طرفداری- لوییس فن خال، سرمربی سابق منچستر یونایتد، دو فصل در این تیم حضور داشت ولی جز یک قهرمانی در جام حذفی انگلستان، افتخار دیگری کسب نکرد. هم چنین انتقاد های زیادی نسبت به سبک بازی منچستر در زمان این سرمربی می شد.
وب سایت Fourfourtwo، تحلیلی از سبک منچستر لوییس فن خال و منچستر مورینیو ارائه داده است که از 5 تفاوت در تاکتیک این دو مربی پرده برداشته است:
1- مالکیت توپ حساب شده
منچستر لوییس فن خال، در بازی ها مالکیت توپ داشت اما نه همیشه و این چیزی است که بسیاری می دانند. اغلب این مالکیت توپ با از دست رفتن توپ همراه بود و کم تر پیش می آمد که موقعیت خطرناکی خلق شود. اما همه چیز در منچستر مورینیو برعکس است و در بازی اول منچستر یونایتد در لیگ برتر، این قضیه واضح بود.
در فصل گذشته، منچستریونایتد تحت مدیریت فن خال در خانه بورنموث، 56 درصد مالکیت توپ و 389 پاس نسبت به 300 پاس بازیکنان بورنموث داشت که بازی را 2-1 از دست دادند. در این فصل، منچستر تحت مدیریت مورینیو، در نیمه اول 49 در صد مالکیت توپ داشت که با تک گل ماتا به سود منچستری ها به پایان رسید.
تیم مورینیو در نیمه دوم، بازی را با 53 درصد مالکیت به پایان رساند و در قبال 411 پاس بازیکنان بورنموث، 487 پاس داد که با نتیجه به دست آمده آمار قابل قبولی می باشد. لازم به ذکر است که یونایتد مورینیو 90 پاس در یک سوم هجومی بورنموث داد که در برابر 96 پاس بازیکنان فن خال در فصل گذشته در مقابل همین تیم قرار دارد. مهم تر از همه تعداد بازی در فاز هجومی است که اغلب فن خال این عمل را به انجام نمی رساند.
بنابراین، مالکیت توپ منچستر در زمان فن خال برنامه ریزی شده نبود و نتیجه ای برای تیم به همراه نداشت اما این مالکیت در حال حاضر و زیر نظر مورینیو توسعه یافته است، اینطور شد که یونایتد در بازی اول توانست 3 گل در یک بازی خوب به ثمر برساند.
2- پاس عرضی کم تر و برنامه ریزی شده
استراتژی هجومی لوییس فن خال، متشکل از بازی درگیرانه و پاس های پی در پی عرضی بود. هنگامی که سوت پایان بازی یونایتد و بورنموث در آخرین بازی منچستر در فصل گذشته زده شد، تنها 40 درصد 612 پاس منچستری ها رو به جلو بود. 34 درصد آن ها رو به عقب و 26 درصد آن پاس ها، به صورت کوتاه بین بازیکنان پخش می شد.
در طرف دیگر، یونایتد مورینیو در بازی گذشته مقابل بورنموث، 40 درصد پاس به عقب و تنها 37 در صد پاس رو به جلو داشتند. 23 در صد بقیه پاس ها هم کوتاه بود. که می تواند یک آمار شگفت آور برای تیم مورینیو باشد، کسی که دارای پیشینه ای دفاعی است. در نیمه اول منچستر آهسته بازی می کرد که می توان آب و هوای گرم را دلیل آن دانست. رییس جدید یونایتد مشتاق است تا به بازی تیمش سرعت دهد که با حضور پوگبا، این قضیه بیشتر به وقوع خواهد پیوست.
در این مقایسه می توان نتیجه گرفت که منچستر فن خال، بدون هیچ هدفی پاس های عرضی پی در پی و متوالی می فرستاد که این قضیه در تیم مورینیو دیده نمی شود و هر چیزی در این تیم هدفی را به دنبال دارد.
3- تغذیه مهاجمین
یکی از مشکلات یونایتد فن خال، فقدان کامل از خدمات تغذیه مهاجمین بود. به طوری که در بازی فصل گذشته مقابل بورنموث، آنتونی مارسیال تنها 25 بار صاحب توپ شد و کاپیتان تیم، وین رونی، به نظر می رسید که در بازی حضور ندارد.
در سوی دیگر، زلاتان ابراهیمویچ شاید در نیمه اول بازی منچستر- بورنموث، چشمگیر نبود اما در نیمه دوم با دریافت 40 پاس در کل، آمار بهتری از تغذیه یک مهاجم نسبت به یونایتد فن خال داشت. این تفاوت اساسی تیم مورینیو به تیم فن خال است که موجب گلزنی بیشتر می شود.
مورینیو در مصاحبه ای پس از بازی با بورنموث گفته بود: در نیمه دوم عملکردمان کامل شد. همه بازیکنان هجومی در جریان بازی بودند و گل سوم بسیار زیبا بود.
رونی نیز در این بازی 55 پاس دریافت کرد که توانست گل دوم را به نام خود ثبت کند. بازیکنان تیم یونایتد 11 شوت به طرف دروازه زدند که 7 تای آن ها داخل چهار چوب بود و 3 تای آن ها به هدف رسید.
می توان این نکته را خاطر نشان کرد که مورینیو به تغذیه مهاجم اهمیت می دهد و صرفا پاس بی هدف در تاکتیکش جای ندارد.
4- مالکیت کم تر مدافعان میانی
از لحاظ شکل گیری، این یونایتد متفاوت با یونایتد فن خال می باشد. ترکیب 4-2-3-1 با دو هافبک دفاعی برای محافظت از دروازه تیم.
به عنوان یک نتیجه، تفاوت کوچکی در ترکیب تیم فن خال و مورینیو یافت می شود. همان طور که در بازی فصل گذشته مقابل بورنموث، اغلب مدافعان کناری منچستر رو به جلو حرکت می کردند و از هافبک های میانی توپ می گرفتند.
نکته جالب توجه تر این است که دو مدافع میانی منچستر در بازی با بورنموث در فصل قبل، 13 درصد (102 پاس) از پاس های شکل گرفته درون بازی را دریافت کردند. در سوی مقابل، مورینیو بیشتر ترجیح می دهد که توپ بیشتر در فاز هجومی در گردش باشد. در بازی با بورنموث در فصل کنونی، 30 پاس به اریک بیلی و 51 پاس به دالی بلیند داده شد که نشان دهنده این قضیه می باشد.
پاس های کلیدی و حساب شده، چیزی است که در دستور کار مورینیو قرار دارد و این طور بازی است که هیجان را به اولدترافورد باز می گرداند.
5- دفاع هوشمندانه به جای حمله
یکی دیگر از ضعف های یونایتد فن خال، حمله به جای دفاع کردن بود. در آن سوی میدان، مورینیو از یک دفاع قوی در برابر بورنموث استفاده کرد که از سبک مورینیو بعید نبود و ژوزه چشم به ضد حمله دوخته بود.
یونایتد فن خال، در فصل گذشته در بازی با بورنموث، 37 تکل به جای گذاشت که تنها 4 تای آن ها در نیمه زمین حریف بود و در کل 10 تای آن ها تاثیر گذار بود و صحیح اجرا شد. در بازی گذشته منچستر در برابر بورنموث، تیم مورینیو 40 تکل به جا گذاشت که 10 تای آن در زمین حریف اجرا شد و در کل 14 تای آن صحیح و موثر بود.
این مقایسه، این مطلب را می رساند که ژوزه مورینیو با بهره گیری از تجربیاتی که در چلسی، اینتر و رئال به دست آورد توانسته خیلی بهتر از لوییس فن خال خود را با تیم منچستر وفق دهد و هیجان را به تیم کنونیش تزریق کند.
