان به راحتی می توانست وسط زمین را از چنگ تراکتور درآورده و میانداری را از کیانی بگیرد. این تدابیر احتمالا می توانست شرایطی را فراهم کند تا قائدی 10 دقیقه پایانی بازی را به جای شهباززاده یا بیت سعید به میدان بیاید و کسب تجربه کند.
منصوریان گرچه اشتباهات فاحشش در چینش ابتدایی بازی در هفته قبل را نداشت اما همچنان در استفاده از تعویض ها و جهت دادن به بازی از طریق تعویض مشکل دارد چیزی که خریدهای متعددش در میانه میدان را برای تیم بی معنی کرده و در هفته های سخت لیگ دردسر ساز خواهد بود.
