اختصاصی طرفداری | گاهی نه تحلیلی نیاز است و نه توضیحی. نتیجه بازگو‌ی همه‌چیز است؛ پلیموث یک - لیورپول صفر.
ضربه پنالتی رایان هاردی در نیمه دوم برای شکست صدرنشین لیگ برتر کافی بود. پلیموث در تمام فصل فقط در دو بازی دروازه خود را در چمپیونشیپ بسته نگه داشته است، مقابل پورتسموث و استوک.
ولی آنها در دور سوم و چهارم جام حذفی در مقابل دو تیم از لیگ برتر، برنتفورد و حالا لیورپول، از آماده‌ترین تیم‌های اروپا، دروازه خود را از گزند، محفوظ نگاه داشته‌اند!
فوتبال و جام حذفی انگلستان گاهی ذهن، سناریو و حکایت شگفت‌انگیز خود را دارد. از دلایل مهم شیفتگی من و احتمالاً همه ما به این ورزش، جایی است که فقط در یک روز، و طی ۹۰ دقیقه نبرد، پسرک کوچک نحیف در مقابل بزرگ و قلدر، قد علم می‌کند!
نگاه به هواداران، بازیکنان و مربی پلیموث گواه زیبایی قدیمی‌ترین جام جهان بود. میرون ماسلیک، سرمربی پلیموث که شاهد جنگ و وحشت در دهه ۹۰ در شهر و کشور خود بوده است، با افتخار و هیجان اعلام کرد: «حالا ما بخشی از تاریخ آرگیل هستیم. این یک لحظه بزرگ برای ما است، فصل دیگری در تاریخ آرگیل.»
او در پاسخ به این سؤال که آیا برای منچستریونایتد در دیدار بعدی حاضر است، پاسخ داد: «خوش آمدند، از برخورد با آنها استقبال می‌کنیم.»
پلیموث معجزه این فصل جام است. این دومین تیم لیگ برتری است که در مبارزه با آنها توان نمی‌آورد و از جام خارج می‌شود. در ژانویه، آنها به برنتفورد رفتند و با گل دیرهنگام مورگان وایتاکر که دیگر در باشگاه نیست، با نتیجه ۱-۰ به پیروزی دست یافتند.
این اولین اشتباه آرنه اسلوت بعد از نشستن بر مسند ریاست لیورپول بود. او پلیموث آرگیل را دستکم گرفت، تیمی که در سه ماه گذشته فقط یک بار پیروز شده است. اسلوت ارتش سبز و از همه مهم‌تر، قدرت ماندگار جام حذفی را دستکم گرفت.
در پایان، «هوم پارک» حال و روز دیگری داشت. جهش و تکان و رقص و پرواز، خنده و قهقهه و شادی و سرمستی بی‌اندازه. حق داشتند، پلیموث، لیورپول قدرتمند را برای یک‌بار هم که شده شکست داده بود. تماشای بازیکنان به دور زمین و تشویق بی‌حدوحصر هواداران دیدنی بود. همه با یکدیگر در شادی غوطه‌ور شده بودند. مردم جنوب به سختی می‌توانند آن را باور کنند. آیا این درخشان‌ترین گواهی بر جادوی جام حذفی نیست؟
پلیموث در این فصل توسط تیم‌هایی مانند کاردیف، شفیلد ونزدی و نوریچ شکست خورده است. در ژانویه، برنلی آنها را ۵-۰ در هوم پارک شکست داده بود. اما امروز نه، نه لیورپول، نه بدون شک بهترین تیم اروپا.
این فوتبال است، جادوی فوتبال.
پلیموث، تیمی که در انتهای چمپیونشیپ قرار دارد، لیورپولِ آرنه اسلوت را مغلوب کرد. تنها چهارمین تیمی که در این فصل شکست داده است.
در ثانیه‌های پایانی، کانر هازارد، دروازه‌بان پلیموث، یک دفع فوق‌العاده از ضربه سر نونیز انجام داد و توپ را به بیرون فرستاد. متعاقب آن، توپ به کلهر، دروازه‌بان لیورپول، رسید اما آن را به‌آرامی در دستان دروازه‌بان پلیموث جای داد. کلهر در گذشته قهرمان لیورپول در جام‌های مختلف بوده است، اما این بار نوبت دروازه‌بان دیگری بود.
دو سیوِ کانارد هازارد، دروازه‌بان پلیموث، در این دیدار به خاطره تمامی عمر هواداران و تاریخ این تیم کوچک پیوست، جایی که باعث شد قدرتمندان قرمزپوش مرسی‌ساید بدون بازیکنان اصلی خود، دست از پا درازتر به خانه بازگردند.
مشغولیت لیورپول بیش از این حرف‌هاست؛ لیگ برتر، لیگ قهرمانان و فینال لیگ کاپ. آنها خیلی زود با این شکست کنار خواهند آمد. نبردهای سنگین و طوفانی‌تری در پیش است، اما باد و طوفان جنوب، هرچند کوتاه، مردان مرسی‌ساید را با خود برد و رؤیاهای جنوبی‌ها، هرچند دور، هرچند غیرممکن، ادامه پیدا کرد.
در جنوب، نهم فوریه ۲۰۲۵ تا ابد فراموش‌نشدنی خواهد ماند. دست‌مریزاد، قابل‌ستایش بود!
فوتبال، و جادوی ابدی جام حذفی؟
تنها شانس و فرصت ضعفا برای دستیابی به عزت‌نفس است، جایی‌كه بردها و موفقيت و پيروزي برای بزرگان امری عادی به‌نظر می‌رسد، معنا و ارزش پيروزی برای کوچکترها به عمق و کیفیت دستاورد بازمی گردد. در یک کلام در فرهنگ لغات فوتبال، معنای پیروزی و شکست برای پلیموث با لیورپول معنای متفاوتی دارد، دنیایی فاصله با احساسی غیرقابل توصیف!
«پیروزی شیرین تر خواهد بود زمانیکه شکست را خوب مزه کرده باشی»
شادی بازیکنان و هواداران پلیموث از حذف لیورپول بزرگ
