اختصاصی طرفداری - روزنامه گاردین را ورق می زنیم و درباره جام اتحادیه انگلیس صحبت می کنیم:
نگاه اول- بخش عمده مطالب ورزشی این روزنامه به بازی برگشت مرحله نیمه نهایی جام اتحادیه انگلیس بین تیم های منچستر سیتی و اورتون اختصاص یافت. در این روزنامه به نحوه صعود عجیب منچستر سیتی اشاره شده که این تیم در 20 دقیقه پایانی مسابقه، شکست 2-3 مجموع دو بازی رفت و برگشت را با زدن 2 گل، تبدیل به پیروزی 4-3 کرد. اگر درباره گل اول منچستر سیتی هیچ بدبینی به خود راه ندهیم و فرض آفساید بودن آن را مردود بدانیم، هرگز نمی توان به همین اندازه درباره گل دوم خوش بین بود. تصاویر تلویزیونی نشان داد که توپ رحیم استرلینگ در هنگام دادن پاس کات-بک، به طور کامل از خط بیرون بود و به علت دور بودن این صحنه از چشمان داور و کمک داور، یک گل نا سالم به ثمر رسید که از قضا، گل سرنوشت سازی بود. وقتی که گل اول بازی توسط روس بارکلی با یک شوت مهار نشدنی به ثمر رسید، شاید کمتر کسی فکر می کرد که اورتون به فینال نرسد و همگان رؤیای داربی مرسی ساید را در سر داشتند ولی گل تساوی منچستر سیتی زودتر از حد تصور وارد دروازه ژوئل روبلس دروازه بان اسپانیایی اورتون شد. 6 دقیقه پس از گلزنی بارکلی، یک حرکت تهاجمی از داوید سیلوا باعث شد تا توپ به آگوئرو رسیده و ضربه وی پس از اصابت به فیل جاگیلکا مدافع کهنه کار اورتون، به فرناندینیو رسید تا این بازیکن برزیلی با شوتی سرکش دروازه روبلس را باز کند. چهار ضلعی دلوفو، بارکلی، عثمان و لوکاکو یک تهدید آشکار برای مدافعین با تجربه سیتی محسوب می شد. پیگرینی نیز از یحیی توره، فرناندینیو و فابین دلف در خط میانی استفاده می کرد تا سپر محکمی را در جلوی خط دفاعی تیم خود بچیند و مربع تهاجمی زهردار اورتون را خنثی کند. مقاومت 70 دقیقه ای اورتون در ورزشگاه اتحاد با اشتباه داور و البته نبوغ رحیم استرلینگ و کوین دی بروین، شکسته شد و 7 دقیقه بعد، آگوئرو با ضربه سر، گل سوم سیتی را زد تا اورتون طی 7 دقیقه، از رسیدن به فینال باز بماند. آخرین باری که اورتون به یک بازی فینال در ورزشگاه ومبلی رسیده بود، به سال 2009 باز می گردد.
گاردین، تعویض های به موقع پیگرینی را یکی از عوامل مهم پیروزی منچستر سیتی می داند. پیگرینی در شروع بازی با سیستم "درخت کریسمس" و تدافعی تر از آنچه که تصور می شد، تیمش را به میدان فرستاد. یحیی توره که در بازی های اخیر، بین داوید سیلوا و رحیم استرلینگ به بازی گرفته می شد و نقش تهاجمی تری ایفا می کرد، در بازی دیشب وظایف تدافعی بیشتری را بر عهده داشت. مربی شیلیایی سیتی، پس از بازی منفعلانه فابین دلف در نیمه اول، وی را بین دو نیمه، بیرون کشید و خسوس ناواس تکنیکی را به میدان فرستاد. جالب اینجاست که در بازی رفت نیز، همین تعویض توسط پیگرینی انجام شد و ناواس با حضور در زمین، یک گل بسیار حیاتی را در گودیسون پارک زد و دیدیم که همین گل در بازی برگشت چقدر مفید واقع شد. همچنین کوین دی بروین که با تصمیم عجیب پیگرینی روی نیمکت نشسته بود، به جای یحیی توره به بازی رفت و 4 دقیقه پس از حضورش در زمین، گل دوم و البته حیاتی سیتی را به ثمر رساند. به طور کلی حضور دی بروین، جریان بازی را متحول نمود زیرا علاوه بر گلزنی، پاس گل سوم نیز توسط وی برای آگوئرو ارسال شد. روبرتو مارتینز مربی اورتون در پایان بازی، به شدت از داوری گلایه داشت و گل دوم را مردود دانست ولی بزرگ ترین نگرانی پیگرینی پس از پایان این بازی، مصدومیت کوین دی بروین و احتمال دوری چند روزه یا حتی چند هفته ای وی بود. جالب اینجاست که اورتون تا اینجای فصل، فقط یک بار در بازی های خارج از خانه باخته و در این بازی، دومین باخت خارج از خانه این تیم در کل فصل رقم خورد!
نگاه دوم- پس از اشتباه داوری در بازی دیشب منچسترسیتی- اورتون و اعتراضات روبرتو مارتینز، باز هم بحث تکراری استفاده از تکنولوژی برای کاهش یا جبران اشتباهات داوران در فوتبال انگلیس مطرح گردید. اورتون در هفته های اخیر دچار لطمه های زیادی از تصمیمات اشتباه داور شده است. گل دقیقه 98 جان تری در تساوی 3-3 که تحت شرایط آفساید به ثمر رسید یا همین یکشنبه گذشته، گلی که اشلی ویلیامز بازیکن سوانزی با ارتکاب خطای هند وارد دروازه اورتون کرد و البته گل دی بروین در بازی دیشب که توپ از بیرون زمین توسط استرلینگ پاس داده شد ولی داور و کمک داور به علت دور بودن از صحنه، این گل را قبول کردند تا رؤیای برگزاری داربی "مرسی ساید" در ومبلی محقق نشود. حتی در اوایل فصل و در بازی اورتون مقابل بورنموث نیز اشتباه داوری به ضرر "تافی ها" تمام شده بود. روبرتو مارتینز نیازی به ابراز همدردی ما ندارد بلکه به دنبال راهی برای حل این مشکل است و چه راهی بهتر از تکنولوژی های نوین؟! البته این مشکل مختص اورتون و مارتینز نیست، حتی مختص لیگ برتر انگلیس هم نیست و شاید نیاز به پیشتازی انگلیسی ها برای رهبری کمپینی باشد به منظور متقاعد نمودن فیفا برای استفاده از تکنولوژی در فوتبال.
نگاه سوم- "بارنی رونی" نویسنده گاردین، مقاله ای درباره مدعیان قهرمانی لیگ برتر نوشته و شانس آنها را با یکدیگر مقایسه کرده است. او با این پرسش جالب، مقاله خود را آغاز کرده؛ « چه تیمی واقعاً می خواهد قهرمان شود؟! ». وی رقابت در صدر جدول را همچون یک مسابقه دوچرخه سواری پُر سر و صدا ولی کُند توصیف می نماید. لستر سیتی فقط 2 بار طی 6 بازی اخیر پیروز شده ولی فاصله اش با صدر جدول، فقط 3 امتیاز است. از آغاز دسامبر، چهار تیم برتر فصل گذشته فقط توانسته اند صاحب 14 پیروزی طی 36 بازی شوند. این 4 تیم، دارنده 20 عنوان قهرمانی لیگ برتر طی سال های اخیر هستند.
به عقیده نویسنده، یکی از چهار تیم آرسنال، لستر سیتی، منچستر سیتی و تاتنهام به قهرمانی لیگ برتر خواهد رسید (البته بنده چندان با ایشان موافق نیستم و هنوز منچستر یونایتد را هم مدعی چراغ خاموش می دانم). نکته جالب، عدم وجود نام های آشنا در جمع مدعیان قهرمانی می باشد. این به ظاهر مدعیان قهرمانی، در اوج رقابت نیز بسیار پُر نوسان ظاهر می شوند. شکست آرسنال مقابل چلسی و عصبانیت هواداران توپچی ها در همین هفته، توقف منچستر سیتی مقابل وستهم غول کش فقط نمونه هایی از عدم قاطعیت تیم های مدعی قهرمانی است. طی دو دهه اخیر، کمتر شاهد بودیم که در لیگ برتر انگلیس، تیم های مدعی قهرمانی لیگ، اینقدر به یکدیگر نزدیک باشند و چنین رقابت فشرده و جانانه ای در صدر جدول به وجود بیاید.
طی 12 فصل اخیر، تیمی که در فاصله 15 هفته به پایان لیگ، در صدر جدول قرار داشته، همواره قهرمان شده است ولی در این فصل، نه تنها پیشبینی تیم قهرمان بسیار دشوار می باشد بلکه حدس زدن چهار سهمیه لیگ قهرمانان اروپا هم یک امر آسان به نظر نمی رسد. آرسنال در 8 بازی آینده، دیدارهای دشواری را روی کاغذ در پیش دارد ولی در بازی های پایانی، اغلب باید با تیم های قعر جدولی همچون واتفورد، پالاس، ساندرلند، نوریچ و استون ویلا رو به رو شود که بدون شک، بازی با تیم های قعر جدولی در هفته های پایانی بسیار دشوار است. 6 بازی از 7 بازی آینده منچستر سیتی روی کاغذ دشوار به نظر می رسد. تقابل شاگردان پیگرینی با منچستر یونایتد، چلسی، آرسنال، استوک، سوانزی و بورنموث. اما در بازی های آینده تاتنهام، سه بازی خارج از خانه دشوار مقابل چلسی، آرسنال و منچستر سیتی دیده می شود. لستر نیز سه بازی خارج از خانه دشوار مقابل آرسنال، منچستر یونایتد و چلسی در پیش دارد.
« یک خط ، یک خبر » از روزنامه گاردین:
- سوانزی با آلبرتو پالوسکی بازیکن 26 ساله ایتالیایی 8 میلیون پوندی تیم کیه وو به توافق رسیده ولی آتالانتا یک رقیب جدی برای سوانزی محسوب می شود.
- آندروس تاونسند از تاتنهام جدا شد و با قراردادی 5 و نیم ساله به نیوکاسل پیوست. مبلغ قرارداد وی علنی نشده ولی بنا به تخمین گاردین، حدود 12 میلیون پوند است.
- استفان الشراوی ملقب به فرعون کوچک به طور قرضی راهی رم شد. گزارش کوتاهی درباره انتقال الشراوی در گاردین چاپ شده است.
- اگر مت میازگا مدافع نیویورک ردبولز و پدیده جدید فوتبال آمریکا که دارای گذرنامه لهستانی است، راهی چلسی شود، آنگاه جا برای گری کیهیل تنگ تر خواهد شد. او در این فصل اغلب نیمکت نشین بوده و اکنون زمزمه های جدایی اش شنیده می شود. کیهیل از این اوضاع ناراضی است.
- رامیرز بازیکن برزیلی از چلسی جدا شد و به ازای 25 میلیون پوند راهی جیانگ سوی چین شد تا هموطنش یعنی الکساندر پاتو جایگزین احتمالی وی باشد.
- اشلی کول پس از جدایی از رم، به هموطن خود یعنی استیون جرارد در گلکسی لس آنجلس پیوست.
- یک شرکت تجاری چینی با اسپانسر لیگ دسته دوم پرتغال به توافق رسیده که 10 بازیکن چینی در ترکیب اصلی تیم های برتر این لیگ قرار بگیرند که این تصمیم، مورد اعتراض اتحادیه بازیکنان پرتغال قرار گرفته و گاردین، گزارشی در این باره نوشته است.
- سازمان دیده بان حقوق بشر از قوانین کار تبعیض آمیز در قطر برای کارگران خارجی که در ساخت و آماده سازی استادیوم های محل برگزاری جام جهانی 2022 مشغول هستند، به شدت انتقاد کرد و خواستار اصلاح قانون کار در قطر شد.
