بهرام دنیزخداییش آدم واسه دیدن این لحظات کاری جز اشک ریختن میتونه انجام بده!!اشکی که یه عالمه بغض پشتش سنگینی کردو ترکید.من یکی با دیدن این جشن عکس نتونستم طاقت بیارم!آخه ینی چی؟خداحافظ همین!
ژاوی تو واسه دوره ای که ما فوتبال میدیدم یه اسطوره ای.فرق تو با اسطوره های دیگه اینه که ما تورو درکت کردیم بازیهاتو دیدیم و تشویقت کردیم!
تازه داشتم خداحافظیه جرارد از آنفیلد رو هضم میکردم که نوبت تو رسید و دیگه نتونستم خودمو نگه دارم!
حتی اندازه اون دختر کوچولویی که تو جشن قهرمانیه چند سال قبل بارسا داشت تو خیابون اشک میریختو ژاوی رو صدا میکرد هم نشدیم تا ببرن کنارش و شخصا به خاطر همه زحماتش ازش تشکر کنیم
به امید روزی که دوباره تو نیو کمپ ببینیمش
