Ehsan Aدرسته پویا جان. دوستان دوره لورنزو سانز رو یادشون نمیاد که بدون خرید کهکشانی با مربی و بازیکنایی از جنس خود باشگاه چه دستاوردایی داشتیم.
تیم آژاکس 42 سال قبل جام بین قاره ای رو بیخیال شد چون اعتقاد داشت به روند ارائه فوتبالش ضربه میزنه، تو دوره حساس ریکاوری جناب پرز بازیکنا رو جمع میکنه برای 4 میلیون یورو تو آب و هوای مزخرف دوبی که ریکاوری رو به معنای واقعی "فاکد آپ" میکنه ازشون بازی میگیره. همین تیم یا همین مربی بازی هایی داشت که از طرف بزرگانی مث ساکی و کرایف از نظر ارائه فوتبال بین بزرگان تاریخ قرار گرفت. ولی الان متهم میشه به بی تاکتیکی. در مورد مصدومیتا هم که ....
بعد از دلبوسکه بالاخره به مربی بود که هوادار باشگاه بهش اعتماد داشت. اسم جام و گلوری هانتر و جوگیر رو نیارین. دوره دلبوسکه هممون یادمونه که کمتر قهرمانی مقتدرانه ای داشتیم و هم 2 اروپا و هم 2 لالیگا با صدتا سلام و صلوات و دلهره خوشحالیشون نصیبمون شد. ولی هنوز دوسش داریم چون فوتبالی که بازی می کرد از جنس باشگاه بود. لالیگا 2001.02 فک کنم تو 10 هفت اول فقط یه برد داشتیم ولی هوادارا تا آخر پشت مربی بودن!
دقت کنین رئال مادرید این فصل جام نبرده! باشگاهی که اونقدر هوادارش پر توقعه که با کوچکترین لغزش حتی اسطورشو هو میکنه بیشتر از 70 درصد متعلقات باشگاه از هوادار تا هیات مدیره پشت کارلتو تو فصلی که حتی یه جامم نبرد ایستادن. میدونین چرا؟ چون احساسی وجود داشت که مربی تیم از جنس خود باشگاهه.
