به عنوان اولین سوال بفرمایید از کی کشتی را شروع کردید و اولین مربی شما چه کسی بود؟
راستش پدرم علاقه زیادی به کشتی و داشت و بخاطر همین علاقه، من خیلی زود و از سن یازده سالگی وارد کشتی شدم و اولین مربی من هم آقای محمود اسماعیل پور بود که از همین جا از ایشان بخاطر زحماتی که برای من و کشتی کشیده است تشکر می کنم.
اولین باری که به تیم ملی دعوت شدید چه زمانی بود؟
من در بیست و یک سالگی و بعد از حضور در رقابتهای انتخابی تیم ملی، به اردوی تیم ملی دعوت شدم و بعد از حضور در تمرینات موفق شدم که عضویت در تیم ملی کشتی بزرگسالان را بدست بیاورم و از آن زمان تا کنون افتخار این را داشته ام که برای تم ملی کشتی کشورمان کشتی بگیرم.
اولین حضور بین المللی شما در تیم ملی و نخستین مدالی که در کشتی کسب کردید مربوط به کدام مسابقات بود؟
راستش اولین مسابقه را بخاطر اینکه خیلی سال است که گذشته است یادم نمی آید (می خندد)، اولین مدالی هم در لباس تیم ملی به دست آوردم مربوط به رقابتهای جهانی گوانگژو چین در سال 2006 بود که من در آنجا به مقام سوم و مدال برنز رسیدم.
برویم سراغ المپیک، شما در لندن 2012 علیرغم همه شایستگی هایی که داشتید موفق نشدید به مدال برسید و متاسفانه مصدومیت اجازه نداد تا کاروان ما صاحب یک مدال طلا از طرف شما شود، از حس و حال خودتان بعد از آن ناکامی صحبت کنید و همچنین بگویید برنامه شما برای المپیک 2016 برزیل چیست؟
من هم مثل همه کشتی گیرهای دیگر، برای موفقیت در المپیک خیلی زحمت کشیده بودم و روزهای زیادی به سربلند بیرون آمدن از آن رقابتها فکر می کردم، همه تلاشم را هم برای قهرمان شدن کردم ولی خوب اهی اوقات همه چیز دست به دست هم می دهد که آدم به آن چیزی که هدفش است نرسد، ولی خوب اتفاق است و برای هر کسی امکان دارد رخ بدهد، من واقعاً همه تلاشم را کردم و بعد از آن مصدومیت خیلی ناراحت بودم، بخاطر اینکه می دانستم می توانم قهرمان شوم و یک اتفاق این شانس را از من گرفت، برای المپیک بعدی هم باید بگویم که عزمم را جزم کرده ام، تمرینات خیلی سنگینی را از همین الان دارم پشت سر می گذارم و می خواهم در المپیک پیش رو نه تنها با کسب مدال طلا دل مردم کشورم را شاد کنم، بلکه کلکسیون افتخارات خودم را که تنها جای یک مدال المپیک در آن خالی است را تکمیل کنم و به مدالی که آرزویش را دارم برسم.
شما در مسابقات جهانی که چند ماه پیش برگزار شد، موفق به کسب مدال نشدید، اما بلافاصله بعد از این رقابتها موفق شدید که در بازی های آسیایی اینچئون مدال طلا را کسب کنید، خودتان فکر می کنید چه اتفاقی بین این دو تورنمنت مهم رخ داد که موجب شد شما آن ناکامی را با یک مدال طلا در آسیا جبران کنید، به طور کلی چه فرقی بین این رقابت بود برای شما؟
ببینید این سوال یک مقدار سخت است و شاید پاسخی که من بخواهم بدهم یک مقدار حاشیه داشته باشد و موجب نارحتی دوستان در جامعه کشتی شود، بخاطر همین ترجیح می دهم که در این رابطه صحبت نکنم و جوابی به این سوال شما ندهم.
یعنی مشکل حادی وجود داشته است؟ فکر نمی کنید اگر شفاف سازی کنید بهتر باشد؟
واقعاً نه، بالاخره مربیان تیم ملی می خوانند و بعداً ممکن است موجب ایجاد مشکلات شود و برا خود من سخت می شود، بالاخره من در آینده می خواهم...(به صحبتهایش ادامه نمی دهد)، پیشنهاد می دهم سوال بعدی را بپرسید، راستش وست ندارم در این مورد صحبت کنم (می خندد).
باشه مشکلی نیست، آقای یزدانی شما به عنوان کاپیتان تیم ملی فکر می کنید در حال حاضر بزرگترین مشکل کشتی در کشور ما چیست و چکاری باید انجام بدهیم که بتوانیم از همه پتانسیل موجود در کشتی کشورمان به نحو احسن استفاده کنیم؟
به طور کلی باید بگویم که بحث استعداد یابی و کارهای اصولی در رده پایه مهم ترین حلقه مفقوده کشتی در کشور ماست، ببینید من همین شهر خودمان جویبار را برای شما مثال می زنم، اینجا تعداد علاقه مندان به کشتی بسیار زیاد است و برای همین افراد زیادی در باشگاه ها ثبت نام می کنند، به طور میانگین سالیانه بین 700 تا هزار نفر در شهر جویبار در باشگاه های کشتی ثبت نام می کنند و همین مسئله موجب می شود کار مربیان برای استعداد یابی کمی راحت تر باشد، اما در بقیه شهرها مربیان یک مقدار کمتر می توانند استعدادیابی کنند چون متقاضی در شهر های دیگر کمتر است، ضمن اینکه در سنین پایه متاسفانه کشتی را خیلی برای بچه ها رقابتی می کنند و این باعث می شود که خیلی از کسانی که وارد کشتی می شوند بعد از مدتی آسیب می بینند و در رده بزرگسالان نمی توانند موفقیتی کسب کنند، اغلب استعدادهای ما در رده نوجوانان و جوانان می توانند قهرمان آسیا و جهان شوند، اما در رده بالاتر توفیقی ندارند، بخاطر اینکه هنوز هم در بیشتر شهرهای ما کشتی را به شکل سنتی یاد می دهند و اگر کار را علمی تر انجام بدهند، قطعاً خروجی بهتری هم برای کشتی خواهد داشت، به صورت کلی اگر بخواهم بگویم اول استعداد یابی در رده های مختلف مانند مدارس و باشگاه ها و بعد هم برنامه ریزی و کار علمی صحیح می تواند نقش زیادی در بهبود اوضاع کشتی ما داشته باشد.
یعنی به نظر شما شهرهای دیگر باید جویبار را الگوی خود قرار بدهند؟
خوب طبیعتاً باید همینگونه باشد، البته اینجا واقعاً نسبت به تمامی شهرهای دیگر متفاوت است و اقبال مردم به کشتی بسیار زیاد است و حتی دیگر ورزشکاران شهر که در رشته های دیگری فعالیت می کنند و قهرمانی ه دارند، در سنین پایین تر یک دوره را در کشتی پشت سر گذاشته اند، منتها اگر ما می خواهیم موفقیتی ادامه دار داشته باشیم باید مانند روسیه که بسیار به استعدادیابی در سنین پایه اهمیت می دهد، ما هم اهمیت ویژه ای برای این کار قائل باشیم تا بتوانیم از همه پتانسیل موجود در کشورمان استفاده کنیم.
اوقات فراغت رضا یزدانی چطور می گذرد؟ کلاً به غیر از کشتی کار دیگر شما چیست؟
راستش اگر در خانه کشتی باشیم که من بیشتر در اوقات فراغتم مطالعه می کنم، ولی خوب وقتی در اردو باشیم نمی شود برنامه ریزی خاصی را برای اوقات فراغت انجام داد، اما در جویبار که من بیشت در حال ورزش کردن هستم، یعنی حتی در زمانهایی که تمرین هم ندارم پیاده روی در کوه و دویدن در ساحل را به کارهای دیگر ترجیح می دهم و بیتشر مشغول همین هستم، گاهی اوقات هم که والیبال یا بسکتبال بازی می کنم، ولی باز هم مطالعه کردن و در کنار دوستان بودن هم جزو کارهایی که انجام می دهم هست، در مورد کار دیگر هم باید بگویم که من شغل خاصی به غیر از کشتی ندارم و کشتی تنها شغل حرفه ای من است.
به عنوان سوال آخر بگویید نظرتان راجع به لقب "پلنگ جویبار" که مردم به شما داده اند و بسیار هم زیبا است چیست؟
خوب پلنگ نماد شجاعت، سرعت و قدرت است و مردم واقعاً به من لطف داشته اند که این لقب را به من داده اند، من هم همیشه تلاش می کنم که واقعاً همانطور با قدرت و سرعت و شجاعت باشم تا بتوانم برای کشورم و مردم عزیز آن افتخار آفرینی کنم تا به این شکل زحمات و محبتهای مردم را نسبت به خودم جبران کرده باشم.
