A Kاگر یک چیزی بگم دوستان موافق و مخالف ایده های مربیان تیم ملی به دل نگیرن و نرنجن چون من از یازده سالگی بطور جدی فوتبال اروپا و ایران رو میدیدم و پیگیری میکردم و اکثر این فوتبالیستهایی که الآن جزو کادر مربیگری و یا کارشناسی و یک پای ثابت تمام برنامه های صداوسیما هستن میشناسم و بازیهاشون رو دیدم.میخواستم با این مقدمه بگم که من از حدود دو یا سه سال پیش در مورد صحبتها و تفسیرها یا انتقادات امثال مایلی کهن و جلالی و چراغپور(که به قول خداداد عزیزی بزرگ همه اینهاست) فقط حرص میخوردم و تحمل ولی از دو سال پیش به اینور دیگه اصلا" تلویزیون ایران نگاه نمیکنم خصوصا" تفسیرهای ورزشی و حتی برنامه ای مانند نود رو. تا یکسال و نیم یا دو سال پیش میدیدم ولی از اونموقع فهمیدم که یک چیزی اینجا خرابه. نمیدونم اون چیه زیاده خواهیها ، بلندپروازیها و یاادعاهای هرکول مانند ما ایرانیها یا مفسر بودن و مربی بودن و دانش بالای افرادی مثل مایلی و خدادداد و جلالی و غیره که سر توی همه چیز میکنن و به همه گیر میدن و دوریال هم برای رای اکثریت و افکار عمومی ارزش قائل نیستن.توی همین پست میخوندم که چند نفر قصد داشتن یکنفر رو قانع کنن که بابا این تیم امید چوب ندانم کاری این افراد رو خورده و همه از دم باید در عین معذرت خواهی استعفا بدن و عذرخواهی از ملت بکنن و رییس فدراسیون و مسئولین کمیته المپیک هم شرمسار از انتخاب این افراد ولی قضیه برعکس شده و همه پشت سر کیروش که من انتقاد هم ازش دارم قایم شدن و اونو بخاطر باخت از عراق و حذف از جام ملتها آماج حملات خودشون قرار دادن در حالی نمیدونن ملت هم از اون باخت دلشون خون بود ولی حداقل کیروش از شما باشرفتر و غیرتمندتره و هر دو روز یکبار به شما بابت نتایج این چهل سالتون گیر نمیده وگرنه اونم حرف زیاد داره.اون دوستمون که داشت از کیروش هم انتقاد میکرد توی این پست نهایتا" در مقابل این حرف که حداقل به نظر اکثریت باید احترام گذاشت پاسخ داد که نظر شخصی من این هست و این حرفش هم قابل احترامه ولی دوستان مسئولین و مربیان فوتبالی این اکثریت رو هیچوقت قبول نداشتن و نخواهند داشت.اگر داشتن که ما این وضعمون نبود و باید بهمون میگفتن ژاپن و کره و.........عراق.
