(فلش بک اول)
استرالیا – ایران، مقدماتی جام جهانی 1998، ملبورن، استادیوم کریکت گراند، پاس بی نقص شهریار، فرار غزال تیزپای ایران، ورزشگاهی که منفجر می شود، مارک بوسنیچی که روی زمین شرمسارانه، مغلوب و مبهوت نشسته است...
(فلش بک دوم)
ایران – آمریکا، جام جهانی 1998، فرانسه، لیون، ورزشگاه ژرلان، فرار مهدوی کیا، گریه های حمید استیلی...
(فلش بک سوم)
ایران – بحرین، مقدماتی جام جهانی 2006 آلمان، ایران، تهران، ورزشگاه آزادی، ضربه سر محمد نصرتی و ملتی که شادی و غرورش را با هموطن تقسیم می کند...
(فلش بک چهارم)
کره جنوبی – ایران، مرحله دوم انتخابی جام جهانی 2014 برزیل، کره جنوبی، اولسان، توپ ربایی و ضربه بی نظیر رضا قوچان نژاد و سلام ایرانی ها به برزیل...
(فلش بک پنجم)
ایران – آرژانتین، جام جهانی 2014، برزیل، بلو هوریزنته، ورزشگاه مینه رائو، آرژانتینی که گرفتار کابوسی به نام ایران می شود و به لطف لیونل مسی فوق ستاره خود جان سالم به در می برد...
(فلش بک ششم)
....
وقت آن رسیده است که بازی ایران – بوسنی در جام جهانی 2014 برزیل به تازه ترین و مهم ترین فلش بک تاریخ فوتبال ایران تبدیل شود. بازیکنانی که نود و چند دقیقه یکی از قدرت های اول دنیای فوتبال، آرژانتین، را به گوشه رینگ می کشانند بدون شک این توانایی را دارند که از سد بوسنی عبور کنند. امروز روز ویژه ایست، روزی که می توان با یک نفس بیشتر، با یک گام محکم تر، با همدلی، با غرور، با غیرت، تاریخ سازی کرد و قهرمان شد.
روزی روزگاری غفور جهانی ها، حسن روشن ها، ایرج دانایی فرد ها، دایی ها، عابدزاده ها، باقری ها، مهدوی کیاها، استیلی ها، گل محمدی ها، بختیاری زاده ها، و خیلی های دیگر نام شان را در تاریخ فوتبال ایران ثبت کردند. امروز شانس و اقبال آمده رسیده است. تاریخ سازی کنید، قهرمان های مردم تان شوید، این جا هفتاد و اندی میلیون نفر نام شما را فریاد می زنند. امروز چشم آن هفتاد و اندی نفر به ساق های شماست، شادی آن ها در دستان شماست، تاریخ سازی کنید و قهرمان های واقعی داستان های قبل از خواب کودک سرزمین تان باشید. این جا همه شما هستند.
